संत निळोबाराय (देवभक्त यांची एकरुपता)
११८०
आमोद न सोडी कर्पुर । किंवा प्रभेतें रविकर ॥१॥
तैसेचि देव आणि भक्त । येरयेरीं विराजित ॥२॥
जेंवि साखरेतें गोडी । चंदन सौरभ्या न सोडी ॥३॥
निळा म्हणे अवकाश नभ । दोन्ही एकचि ते स्वयंभ ॥४॥
११८१
ठायींचा हा ऋणानुबंध । प्रीतिवाद उभयतां ॥१॥
म्हणोनि एक एकाधीन । जाणती उणखूण येरयेरां ॥२॥
देव जाणे अंतरींचे । केलें भक्ताचें प्रतिपादी ॥३॥
निळा म्हणे भिन्न भाव । नाहीं देवभक्तांचा ॥४॥
११८२
देव घरा आला । भक्तिं सन्मानें पूजिला ॥१॥
पाहुणेर पंगती । संत व्दिजवृंदें शोभती ॥२॥
पुढें आरंभूनी कथा । बुका माळा गंधाक्षता ॥३॥
निळा म्हणे ब्रम्हानंदें । नाचती उभयतां आनंदें ॥४॥
११८३
देव चालिला सांगातें । भक्त जाती ज्या ज्या पंथे ॥१॥
परम आनंद उभयतांसी । देवभक्तां सुखाच्या रासी ॥२॥
चालतां मारगीं । कथा कीर्तन प्रसंगीं ॥३॥
निळा म्हणे देवभक्तां । परमविश्रांती चालतां ॥४॥
११८४
सदगदित झाले कंठ । नेत्री अश्रु चालती लोट ॥१॥
एकचि परि देवा भक्तां । बाधी वियोगाची व्यथा ॥२॥
देव स्फुंदे भक्त रडे । एक पाहति एकाकडे ॥३॥
निळा म्हणे न सुटे मिठी । येरेयेरां पडली गांठी ॥४॥
११८५
देवचि झाले अंगे । देवा भजतां अनुरागें ॥१॥
शुक प्रल्हाद नारद । अंबरिष रुकमांगद ॥२॥
निवृत्ति ज्ञानेश्वर सोपान । नामा सजना आणि जाल्हाण्‍ ॥३॥
कूर्मा विसोबा खेचर । सावता चांगा वटेश्वर ॥४॥
कबीर सेना सूरदास । नरसीमेहता भानुदास ॥५॥
निळा म्हणे जनार्दन एका । देवचि होउनी ठेला तुका ॥६॥
११८६
ध्यानीं चिंतनी मानसीं । हरितें ध्याता अहर्निशीं । तोचि होऊनिया भक्तरासी । झाले विठठलिं विठ्ठल ॥१॥
कीटकी भृंगी ऐशी रुप । तीव्र ध्यानें ते तद्रुप । विष्णु जेवीं शिवस्वरुप । शिवहि विष्णु चिंतनें ॥२॥
नर तोचि नारायण । अर्जुनरुपें विलसे कृष्ण । येरे येरे विराजमान । करितां ध्यान तद्रुपता ॥३॥
निरसोनियां अविदयाजात । देव तैसेचि झाले भक्त । मोहममता कामातीत । जाले सतत निजध्यासें ॥४॥
निळा म्हणे अर्धनारी । रुप विलसें नटेश्वरीं । दोनि दाउनी एक शरीरीं । दोघां नाहीं दोनिपणें ॥५॥
११८७
देव तोचि भक्त नाहीं वेगळीक । जल गार उदक जयापरि ॥१॥
येरयेरामाजिं येकपणीं भिन्न । करुनि सौजन्य भोगिताती ॥२॥
सौरभ्य चंदन परिमळ सुमन । नव्हति ते भिन्न्‍ येक येका ॥३॥
