निळोबाराय (देवाशीं प्रेमाचें भांडण)
१११४
आणिक तों युक्ति नाहीं माझया हातीं । आहें मूढमति म्हणूनियां ॥१॥
वारंवार तुम्हां करितों सूचना । नामें दयाघना उच्चारुनी ॥२॥
पतितपावन ऐसी ब्रिदावळी । रुळते पायांतळीं प्रतिज्ञेची ॥३॥
निळा म्हणे तिचा प्रताप दाखवा । माझा हा निरसावा अहंभाव ॥४॥
१११५
आम्ही तों जिवें वेंच केला । तुमच्या बोलावरी देवा तंव तें तुम्हासी ठावे ॥ १॥
किती वेळ दावावें बोलोनि ॥२॥
जैसी असो तैसींचि तरी । कायसी थोरी मग तुमची ॥३॥
निळा म्हणे वांयांचि शीण । केला यावरुन दिसतसें ॥४॥
१११६
ऐकिला तुमचा अगाध महिमा । दोषियां अधमां तारितसां ॥१॥
म्हणोनियां जी आलों शरण । सत्य मानूं संतवाणी ॥२॥
यावरी कराल अव्हेर तरी । लागेल श्रीहरी बोल तुम्हां ॥३॥
निळा म्हणे आमुचें जिणें । आहें हें वांया ये ठायींचेंचि ॥४॥
१११७
अंतरींचे जाणा वर्म । कर्माकर्म फळदातें ॥१॥
तरि कां माझा अव्हेर केला । काय तो देखिला स्वभाव दुष्ट ॥२॥
नेणें करुं तुमची सेवा । परि मी देवा नाम जपें ॥३॥
निळा म्हणे यावरी आतां । येईल चित्ता तैसें करा ॥४॥
१११८
करा माझा अंगिकार । पतीतपावन थोर ब्रीदा ॥१॥
उपेक्षितां हांसती लोक । म्हणती सेवक जड झाले ॥२॥
मग ते तुम्हां होईल लाज । अंतरेल काज पुढील ही ॥३॥
निळा म्हणे अपकीर्ती अंगा । न ये पांडुरंगा करावें तें ॥४॥
१११९
कां जी कृपावंत झालेति निष्ठूर । नाईका उत्तर करुणेचें ॥१॥
काय अजामेळा होती पुण्यरासी । नेला वैकुंठासी नामोच्चारें ॥२॥
गणिका ते वेश्या काय आचरली । राम म्हणतां नेली निजधामा ॥३॥
जराव्याधें पायीं विधीयला बाण । तो तुम्ही आपण तारियेला ॥४॥
निषाद तो कोळी श्रीरामासन्मुख । येतां दिलें सुख निवविला ॥५॥
पूतना ते पाजी विष स्तनपानीं । ते सायोज्यसदनीं बैसविली ॥६॥
गजेंद्र तो काय तप आचरला । धांवा म्हणतां नेला सोडवुनी ॥७॥
वैरियाचा बंधु केला लंकापती । चिरंजीव पध्दती बैसउनी ॥८॥
निळा म्हणे माझा नाहीं पुरविला । हेतचि राहिल दर्शनाचा ॥९॥
११२०
किती तरी चिंता करुं । धीर धरुं कोठवरी ॥१॥
आला दिवस बुडोनी जातो । अतिशयचि राहतो केला तो ॥२॥
निश्चयें माझा अव्हेर केला । यावरी विठठला कळों आलें ॥३॥
निळा म्हणे आधार नेदा । कांहिचि गोविंदा चित्तसी ॥४॥
११२१
गेलेती आपुल्या ब्रिदातें विसरोनी । ऐसें धरिलें मनी निष्ठुरपण ॥१॥
येरवी ऐकोनि धांवतसां धांवा । तें आजि केशवा काय झालें ॥२॥
आटाहास्य तुम्हां मारितां आरोळी । नाईकाची टाळी बैसउनी ॥३॥
निळा म्हणे माझें कर्म आलें आड । न चलेचि कैवाड तुमचा देवा ॥४॥
