संत निळोबाराय देवभक्तांचा संवाद
११५४
भक्त म्हणती अहो देवा । वियोग न व्हावा तुम्हां आम्हां ॥१॥
इतुकेनिचि दोघेहि सुखी । मिसळतां एकाएकीं संतुष्ट ॥२॥
आम्ही गाऊं तुमचे गुण । करावें श्रवण सादर तुम्हीं ॥३॥
निळा म्हणे कमळापती । आहे हातीं तुमच्या हें ॥४॥
११५५
पासुनी तुम्हां न वेजे दुरी । क्षण घटिकाभरी वेगळा ॥१॥
चालातां तुम्हां धांवे पुढें । मागेंही वोढे सरिसाचि ॥२॥
निजल्या जवळी तुम्हां उभा । भक्तिलोभा गुंतलों ॥३॥
निळा म्हणे करुनि साठी । तुम्हां कल्प कोटी न विसंबें ॥४॥
११५६
सनकादिक म्हणती देवा । भुललेति भावा भक्तांच्या ॥१॥
तरी जे येथें दर्शना येती । दयावी त्यां मुक्ति सायुज्यता ॥२॥
देव म्हणती बहुत बरें । करुं आदरें मान त्यांचा ॥३॥
निळा म्हणे ऐशी मात । ऐकिली सादयंत संतमुखें ॥४॥
११५७
निरंतर नाम वदनीं । निजरुप ध्यानीं आठवितों ॥१॥
आणीक देवा कांही नेणें । मिरवूं भूषणें भक्तीचीं ॥२॥
योगसाधन न कळें मंत्र । निगमशास्त्र व्युत्पत्ती ॥३॥
निळा म्हणे अज्ञान हरि । आहे परी सर्व मी ॥४॥
११५८
ऐकोनियां दासवाणी । चक्रपाणी संतोषे ॥१॥
म्हणे तुम्ही प्राणसखे । बोलतां मुखें प्रीतीवादें ॥२॥
सर्वही काळ माझीचि चाड । तरि मजहि कोड तुमचेंचि ॥३॥
निळा म्हणे न फिटे धणी । भक्ता आणि देवाची ॥४॥
११५९
नामें आळवितां आठी । तुम्हां पोटीं भय वाटें ॥१॥
नेणों कांहीं मागतील । किंवा येतील वैकुंठा ॥२॥
काय वाटूं किती देऊं । म्हणोनियां जिऊ निर्बुजला ॥३॥
ऐसें जाणोनी लपालेती । घेतलें चित्तीं भय वाटे ॥४॥
याचि लागीं उत्तर न दया । कळलें गोविंदा मनोगत ॥५॥
निळा म्हणे सुखी असा । न मागों सहसा आण तुमची ॥६॥
११६०
ऐकोनि संत हांसतील । तुम्हांसी येईल मग लाज ॥१॥
कौल दिला राहे सुखें । न म्हणो मुखें दे ऐसें ॥२॥
मागावें तें आम्हांचि जवळी । आहे नामावळीं पढों सुखें ॥३॥
आणिखी तुमची नाहीं आशा । ठेवा कैशा मुक्तिहि त्या ॥४॥
निळा म्हणे आपुल्याचि सुखें । असों हरिखें अखंडित ॥५॥
११६१
ऐसें ऐकोनियां उत्तर । देव म्हणे उदर धीर तुम्ही ॥१॥
तुमच्याचि काजा रुपासि येणें । मजलागीं धरणें अवतार ॥२॥
तुम्ही माझें मी तुमचा । आहेचि ठायींचा ऋणनुबंध ॥३॥
निळा म्हणे देवभक्तां । ऐसी एकात्मका हो सरली ॥४॥
११६२
देव म्हणे भक्तराजा । अव्हेर माझा न करावा ॥१॥
भोजनकाळीं पाचारावें । मजही घ्यावें सांगातें ॥२॥
भोजनीं तुमच्या तृप्ती मज । काजें काज तुमचिया ॥३॥
निळा म्हणे अंतर नका । असो एकएका माझारीं ॥४॥
११६३
