Skip to content
अवघीं तुज बाळें – संत कान्होबा अभंग – १६
अवघीं तुज बाळें सारिखीं नाही तें ।
नवल वाटतें पांडुरंगा ॥१॥
म्हणतां लाज नाहीं सकळांची माउली ।
जवळीं धरीलीं एके दुरी ॥२॥
एकां सुख द्यावें घेऊनी वोसंगा ।
एके दारीं गळा श्रमविती ॥३॥
एकां नवनीत पाजावें दाटुन ।
एकें अन्न अन्न करितील ॥४॥
एके वाटतील नवजावी दूर ।
एकांचा मत्सर जवळी येतां ॥५॥
तुकयाबंधु म्हणे नावडती त्यांस ।
कासया व्यालास नारायणा ॥६॥
राम कृष्ण हरी आपणास या अभंगाचा अर्थ माहित असेल तर खालील कंमेंट बॉक्स मध्ये कळवा.
अवघीं तुज बाळें – संत कान्होबा अभंग – १६
