दुर्योधना मारी । पांडवासी रक्षी हरी ॥१॥ पांडवा वनवासीं जाये । तयापाठीं देव आहे ॥२॥ उणें न पडे तयांचें । काम पुरवी हो मनाचे ॥३॥ जनी म्हणे विदुराच्या । कण्या भक्षी हो प्रीतीच्या ॥४॥
