आह्यीं जावें कवण्या ठायां ।
न बोलसी पंढरीराया ॥१॥
सरिता गेली सिंधूपाशीं ।
जरी तो ठाव न दे तिसी ॥२॥
जळ कोपलें जळचरासी ।
माता न घे बाळकासी ॥३॥
ह्मणे जनी आलें शरण ।
जरी त्वां धरिलेंसे मौन्य ॥४॥
राम कृष्ण हरी आपणास या अभंगाचा अर्थ माहित असेल तर खालील कंमेंट बॉक्स मध्ये कळवा.
