संत नामदेव गाथा करुणा

संत नामदेव गाथा करुणा अभंग १ ते ३६

१.
पाय जोडूनि विटेवरी । कर ठेउनी कटावरी ॥१॥
रूप सांवळें सुंदर । कानीं कुंडलें मकराकार ॥२॥
गळां माळ वैजयंती । पुढें गोपाळ नाचती ॥३॥
गरुड सन्मुख उभा । म्हणे जनी धन्य शोभा ॥४॥

२.
येगे माझे विठाबाई । कृपाद्दष्टीनें तूं पाहीं ॥१॥
तुजविण न सुचे कांहीं । आतां मी वो करूं कांहीं ॥२॥
माझा भाव तुजवरी । आतां रक्षीं नानापरी ॥३॥
येईं सखये धांउनी । म्हणे नाम याची जनी ॥४॥

३.
हात निढळावरी ठेवुनी । वाट पाहें चक्रपाणी ॥१॥
धांव धांव पांडुरंगे । सखे जिवलगे अंतरंगे ॥२॥
तुजबांचूनि दाही दिशा । वाट पाहातें जगदीशा ॥३॥
हांसें करूं नको जनासी । म्हणे नामयाची दासी ॥४॥

४.
सख्या घेतलें पदरीं । आतां न टाकावें दुरी ॥१॥
योरांचीं उचितें । हेंचि काय सांगों तूंतें ॥२॥
ब्रम्हियाच्या ताता । सज्जना लक्षुमीच्या कांता ॥३॥
आपुली म्हणवूनि । आण गावी दासी जनी ॥४॥

५.
गंगा गेली सिंधुपाशीं । त्याणें अव्हेरिलें तिसी ॥१॥
तरी तें सांगावें कवणाला । ऐसें बोलें बा विठ्ठला ॥२॥
जळ काय जळचरा । माता अव्हेरी लेंकुरा ॥३॥
जनी म्हणे शरण आलें । अव्हेरितां ब्रीद गेलें ॥४॥

६.
माझी आंधळ्याची काठी । अडकली कवणे बेटीं ॥१॥
आतां सांगूं मी कवणासी । धांवें पावें ह्रषिकेशी ॥२॥
तुजवांचुनी विठ्ठ्ला । कोणी नाहींरे मजला ॥३॥
माथा ठेवीं तुझे चरणीं । म्हणे नामयाची जनी ॥४॥

७.
सख्या पंढरीच्या नाथा । मज कृपा करीं आतां ॥१॥
ऐसें करीं अखंडित । शुद्ध नेम शुद्ध व्रत ॥२॥
वेधु माझ्या चित्ता । हाचि लागो पंढरिनाथा ॥३॥
जीव ओंवाळुनी । जन्मोजन्मीं दासी जनी ॥४॥

८.
कां गा न येसी विठ्ठला । ऐसा कोण दोष मला ॥१॥
मायबाप तूंचि धनी । मला सांभाळीं निर्वाणीं ॥२॥
त्वां बा उद्धरिले थोर । तेथें किती मी पामर ॥३॥
दीनानाथा दीनबंधू । जनी म्हणे कृपासिंधू ॥४॥

९.
अगा रुक्मिणीनायका । सुरा असुरा प्रिय लोकां ॥१॥
ते तूं धांवें माझे आई । सखे साजणी विठाबाई ॥२॥
अगा शिवाचिया जपा । मदन ताता निष्पापा ॥३॥
आपुली म्हणवुनी । अपंगावी दासी जनी ॥४॥

१०.
नाहीं केली तुझी सेवा । दु:ख वाटतसे माझे जिवा ॥१॥
नष्ट पापीण मी हीन । नाहीं केलें तुझें ध्यान ॥२॥
जें जें दु:ख झालें मला । तें त्वां सोसिलें विठ्ठला ॥३॥
रात्रंदिवस मजपाशीं । दळूं कांडूं लागलासी ॥४॥
क्षमा करावी देवराया । दासी जनी लागे पायां ॥५॥

११.
येरे येरे माझ्या रामा । मनमोहन मेघ:श्यामा ॥१॥
संतमिसें भेटी । देईं देईं कृपा गोष्टी ॥२॥
आमची चुकवी जन्मव्याधी । आम्हां देईं हो समाधी ॥३॥
जनी म्हणे चक्रपाणी । करीं ऐसी हो करणी ॥४॥

१२.
अहो नारायणा । मजवरी कृपा कां कराना ॥१॥
मी तो अज्ञानाची राशी । म्हणोन आलें पायांपाशीं ॥२॥
जनी म्हणे आतां । मज सोडवीं कृपावंता ॥३॥