राहेन आतां तुमच्या संगें । हेंचि मागें भक्तांसी ॥१॥
हेंचि दया आतां उदारपणें । माझें करणें रुप नांव ॥२॥
विश्रांतीचें माझें घर । तुम्हीं जें शरीर धरिलें तें ॥३॥
निळा म्हणे भक्तांपाशीं । भाकी ऐशी कींव देव ॥४॥
११६४
तुम्ही दिधलें वैकुंठभुवन । शेषशयन मजलागीं ॥१॥
नाहीं तरी जाणता कोण । होतों निर्गुण निराभास ॥२॥
नामरुप कैचें मज । तुम्ही चित्तें सहज वाढविलें ॥३॥
निळा म्हणे आपुल्या दासां । देतो ऐसा बडिवार ॥४॥
११६५
पुसे क्षेम भक्तांलागीं । म्हणतसे मार्गी श्रमलेती ॥१॥
प्रतिवरुषीं भेटी देतां । सांभाळितां येउनी ॥२॥
नाहीं तुमचे उत्तीर्ण झालों । कधीं आलों गांवासी ॥३॥
निळा म्हणे आभारला । प्रसन्न झाला दासासी ॥४॥
११६६
म्हणे मी येईन तुम्हांसवें । गावा न्यावें आपुलिया ॥१॥
ठाकेल ते करीन सेवा । माझा न करावा अव्हेर ॥२॥
राहेन तुमचिये संगतीं । सुख विश्रांती कारणें ॥३॥
निळा म्हणे येणें रुपा । तुमची कृपा देव म्हणे ॥४॥
११६७
भक्ति भाव बळकाविला । देव धंविला सोडवणें ॥१॥
म्हणे मज घ्या पाटलासी । सोडा भावासी जाऊं दया ॥२॥
ते म्हणती तूं लटिका देवो । आम्ही धरिला भावो न सोडूं ॥३॥
निळा म्हणे भावासाठीं । पडली मिठी देव न सुटे ॥४॥
११६८
भ्याला देव देखोनि भक्तां । म्हणे मी आतां केउता पळों ॥१॥
जीवेंसीचि इहीं केली साठी । सांडवितां मिठी न सोडिती ॥२॥
भुक्ति मुक्ति देतों यासी । परि हे उदासी न घेती त्यां ॥३॥
निळा म्हणे भक्तीं मोकलितां आशा । देवचि फांसा पडिलों म्हणे ॥४॥
११६९
देव म्हणे भक्तहो कांही तरी घ्यारे । ते म्हणती उरे शीणचि घेतां ॥१॥
याल तरि नेईन वैकुंठलोकां । ते म्हणती नका बंदीखान तें ॥२॥
रिध्दिसिध्दी देईन तुम्हां । ते म्हणती आम्हां विटाळ तो ॥३॥
विचारी देव करावें कैसें । कैवल्याही ऐसें नेघों म्हणती ॥४॥
आतां आवडेल तरी तें मागा । देईन सांगा जीवींचें तें ॥५॥
निळा म्हणे ह्रदयीं ध्यान । दयाहो जीवन नाम तुमचें ॥६॥
११७०
भक्तिं भावचि बांधिला गांठी । आला उठाउठीं देव तेथें ॥१॥
म्हणे मज घ्या सोडायसी । ते म्हणती ठकिसी नेघों तुज ॥२॥
लटिकीच माया धरिशील रुपें । लपशील खोपें रिघोनियां ॥३॥
न सोडूं भाव जांई तूं आतां । विनवी देवभक्तां काकुळती ॥४॥
भावही घ्यारे भक्तिही घ्या रे । मजही घ्यारे तुमचाचि मी ॥५॥
निळा म्हणे साधिलें काज । भक्तिं आपुली पैज जिंकियेली ॥६॥
११७१
हो तुम्ही कृपावंता । किती आतां विनवावें ॥१॥
न दयाचि कांही प्रत्युतर । ऐसे निष्ठुर केवि तरी ॥२॥
नेणों दासाचा त्रास आला । दिसे मांडिला अव्हेर ॥३॥
