आमुचा बाप तुझा पोसणा ।
कां हो नारायणा विसरसी ॥१॥
धाकुटपणा मज म्हणियेंलें ।
आतां कां हो कठिण केलें ॥२॥
ब्रीद सांभाळी विठ्ठला ।
तरिच भलेपण तुला ॥३॥
म्हणे चोखियाचा कर्ममेळा ।
देवा न विसरावें मला ॥४॥
राम कृष्ण हरी आपणास या अभंगाचा अर्थ माहित असेल तर खालील कंमेंट बॉक्स मध्ये कळवा.