१३.
तुझी नाहीं केली सेवा । दुख वाटतसे जीवा ॥१॥
नष्ट पापीण मी हीन । नाहीं केलें तुझें ध्यान ॥२॥
जें जें दु:ख झालें मला । तें तूं सोशिलें विठ्ठला ॥३॥
क्षमा करीं देवराया । दासी जनी लागे पायां ॥४॥

१४.
आधीं घेतलें पदरीं । आतां न धरावें दुरी ॥१॥
तुम्हा थोराचें उचितें । हेंचि काय सांगूं तूंतें ॥२॥
अहो ब्रम्हियाच्या ताता । सखया लक्षुमीच्या कांता ॥३॥
दयेच्या सागरा । जनी म्हणे अमरेश्वरा ॥४॥

१५.
आम्हीं जावें कवण्या ठायां । न बोलसी पंढरीराया ॥१॥
सरिता गेली सिंधूपाशीं । जरी तो ठाव न दे तिसी ॥२॥
जळकोपलें जळचरासी । माता न घे बाळकासी ॥३॥
म्हणे जनी आलें शरण । जरी त्वां धरिलेंसे मौन्य ॥४॥

१६.
हा दीनवत्सल महाराज । जनासवें काय काय ॥१॥
तुझी नाहीं केली सेवा । दु:ख वाटे माझ्या जिवा ॥२॥
रात्रंदिवस मजपाशीं । दळूं कांडूं तूं लागसी ॥३॥
जें जें दु:ख झालें मला । तें तें सोसिलें विठ्ठला ॥४॥
क्षमा कीजे पंढरिराया । दासी जनी लागे पायां ॥५॥

१७.
ऐक बापा ह्रषिकेशी । मज ठेबीं पायांपाशी ॥१॥
तुझें रूप पाहीन डोळां । मुखीं नाम वेळोवेळां ॥२॥
हातीं धरिल्याची लाज । माझें सर्व करीं काज ॥३॥
तुजविण देवराया । कोणी नाहींरे सखया ॥४॥
कमळापति कमळपाणी । दासी जनी लागे चरणीं ॥५॥

१८.
पोट भरूनी व्यालासी । मज सांडुनी कोठें जासी ॥१॥
धिरा धिरा पांडुरंगा । मज कां टाकिलें नि:संगा ॥२॥
ज्याचा जार त्यासी भार । मजला नाहीं आणिक थार ॥३॥
विठाबाई मायबहिणी । तुझे कृपें तरली जनी ॥४॥

१९.
अविद्येच्या वो रात्रीं । आडकलों अंधारीं ॥१॥
तेथुनी काढावें गोविंदा । यशोदेच्या परमानंदा ॥२॥
तुझें सन्निधेचे पाशीं । ठाव नाहीं अविद्येसी ॥३॥
तुझे संगती पावन । उद्धरिले ब्रम्हों पूर्ण ॥४॥
अजामेळ शुद्ध केला । म्हणे दासी जनी भला ॥५॥

२०.
धन्य कलत्र माय । सर्व जोडी तुझे पाय ॥१॥
सखा तुज वीण पाहीं । दुजा कोणी मज नाहीं ॥२॥
माझी न करावी सांडणी । म्हणे तुझी दासी जनी ॥३॥

२१.
रुक्मिणीच्या कुंका । सुरां अमरां प्रिय लोकां ॥१॥
तूं धांव माझे आई । सखे साजणी विठाबाई ॥२॥
शिवाचिया जपा । मदनताता या निष्पापा ॥३॥
दयेच्या सागरा । म्हणे जनी अमरेश्वरा ॥४॥

२२.
मी वत्स माझी गायी । नये आतां करूं काई ॥१॥
तुम्हीं तरी सांगा कांहीं । शेखी विनवा विठाबाई ॥२॥
येईं माझिये हरणे । चुकलें पाडस दासी जनी ॥३॥

२३.
सख्या पंढरीच्या राया । घडे दंडवत पायां ॥१॥
ऐसें करीं अखंडित । शुद्ध प्रेम शुद्ध चित्त ॥२॥
वेध माझ्या चित्ता । हाचि लागो पंढरिनाथा ॥३॥
जावें ओंवाळुनी । जन्मोजन्मीं म्हणे जनी ॥४॥

२४.
कां गा उशीर लाविला । माझा विसर पडिला ॥१॥
सोमवंशाच्या भूषणा । प्रतिपाळीं हर्षें दीनां ॥२॥
शिकवावें तूंतें । हाचि अपराध आमुतें ॥३॥
स्वामीलागीं धीट ऐसी । म्हणती शिकवी जनी दासी ॥४॥

