वैष्णव तो एक इतर तीं सोंगें ।
ठसे देउनी अंगें चितारिती ॥१॥
जिचे योनि जन्मला तिसी दंडूं लागला ।
तीर्थरुप केला देशधडी ॥२॥
नाइकोनी ब्रह्मज्ञान जो का दुराचारी ।
अखंड द्वेष करी सज्जनांचा ॥३॥
विद्येच्या अभिमानें नाइके कीर्तन ।
पाखांडी हें म्हणे करिती काई ॥४॥
पंचरस पात्रा कांता हे बडविती ।
उद्धरलों ह्मणती आह्मी संत ॥५॥
कीर्तनाचा द्वेष करी तो चांडाळ ।
तयाचा विटाळ मातंगीसी ॥६॥
वैष्णव तो एक चोखामेळा महार ।
जनी म्हणे निर्धार केला संतीं ॥७॥
