माझें अचडें बचडें छकुडें – संत जनाबाई अभंग – २६०
माझें अचडें बचडें छकुडें ग राधे रुपडें ।
पांघरुं घाली तीं कुंचडें ॥धृ०॥
हरि माझा गे सांवळा ।
पायीं पैंजण वाजे खुळखुळा ।
यानें भुलविल्या गोपिबाळा ॥१॥
हरि माझा गे नेणता ।
करी त्रिभुवनाचा घोंगता ।
जो कां नांदे त्रिभुवनीं ॥२॥
ऐसे देवाजीचे गडी ।
पेंद्या सुदाम्याची जोडी ।
बळिभद्र त्याचा गडी ॥३॥
जनी म्हणे तूं चक्रपाणी ।
खेळ खेळतो वृंदावनीं ।
लुब्ध झाल्या त्या गौळणी ॥४॥