११२२
गेलें वेंचोनियां वय याचिपरी । चिंता महापुरीं वाहवलों ॥१॥
धरियेला होता तो विश्वास मानसीं । येणें काळें त्यासीं क्षय आला ॥२॥
आतां कोठवरीं धरावा तो धीर । न दिसे पायीं थार तुमचिये ॥३॥
मागें कित्येकांसी तुम्ही उठाउठी । येऊनि धरिलें पोटीं निवविलें ॥४॥
माझे वेळे कांहो पडिला ऐसा फेर । कर्म बलोत्तर ओढवलें ॥५॥
निळा म्हणे करुं किती तरी शोक । वचनाचाहि एक आश्रय नये ॥६॥
११२३
गोमटा म्हणती मानवदेहो । केला उपाव फळ देतो ॥१॥
तरी कां माझा विफळ गेला । धांवा केला तुमचा तो ॥२॥
कांहीच न करा आश्वासन । उध्दिग्न मन यासाठीं ॥३॥
निळा म्हणे यावरी काय । किजे उपाय तो नेणें ॥४॥
११२४
जया जो वाटां भागा आला । पाहिजे केला जतन तोचि ॥१॥
आम्हीं कराव्या पापराशी । निरसन तयासी तुम्ही कीजे ॥२॥
लोहें न संडितां लोहपणा । परिसें तत्क्षणा पालटावें ॥३॥
निळा म्हणे अंधार निशीं । रवी त्या प्रकाशी निजतेजें ॥४॥
११२५
तुम्ही जाणा अंतरींचे । लटिकें साचें श्रीहरी ॥१॥
आतां माझी कांहीं नका । मनीं शंका वागवूं ॥२॥
नाहीं पदरा घालित पिळा । दया जी गोपाळा म्हणउनी ॥३॥
निळा म्हणे वदनीं राहो । नाम अहो विठठला ॥४॥
११२६
तुम्ही तों कृपेचे सागर । परि दुस्तर कर्म माझें ॥१॥
म्हणेनियां नये करुणा । माझिया दुर्गुणा देखोनी ॥२॥
नेणें जप तप ध्यान कांहीं । पडिलों प्रवाहीं प्रपंचा ॥३॥
निळा म्हणे केली सेवा । माझी हे देवा न पावेचि ॥४॥
११२७
तुम्ही देवा कृपावंत । आम्ही अनाथ दुर्बळें ॥१॥
म्हणोनियां थोरपण तुम्हां । येतें पुरुषत्तमा आमुचेनि ॥२॥
समानपणें असतों तरी । तुमची थोरी न दिसती ॥३॥
निळा म्हणे लोखंडें जैसा । दिधला परिसा बडिवार ॥४॥
११२८
देवपण तुम्ही गमाविलें देवा । नाईकोनी धांवा येणें काळें ॥१॥
न करा धांवणे केल्या कंठस्फोट । क्रीया ऐशी नष्ट धरियेली ॥२॥
प्रेतापाशीं हाकां देतां तें नाईके । थोठाववला ठाके शोक नाना ॥३॥
निळा म्हणे नये करुं आतां आस । तुमची हे चित्तास कळों आलें ॥४॥
११२९
दाटलिया धुई आच्छादी रवितेजा । त्याचिपरी माझा दोष बळी ॥१॥
न चलेचि पुढें तुमची ही युक्ति । सुदर्शन हातीं असोनियां ॥२॥
काय चाले बळ सागराचें वडवानळीं । करित उठी होळी जीवनाची ॥३॥
निळा म्हणे तैशापरी जी अनंता । माझिया संचिता न जिंकावें ॥४॥
११३०
नसता गुण स्वाभाविक । वस्तूचि तरि निरर्थक ॥१॥
तेवीं देवा देवपण । नसतां अंगीं तो पाषाण ॥२॥
विना परिमळें । कस्तुरी मृतिकाचि तें निजनिर्धारीं ॥३॥
निळा म्हणे न मारी जिवा । तरी तें विषचि नव्हे तेव्हां ॥४॥
११३१
