मेरु तळवटी पाच पिंपळ – संत माणकोजी बोधले अभंग
मेरु तळवटी पाच पिंपळ ।
खाले वरोडा सेंडा वरी मूळ रे ॥१॥
पाचाहि पिंपळा एकचि फळ ।
त्याणे पक्षि गिळिला समुळ रे ॥२॥
ऐक मी सांगेन पक्षियाची सोये ।
बाप नाही त्यासा भाये रे ॥३॥
हात नाही त्यासी पाय रे ।
तो पक्षीविण उडोनिया ये रे ॥४॥
त्याने त्रिभुवन गिळिले पाहे रे ।
तो विश्वची खेळत आहे रे ।
बोधला धरी त्याचे पाय रे ॥५॥
राम कृष्ण हरी आपणास या अभंगाचा अर्थ माहित असेल तर खालील कंमेंट बॉक्स मध्ये कळवा.