शेष बाणातें पुसत – संत जनाबाई अभंग – २६६
शेष बाणातें पुसत ।
कोणे काजा आला येथ ॥१॥
बाण करी अहाकार ।
मुखें पडलीया धूर ॥२॥
वृक्ष पाडी हो मक्षिका ।
तैसें येथें झालें देखा ॥३॥
काय शिखंडीचे बाण ।
करिती भीष्माचें पतन ॥४॥
तेथें मागितलें पाणी ।
म्हणे नामयाची जनी ॥५॥