मन उतावीळ – संत कान्होबा अभंग – ४३
मन उतावीळ – संत कान्होबा अभंग – ४३
मन उतावीळ । झालें न राहे निश्चळ ॥१॥
दे रे भेटी पंढरीराया । उभारोनि चारी बाह्मा ॥२॥
सर्वाग तळमळी । हात पाय रोमावळी ॥३॥
तुकयाबंधु म्हणे कान्हा । भुक लागली नयना ॥४॥
राम कृष्ण हरी आपणास या अभंगाचा अर्थ माहित असेल तर खालील कंमेंट बॉक्स मध्ये कळवा.
मन उतावीळ – संत कान्होबा अभंग – ४३
