श्रीगुरुठायी सर्व अर्पोणि विश्वास – संत जनार्दन स्वामी अभंग – ५
श्रीगुरुठायी सर्व अर्पोणि विश्वास ।
करावा अभ्यास गुरु निकट ॥१॥
मात्र जंव नाहीं विषयी अभिरुची ।
करावा तंवची अभ्यास हा ॥२॥
नव्हतां ऐसें तरी वीस पंचवीस ।
निकृष्ट ते तीस मर्यादा हे ॥३॥
केलियाहि साधे चाळीस तोंवरी ।
साधे मगही परी येवोनि जन्मा ॥४॥
सारोनिया आधीं साधनें संपुर्ण ।
रचावें सासन गुरुकृपें ॥५॥
नित्यनिशीं एकांती द्वादश वर्षे वरी ।
अद्वय श्रीहरी प्रगटेल ॥६॥
कोटी सुदर्शनें अनंत रवी दीप्ती ।
देही निर्वाळिती तेज प्रमा ॥७॥
अमित चंद्र सुर्य उन्मनीचे तेज ।
तुंचि तु सहज होशी तेणें ॥८॥
सुखाचा सागर आनंदाचा कंद ।
सर्वत्र गोविंद होशील तु ॥९॥
नसे या पर तें ब्रह्मांडी आणिक ।
निर्वाणिंचे सुख मोठें आहे ॥१०॥
घाले संत यांचि गुरुकृपा ज्ञानें ।
लामतां जें होणें आपेआप ॥११॥
देहीचा निजदेव लक्षाव प्रत्यक्ष ।
ज्ञान अपरोक्ष तें हें ऐसें ॥१२॥
ऐशा आत्मज्ञानें व्हावें ब्रह्मा ।
वर्णिती निगम शास्त्रें संत ॥१३॥
ज्ञानवीण कळा तेचि अवकळा ।
नलभे सोहळा ब्रह्मीची तो ॥१४॥
एक गुरुकृपाज्ञानचि तारक ।
नसेनि आणिक त्रिभुवनीं ॥१५॥
याचि लागीं तेहि गुरुसी शरण ।
प्रत्यक्ष राम कृष्ण हरि हर ॥१६॥
न करितां विचार शरण योगी यांसी ।
व्हावें कवणांसी पुसी नये ॥१७॥
होका मायाबाप गुरु देव पती ।
ऐकों नये येती आड जरी ॥१८॥
येती आड जाती नेमें तें पतनी ।
कुळेंसि अक्षय दोन्हीं बेचाळीस ॥१९॥
माता पिता पती जरी गुरु थोर ।
नाही अधिकार वर्जावया ॥२०॥
अथवा तयां मयें नव्हतां शरण ।
निश्चयें पतन घडे तयं ॥२१॥
यालागी रिघावें योगियां शरण ।
न लावितां क्षणः साधावें तें ॥२२॥
जरी नोहे साध्य पुर्ण जन्में याचि ।
गुरुदासां साधेचि जन्मोनिया ॥२३॥
वायां गेले ऐसें नाही आयकिल ।
शरण रिघाले योगीयाचे ॥२४॥
अनन्य जे भावें योगियांचे झाले ।
निश्चये उद्धरिले तेव्हांचि ते ॥२५॥
येर व्यर्थ कानी सांगती अक्षरु ।
म्हणतां तया गुरु महादोष ॥२६॥
तोचि गुरु नेत्रीं दावी देही देव ।
कृपा अनुभव साक्षात्कार ॥२७॥
म्हणे जनार्दन पहावा अंतर्द्दष्टी ।
उघडी भ्रमताटी एकनाथा ॥२८॥
वरील अभांगाचा अर्थ तुमच्या शब्दामध्ये खाली कमेंट बॉक्समध्ये टाका.