Skip to content
सांपडलें जुनें – संत कान्होबा अभंग – ३७
सांपडलें जुनें । आमुच्या वडिलांचें ठेवणें ।
केली नारायणें । कृपा पुण्यें पूर्वीचिया ॥१॥
सुखें आनंदरूप आतां । आम्ही आहों याकरितां ।
निवारिली चिंता । देणें घेणें चुकलें ॥२॥
जालें भांडवल घरीचें । अमूप नाम विठ्ठलाचें ।
सुकृत भावाचें । हें तयानें दाविलें ॥३॥
तुकयाबंधु म्हणे फिटला । पांग नाहीं बोलायाला ॥
चाड दूसरी विठ्ठला । वांचूनियां आणिक ॥४॥
राम कृष्ण हरी आपणास या अभंगाचा अर्थ माहित असेल तर खालील कंमेंट बॉक्स मध्ये कळवा.
सांपडलें जुनें – संत कान्होबा अभंग – ३७