नाहींचि केलें समाधान । माझें म्हणवून क्षिती वाटे ॥१॥
आतां कधीं समोखाल । हातीं धरा प्रीतीनें ॥२॥
मागें बहुतां सांभाळिलें । आजीं तें केलें ब्रिद मिथ्या ॥३॥
निळा म्हणे निवडलें खोटें । माझेंचि वोखटें अदृष्ट ॥४॥
११३२
बरें होणार ते झाली माझी गती । हळहळ किती वाढवावी ॥१॥
परी तुमच्या ब्रीदा लागला कळंक । दुराविल्या एक मशक मी ॥२॥
होती वाढविली कीर्ति तिहीं लोकीं । ते आजी निष्टंकीं वाहविली ॥३॥
म्हणती शरणांगत येणें उपेक्षिला । लौकिक हा झाला भला काय ॥४॥
समर्था चुकल्या भला कोणीही हांसे । अनाथासी नसे शंका कांहीं ॥५॥
निळा म्हणे जागा आपुल्या उचिता । आम्ही तो संचिताधीन झालों ॥६॥
११३३
बोलिलों तें तुम्हां उणें । कीजे क्षमा नारायणें ॥१॥
आपुलिये मी तळमळें । दु:खें चावळलों तें कळे ॥२॥
समर्थाची गतिमति । कोण जाणें कैसी रीति ॥३॥
निळा म्हणे उचित करा । जैसें आपुलें तें दातारा ॥४॥
११३४
बोलिलों तें क्षमा करा । विश्वंभरा अपराध ॥१॥
सेवकांनीं कीजे सेवा । तुम्ही तों देवा देवोचि ॥२॥
चावळलों ते सलगी केली । उपहासिली पाहिजे ॥३॥
निळा म्हणे न कळे लीला । अकळ कळा तुमची ते ॥४॥
११३५
भक्तिपंथें न चले कोणी । वाट जाईल मोडोनी ॥१॥
जरि अनाथा धांवणें । न कराल तुम्ही थोरपणें ॥२॥
आमचा जन्म वायां गेला । शब्द तुम्हांसी लागला ॥३॥
निळा म्हणे नव्हे भली । पुढें वाट खोळंबली ॥४॥
११३६
भाव भक्ति विलासिया । परिसा विनंती पंढरीराया ॥१॥
आम्हां दासां सांभाळिजे । देउनी प्रेम गौरविजे ॥२॥
जैसी तुमची आहे ख्याती । तैसीचि चालों दया जी पुढती ॥३॥
नाहीं तरि होईल हांसें । लोकीं ब्रीद लटिकें दिसे ॥४॥
तुम्ही आम्हां उपेक्षिलें । तरी हीनत्व सांगा कोणा आलें ॥५॥
निळा म्हणे पुढीला चाली । वाट पाहिजे रक्षिली ॥६॥
११३७
मागें पाळिलीं पोशिली । अपत्यें त्वां वाढविलीं ॥१॥
ऐसें बोलियले संत । लटिकी वाटे ते ते मात ॥२॥
हें गे मजचि उपेक्षिलें । नाहीं समाधान केलें ॥३॥
निळा म्हणे येऊनियां । भेटें पुरवीं माझा थाया ॥४॥
११३८
मोकलितां धाय । नाईकसी कैसी माय ॥१॥
सांडियले दूर देशीं । नये करुणा कांहीं ऐशी ॥२॥
वेष्टीलें श्वापदीं । अहंकार मोहमदीं ॥३॥
निळा म्हणे यावरी आई ॥ धांव घालीं वो विठाई ॥४॥
११३९
मृत्युची अवस्था नेणेंचि अमृत नेणेचि अमृत । पीडा भाग्यवंत दरिद्राची ॥१॥
तैसें तुम्ही नेणा आमुचे तळमळे । भोगितां सोहळे आपुलेचि ॥२॥
सिंधु काय जाणे तहानेचि बाधा । पयोनिधि क्षुघा कैसी असे ॥३॥
निळा म्हणे रवी न देखे अंधारें । उष्मा सुधाकारें कवणे काळीं ॥४॥
११४०
