ऐशा धाल्या ऋषिपंक्ती ।
ढेंकर आनंदाचे देती ॥१॥
तृप्ति बाणली सर्वांसी ।
तरी आवड अन्नापाशीं ॥२॥
उठले हात प्रक्षाळुनी ।
विडे घेतले सर्वांनीं ॥३॥
न बैसवे सुखासनीं ।
अवघे प्रवर्तले शयनीं ॥४॥
ते देखोनि निद्रिस्थ ।
साही जणें झालीं गुप्त ॥५॥
माया निर्मियेली जैसी ।
आतां गुप्त झालीं तैसीं ॥६॥
कोणा न कळे याची करणी ।
म्हणे नामयाची जनी ॥७॥