निळा म्हणे रत्ना जेंवि रत्न कीळ । दोंनावी निर्मळ एकी शिळा ॥४॥
११८८
सोडुनी तया न वचे दुरी । त्यांचा करी प्रतिपक्ष ॥१॥
म्हणे मी त्यांचा तेही माझे । नव्हती दुजे कल्पांतीं ॥२॥
मी तूं म्हणतां वेगळे न हों । मुळींचे आहों एकाएकीं ॥३।
निळा म्हणे देवभक्तां । एकात्मता ठायींची ॥४॥
११८९
देवां भक्तां भिन्नपण । देखती जन मूर्ख ते ॥१॥
सविता तोचि नारायण । वेदप्रमाण हा अर्थ ॥२॥
व्यासोनारायण म्हणती । मिथ्या वदंती हें काय ॥३॥
निळा म्हणे अर्जुन कृष्ण । नरनारायण भिन्न तनु ॥४॥
११९०
देवाभेटीं संतपण विरे । देवपण नुरे संतभेटीं ॥१॥
ब्रम्हानंदे निमग्न झाले । आप विसरले आपणां ॥२॥
भक्तीचे आवडीं झाले भिन्न । एकचि जीव प्राण उभयतां ॥३॥
निळा म्हणे स्वसुखा लोभा । एकचि प्रभा दो ठायीं ॥४॥
११९१
देवामाजीं भक्त असे । भक्ता अंगीं देव दिसे ॥१॥
ऐशी परस्पंरे मिळणी । जेवीं प्रभा आणि तरणी ॥२॥
भक्त देवातेंचि भजती । देवें भक्तीं ठेविली प्रीती ॥३॥
निळा म्हणें एकवंकीं । जैसा अळंकार कनकीं ॥४॥
११९२
भक्त् देवालागीं झुरे । देव भक्तातेंचि स्मरे ॥१॥
जेंवि माउलियेतें बाळ । माय बाळातें स्नेहाळ ॥२॥
येरेयेरां नव्हती भिन्न । सर्वकाळीं सन्निधान ॥३॥
निळा म्हणें लवणा नीरा । जेवि सोनें अळंकारा ॥४॥
११९३
भक्त् पूजिती भगवंता । भगवंत पूजी आपुल्या भक्तां ॥१॥
ऐसा प्रीतीचा कळवळा । परस्परें हा सोहळा ॥२॥
भक्ता देवातेंचि उमगी । देवहि धांवे तयालागीं ॥३॥
निळा म्हणे एकीं एक । वसोनि भिन्नत्वाचें बीक ॥४॥
११९४
भक्तीं देवातें पूजिलें । देवें भक्तां सन्मानिलें ॥१॥
ऐसें भजती येरयेरां । जैसें जळ आणि जळगारा ॥२॥
भक्त देवाजवळी बैसे । देव भक्तां घरी वसे ॥३॥
निळा म्हणे देवा भक्तां । सर्वकाळीं एकात्मता ॥४॥
११९५
भिन्न दावूनियां एक । एकीं भिन्नत्वाचें बीक ॥१॥
जेंवि बिंब प्रतिबिंब । दोन्हीं एकचि ते स्वंयभ ॥२॥
जैसी गोडी आणि गूळ । कापूर तोचि परिमळ ॥३॥
निळा म्हणे देवां भक्ता । निवडी कोण भिन्न आतां ॥४॥
११९६
म्हणवूनि तुम्हा नित्य आठविती । या हो या हो म्हणती पांडुरंगा ॥१॥
तुम्हीं धांवोनियां येतां वरावरी । पुरवितां श्रीहरि आर्त त्यांचें ॥२॥
न साहे वियोग तुम्हां उभयतां । देवां आणि भक्तां एकवंकी ॥३॥
निळा म्हणे दोन्ही पिंड एक जीव । जाणती हा भाव निगमादिक ॥४॥
तुमच्या शेतमालाची जाहिरात करण्यासाठी कृषी क्रांतीला भेट द्या .