येईल चित्तासी तें तुम्हां उचित । आपुलें संचित भोगूं आम्ही ॥१॥
काय समर्थासी विनवावें रंकें । कोण त्याचें ऐके वचन तेथें ॥२॥
थोरा घरीं थोरा होतो बहुमान । कोण पुसे दीन याचकासी ॥३॥
निळा म्हणे आम्हीं मानिला विश्वास । तो दिसे निरास अवघी येथें ॥४॥
११४१
येईल चित्तासी तें करा । तुम्ही आतां विश्वंभरा ॥१॥
आमुचें वायां गेलें जिणें । नांदा तुम्ही देवपणें ॥२॥
केली आम्ही तोंडपिटी । फजिती व्हावया शेवटीं ॥३॥
निळा म्हणे निजाभिमान । तुम्हीं सांडिला इमान ॥४॥
११४२
राग आला तरी । माय बाळातें नाव्हेरी ॥१॥
राखे त्याची भूक तान । न मारी कापूनियां मान ॥२॥
शांतवुनी स्तनी । लावी तया न्याहाळुनी ॥३॥
निळा म्हणे धरी । अंकी तया माया करी ॥४॥
११४३
लाटिक्या भूताची लटिकी भूतबाधा । झाली करवी खेदा जाणतिया ॥१॥
तैसें तुम्हां केलें माझिया संचितें । देवपणहि थितें ही रचिलें ॥२॥
लटिकीचि जळीं दाऊनियां छाया । झकविलें राया श्वापदाच्या ॥३॥
निळा म्हणे स्वप्नीं सिहांचें रुपडें । देखोनियां पडे मदोन्मत्त ॥४॥
११४४
लाजविली सेवा लाजाविली भक्ति । वैराग्य विरक्ति लाजविली ॥१॥
ऐसाचि घडोनि आला हा प्रसंग । हांसविलें जग आपुल्या ब्रीदा ॥२॥
आमुचें होणार तेंचि वाढविलें । तुमचें कीर्ति आलें हीनपण ॥३॥
कैसे दीनानाथ म्हणवाल जी आतां । आम्हां उपोक्षितां अनाथांसी ॥४॥
शिणलों भागलों संसारें गांजिलों । म्हणोनियां आलों शरण तुम्हां ॥५॥
निळा म्हणे काय जाणोनि नेणते । झालेति यशातें दवडूनियां ॥६॥
११४५
लाज वाटे जीव करी तळमळ । चिंते वक्षस्थळ व्यापियेलें ॥१॥
पडिलों निढळ न सुचेचि विचार । तुम्हीं तों निष्ठुर धरियेलें ॥२॥
कैसेनि भेटी होईल पायांसी । उघडल्या त्या राशी पापाचिया ॥३॥
काय नेणों पूर्वी केलें आचरण । तें आलें मोडोन फळभारें ॥४॥
नामाच्या चिंतनें नव्हे त्याची शांती । ऐशी काळगती विपरित ॥५॥
निळा म्हणे नेणें आपुलिया मती । परी तुम्ही श्रीपति सर्व जाणा ॥६॥
११४६
लाभ अथवा हानी करितां व्यवसाय । आम्हां कते विपाय फळां आले ॥१॥
एका लाभा पात्र केलें तिहीं लोकीं । आम्हां नेलेंशेखीं ऐशा थरा ॥२॥
फजितीसी उणें नाहीं लोकांमाजी । अंतरविलें काजीं संसारिकां ॥३॥
नव्हता कळों आला निश्च्याचा भावो । येणें काळें देवो निष्ठुरसा ॥४॥
गेलें होऊनियां न चले या युक्ति । होणार ते गती हो कां सुखें ॥५॥
निळा म्हणे लाजे झाली प्राणसंधी । न ये करुणानिधी कृपा तुम्हां ॥६॥
११४७
लोभियानें धन केलें भूमिगत । दगडही थित घालूनी वरी ॥१॥
तैसे तुम्हीं देवा केलें आपणांसी । कळंक यशासी लावियला ॥२॥
