करचरण प्रक्षाळुनीं – संत जनाबाई अभंग – २४४
करचरण प्रक्षाळुनीं ।
उभी ठेली वृंदावनीं ॥१॥
जोडोनियां करकमळ ।
म्हणे धांवरे गोपाळ ॥२॥
कृष्णा पाहतोसी काय ।
सत्वहानि होत आहे ॥३॥
ऋषि स्नानासी कोपिष्ट ।
गेले सांगोनियां स्पष्ट ॥४॥
दिवसा कर्माचा उगाणा ।
सर्व सारोनियां जाणा ॥५॥
आतां येतों शीघ्र गती ।
अन्नें वाढा पात्रावरुतीं ॥६॥
अन्न न देखतां डोळां ।
भस्म करीन सकळां ॥७॥
गेला घालोनि संकटीं ।
लाज राखें जगजेठी ॥८॥
कोणी नाहीरे निर्वाणीं ।
म्हणे नामयाची जनी ॥९॥