Skip to content
निसुर संसार करून – संत कान्होबा अभंग – २२
निसुर संसार करून । होतों पोट भरून ।
केली विवसी निर्माण । देवपण दाखविलें ॥१॥
ऐसा काढिला नीस । काय म्हूण सहित वंश ।
आणिलें शेवटास । हाऊस तरी न पुरे ॥२॥
उरलों पालव्या शेवटीं । तेंही न देखवे दृष्टी ।
दोघांमध्यें तुटी । रोकडीचा पाडिला ॥३॥
तुकया बंधु म्हणे गोड । बहु जालें अति वाढ ।
म्हणोनि कां बुड । मुळ्यासहित खावें ॥४॥
राम कृष्ण हरी आपणास या अभंगाचा अर्थ माहित असेल तर खालील कंमेंट बॉक्स मध्ये कळवा.
निसुर संसार करून – संत कान्होबा अभंग – २२