२५.
शिणल्या बाह्या आतां । येऊनियां लावीं हाता ॥१॥
तूं माझें वो माहेर । काय पहातोसी अंतर ॥२॥
वोंवाळुनी पायां । जिवेंभावें पंढरिराया ॥३॥
धर्म ताता धर्म लेंकी । म्हणे जनी हें विलोकीं ॥४॥

२६.
योग न्यावा सिद्धी । सकळ गुणाचिया निधी ॥१॥
अरूपाच्या रूपा । साब राजाचिया जपा ॥२॥
ब्रम्हीयाचा ताता । म्हणे जनी पंढरिनाथा ॥३॥

२७.
माय मेली बाप मेला । आतां सांभाळीं विष्ठला ॥१॥
मी तुझें गा लेकरूं । नको मजशीं अव्हेरूं ॥२॥
मतिमंद मी तुझी दासी । ठाव द्यावा पायांपाशीं ॥३॥
तुजविण सखे कोण । माझें करील संरक्षण ॥४॥
अंत किती पाहासी देवा । थोर श्रम झाला जीवा ॥५॥
सकळ जिवाच्या जीवना । म्हणे जनी नारायणा ॥६॥

२८.
अहो सखीये साजनी । ज्ञानाबाई वो हरणी ॥१॥
मज पाडसाची माय । भक्ति वत्साची ते गाय ॥२॥
कां गा उशीर लाविला । तुजविण शिण झाला ॥३॥
अहो बैसलें दळणीं । धांव घालीं म्हणे जनी ॥४॥

२९.
काय करूं या कर्मासी । धांव पाव ह्रषिकेशी ॥१॥
नाश होतो आयुष्याचा । तुझें नांव नये वाचा ॥२॥
काय जिणें या देहाचें । अखंड अवघ्या रात्रीचें ॥३॥
व्यर्थ कष्टविली माता । तुझें नाम नये गातां ॥४॥
जन्म मरणाचें दु:ख । म्हणे जनीदाखवीं मुख ॥५॥

३०.
अहो ब्राम्हांड पाळका । ऐकें रुक्मिणीच्या कुंका ॥१॥
देवा घेतलें पदरीं । तें तूं टाकूं नको दुरी ॥२॥
होतें लोकांमध्यें निंद्य । तें त्वां जगांत केलें वंद्य ॥३॥
विनवीतसे दासी जनी । परिसावी माझी विनवणी ॥४॥

३१.
येईं जीवाचिया जीवा । रामा देवाचिया देवा ॥१॥
सर्व देव बंदीं पडिले । रामा तुम्ही सोडविले ॥२॥
मारूनियां लंकापती । सोडविली सीता सती ॥३॥
देवा तुमची ऐसी ख्याती । रुद्रादिक ते वर्णिती ॥४॥

३२.
शरण आलों नारायण । आतां तारीं हो पावना ॥१॥
शरण आला मारुतिराया । त्याची दिव्य केली काया ॥२॥
शरण प्रल्हाद तो आला । हिरण्यकश्यपू मारिला ॥३॥
जनी म्हणे देवा शरण । व्हावे भल्याने जाणोन ॥४॥

३३.
ऐक बापा माझ्या पंढरीच्या राया । कीर्तना आल्यें या आर्तभूतां ॥१॥
माझ्या दुणेदारा पुरवीं त्याची आस । न करीं निरास आर्तभूतां ॥२॥
त्रैलोक्याच्या राया सख्या उमरावा । अभय तो द्यावा कर तयां ॥३॥
जैसा चंद्रश्रवा सूर्य उच्चैश्रवा । अढळ पद ध्रुवा दिधलेंसे ॥४॥
उपमन्यु बाळका क्षीराचा सागरू । ऐसा तूं दातारू काय वानूं ॥५॥
म्हणे दासी जनी आलें या कीर्तनीं । तया कंटाळुनी पिंटू नका ॥६॥

३४.
गजेंद्रासी उद्धरिलें । आम्हीं तुझें काय केलें ॥१॥
तारिली गणिका । तिहीं लोकीं तुझा शिक्का ॥२॥
वाल्हा कोळी अजामेळ । पापी केला पुण्यशीळ ॥३॥
गुणदोष मना नाणीं । म्हणे नाम याची जनी ॥४॥

३५.
राजाई गोणाई । अखंडित तुझे पायीं ॥१॥
मज ठेवियेलें अग्रवाटा ॥३॥
देवा केव्हां क्षेम देसी । आपुली म्हणोनी जनी दासी ॥४॥

३६.
काय करूं पंढरीनाथा । काळ साह्य नाहीं आतां ॥१॥
मज टाकिलें परदेशीं । नारा विठा तुजपाशीं ॥२॥
श्रम बहु झाला जीवा । आतां सांभाळीं केशवा ॥३॥