आज्ञा करुनी सूर्यांसी ।
तपवी द्वादश कळेसी ॥१॥
बाप तपाच्या सामर्थे ।
आज्ञा वंदिली आदित्यें ॥२॥
पर्वताच्या लाह्या होती ।
असा प्रकाशला गभस्ती ॥३॥
रोहिदास म्हणे तात ।
बहू झालों तृषाक्रांत ॥४॥
भाकितसें हो करुणा ।
सत्वर मेळवीं जीवना ॥५॥
प्राप्त न होतां जरी तोय ।
जीव माझा जाऊं पाहे ॥६॥
बाळ कडे घेऊनियां ।
पैल दिसे तेथें छाया ॥७॥
उदक प्राशन करुनी ।
पंथ क्रमूं म्हणे जनी ॥८॥