बुडविलें राज्य रायें सुरापानें । नसतां सावधान राज्यकार्या ॥३॥
निळा म्हणे आळसें बुडविला संसार । न गमतां व्यवहार साउकारें ॥४॥
११४८
वांयां संतांची ही बोली । वचनें त्यांचीं लाजविलीं ॥१॥
लटिकाचि केला कीर्तिघोष । येथें तो अवघीच निरास ॥२॥
माझाचि मज अनुभव झाला । नाहीं सावाधांवा केला ॥३॥
निळा म्हणे पालट बुध्दि । दिसे तुमची कृपानिधी ॥४॥
११४९
शोकार्णवीं पडलें मन । तुमचें न देखोन स्वागत ॥१॥
उदासीन धरिलें देवा । तुम्ही बांधवा दीनांच्या ॥२॥
माझेंचि कर्म बलवोत्तर । नेघा समाचार म्हणोनी ॥३॥
निळा म्हणे पडलों सांदीं । संसारबंदी न सुटेची ॥४॥
११५०
सहजचि तुमचीं वंदिली पाऊलें । तवं मी माझें हें हिरोनि घेतलें ॥१॥
आतां कोण दर्शना येईल सांगा । स्वभाव कळल्यावरी तुमचा पांडुरंगा ॥२॥
हें काय तुम्हांसी बोलिलें विहीत । चोरोनियां घ्यावें आमुचें संचित ॥३॥
प्रारब्धें भोग जे दयावयासी येती । अभिलाषूनि तेहि भोगितां श्रीपती ॥४॥
आतां क्रियमाण संग्रह जो करावा । तोही वरिच्यावरी तुम्हांचि हरावा ॥५॥
अवघेंचि आमुचें घेऊनियां अंतीं । जीवभाव तेहि बुडवावें पुढती ॥६॥
निळा म्हणे सर्वस्वें उघडाच केला । तुमचिये संगतीं दैव हा लाधला ॥७॥
११५१
संतवचनें खरीं होतीं । वाढेल जगीं तुमची कीर्ति ॥१॥
जरी माझे समाधान । कराल देउनी आलिंगन ॥२॥
नाहीं तुम्हां जाणें येणें । कांहीं कोठूनियां धांवणें ॥३॥
निळा म्हणे विश्वंभरा । प्रकटा ह्रदयीं वास करा ॥४॥
११५२
सांडियलें बाळा । कैसी निष्ठुर वेल्हाळा ॥१॥
ऐसीं बोलतील सकळें । नारी नर हांसती बाळें ॥२॥
माय नव्हे म्हणती लांव । ऐसें उपहासिती सर्व ॥३॥
निळा म्हणें सर्व जनीं । ऐसी होईल टेहणी ॥४॥
११५३
हरुनियां घ्यावें चित्त । आवघेंचि वित्त धन माझें ॥१॥
हें तों नव्हे उचित तुम्हां । पुरुषेत्तमा विचारा ॥२॥
दर्शनाचें हेंचि फळ । सोडावें निढळ करुनियां ॥३॥
निळा म्हणे हाईल टीका । माजीं या लोका तुमचीच ॥४॥
संत निळोबाराय गाथा । संत निळोबाराय अभंग । निळोबा अभंग । निळोबा गाथा । सर्व गाथा । निळोबाराय माहिती । पिंपळगाव मंदिर निळोबाराय । sant nilobaray gatha | sant nilobaray abhang | niloba abhang | niloba gatha | sarv gatha | nilobaray mahiti | nilobaray mandir pimpalgav | देवाशीं प्रेमाचें भांडण |
तुमच्या शेतमालाची जाहिरात करण्यासाठी कृषी क्रांतीला भेट द्या .
निळोबाराय (देवाशीं प्रेमाचें भांडण) निळोबाराय (देवाशीं प्रेमाचें भांडण) निळोबाराय (देवाशीं प्रेमाचें भांडण)