काय करुणाचि हारविली । विपरीत झाली दशा दिसे ॥४॥
निळा म्हणे म्हातारपण । आलें दारुण नुठवेसें ॥५॥
११७२
एकोनियां संतवाणी । चक्रपाणी संतोषे ॥१॥
म्हणे यारे भिऊं नका । माझिया सेवका भय नाहीं ॥२॥
नाम मुखीं न संडावें । भजा भावें संतोशीं ॥३॥
निळा म्हणे ऐसी हरी ।आज्ञा करी निजदासा ॥४॥
११७३
निभर्य असा माझया बळें । कळिकाळें ती रंकें ॥१॥
सुखें करा हरिची कथा । तुमची चिंता मज आहे ॥२॥
पाचाराल तेचि घडीं । येईन तांतडीं धांवत ॥३॥
निळा म्हणे अमृतवंचनें । दे वरदानें दासांसी ॥४॥
११७४
मग हळूचि बोले अमृतवाणी । मागा म्हणोनी निजभक्तां ॥१॥
मुक्त होईन सेवाऋणा । घ्या हो वरदाना इच्छेच्या ॥२॥
तुम्हांसी जें जें वाटे गोड । मागा कोड पुरतें ॥३॥
निळा म्हणे भक्त त्या म्हणती । आम्हांसी प्रीति तुमचीच ॥४॥
११७५
भक्त उत्तीर्णत्वालागीं । राहिला युगीं युगें जातां ॥१॥
न फिटेचि तरी त्यांचे ऋण । भक्त संपन्न वैभवें ॥२॥
देती अन्न आच्छादन । म्हणती येथून नव जावें ॥३॥
निळा म्हणे केला उभा । जो या नभ व्यापका ॥४॥
११७६
देव आदरें म्हणे भक्तां । घ्या हो भुक्ति मुक्ति आतां ॥१॥
भक्त म्हणती नेघों देवा । पुरे आम्हां तुझीचि सेवा ॥२॥
रिध्दिध्दी तरी घ्या रे । भक्त त्यागिती धिक्कारें ॥३॥
निळा म्हणे करुनी साठीं । बैसलें चरणीं घालुनी मिठी ॥४॥
११७७
भक्तीं आराधिला देव । जाणवला भाव देवासीं तो ॥१॥
बहुत बरवें म्हणती भक्ता । न वजे परता जवळूनियां ॥२॥
सुखी असा माझया बळें । पुरवीन लळे इच्छाल ते ॥३॥
निळा म्हणे कृपाळु हरी । भक्तावरी तुष्टमान ॥४॥
११७८
कांही कार्य मांडेल जेव्हां । मजचि प्रगट होणें तेव्हां ॥१॥
जवळिच आहे भेऊं नका । माझिया बळें दुर्जन लोकां ॥२॥
तुम्हां गांजिती व्देषिती । त्यांची समूळ विनशति ॥३॥
निळा म्हणे भगवदवाणी । ऐसी प्रविष्ट झाली श्रवणीं ॥४॥
११७९
ऐकोनियां भक्तवचनें । देव संतोषलें मनें ॥१॥
म्हणती आहे नामापासीं । संदेह न धरावा मानसीं ॥२॥
संत बोलिले ते खरें । साचचि मानावें उत्तरें ॥३॥
निळा म्हणे संतोषविलें । कृपावचनीं या विठठलें ॥४॥
११८०
देव हांसोनि बोलती । नको येऊं काकुलती ॥१॥
आम्ही रंजवु आपणीयां । तुझिये वाचे चेतवूनियां ॥२॥
नलगें कांहीं परिहार । देणें तुज धरीं धीर ॥३॥
निळा म्हणे चरणांवरी माथा । ठेवूनी करी पुढें कथा ॥४॥
तुमच्या शेतमालाची जाहिरात करण्यासाठी कृषी क्रांतीला भेट द्या .
संत निळोबाराय देवभक्तांचा संवाद | संत निळोबाराय देवभक्तांचा संवाद
