म्हणती माथां असतें – संत जनाबाई अभंग – २५०
म्हणती माथां असतें तोंड ।
अन्नें भक्षितों उदंड ॥१॥
कैंचीं पोटें आमुचीं लहान ।
गोड धर्माघरचें अन्न ॥२॥
उदरें सागराच्या ऐसीं ।
करुनी यावें धर्मापाशीं ॥३॥
तृप्ति द्रौपदीच्या हातें ।
नित्य भक्षाया अन्नातें ॥४॥
वदन करवेना तळीं ।
वरुती चंद्राची मंडळी ॥५॥
चंद्री लागलीसे नेत्रा ।
कोण सांभाळितें धोत्रा ॥६॥
तरी आवडी भोजनीं ।
म्हणे नामयाची जनी ॥७॥