कृष्ण सकळा जीवांचा जीव – संत माणकोजी बोधले अभंग
कृष्ण सकळा जीवांचा जीव । जाणते जाणती तयाचा भाव ।
इतरां लोकां संदेहो न कळे । महिमान तयाचा ॥१॥
आपण तो बाळ ब्रह्मचारी सकळ ।
जन्मले तयाचे उदरी ब्रह्ममाया न कळत ।
याची थोरवी येर लोक काये जाणती ॥ २॥
हा तो सर्वांचा साक्षभूत ।
कोणा न कळे याचा अंत आता सांगेन तयाचा वृतांत ।
सावधान श्रोते हो ॥३॥
कृपा आपणाची नारी आपण वर्त देह परी ।
दोनी दावी जनाचारी आपण यकटचि एक ॥४॥
आपण एकलाची एक सर्व । सोळा सहस्त्र गोपाळ ।
गोपिकांसहित खेळे । तरी न कळे चरित्र ॥५॥
आता सांग न कृष्णाची मूळ कथा ।
आपणचि माता आपणचि पिता ।
आपण जाला चरित्र करिता । कंसारि कान्हया ॥६॥
आपण चौवर्णाचे मूळ । आपण ब्रह्म ते केवळ ।
विश्वी विस्तारला रे सकळ । चहू वेदांची कळ तयापासी ॥७॥
साही शास्त्रे झगडती । आठरा पुराणांची वित्पत्ती ।
परि न कळे तयाची गती । आपण श्रीपती खेळतसे ॥८॥
आपण तो पांडवांचा सोईरा । धावे ब्रह्मी द्रुपदिच्या कैवारा ।
दुष्ट दुर्योधन विरा । साहे नव्हे सर्वथा ॥९॥
पांडवालागी आपण । कृष्ण साहये होये सावधान ।
सत्य तयाचे देखोन । उणे येऊ नेदी सर्वथा ॥ १०॥
पाचही पांडव समूळ । आता सांगेन तयाचे मूळ ।
हे तो पंडू चे पुत्र केवळ । कृष्ण साहये होये तयासी ॥ ११॥
जो च आपला स्वधर्म तोच धर्म रे जाण ।
मग अनुभवाची खुण सांगतो ऐका ॥ १२॥
भीम तोची भावबळी ।
या अगाध पाहाहो योगियाचा रावो । तोची एकु ॥ १३॥
आर्त तोचि अर्जुन सबुध ते सुभद्रा जाण गुरुपुत्र जाणती हे खुण ।
इतरा न कळे जाण सर्वथा ॥ १४॥
अवलोकी तोचि न कुळ । सादृष्ट तो सहदेव ।
पाचाची प्रीत द्रुपदी पहावो । अवलोकिता ठावो सन्निधचि असे ॥१५॥
सत्य तेचि सीता स्वये । आत्माराम लक्ष्मण बंधु सवे ॥ १६॥
राम तोचि रावण दुर्बुध्दी दुर्योधन । असता जवळी जाण म्हणता दुरी ।
बोधला म्हणे जेथिले तेथेच आहे । ज्ञानदृष्टी पाहे परतोनिया ॥१७॥
राम कृष्ण हरी आपणास या अभंगाचा अर्थ माहित असेल तर खालील कंमेंट बॉक्स मध्ये कळवा.
कृष्ण सकळा जीवांचा जीव – संत माणकोजी बोधले अभंग
