पुढें जातां कष्टप्रेम – संत जनाबाई अभंग – २३२
पुढें जातां कष्टप्रेम ।
निर्मी पोह्याचा आश्रम ॥१॥
धर्मपोहेची कुसरी ।
शोभा रमणिय साजिरी ॥२॥
वृक्ष लागले अंबरीं ।
डोलताती नानापरी ॥३॥
फणस कर्दळी गंभेरी ।
आंबे नारळी खर्जुरी ॥४॥
चिंचा पपया जांबळी ।
गुंज खिरण्या रायकेळी ॥५॥
सीताफळें कवठें निंब ।
बोरें परीच्या दाळिंब ॥६॥
जाई मोगरा सेवंती ।
चांपा बकुल मालती ॥७॥
पारिजातक हे चमेली ।
झेंडू गुलाबास मखमली ॥८॥
तुळसी मंजुळ शोभती ।
नानापरी पुष्पजाती ॥९॥
प्राप्त वसंताचा काळ ।
मधु कुंजती कोकिळ ॥१०॥
रंभा ऐशा देवांगना ।
सर्व शृंगारी भूषणा ॥११॥
वेलबाळा तोयें सारी ।
उभ्या तिष्ठताती द्वारीं ॥१२॥
सुगंध वनीं शीतळ जळ ।
ऐसें शोभे रम्यस्थळ ॥१३॥
ऐसी देखोनी वाटिका ।
चोज नाहीं नृपनायका ॥१४॥
म्हणती हे धर्मपोये ।
जनी म्हणे पुढें जाये ॥१५॥