विश्वामित्रें तत्क्षणीं ।
सिद्ध आश्रमा येउनी ॥१॥
बैसे येउनी आश्रमासी ।
करी मातंग यागासी ॥२॥
सहस्त्र अवदान आहुती ।
होतां प्रगटली शक्ति ॥३॥
विश्वामित्रें तयेवेळे ।
देवी वरदानाचे बळें ॥४॥
व्याघ्र हिंडती रानें रानें ।
बंद केलें येणें जाणें ॥५॥
कृषा न जाती कृषिक ।
तीर्थयात्रेसी पांथिक ॥६॥
धेनु न जाती वनासी ।
वाट नाहीं वेव्हारासी ॥७॥
प्रजा जाऊन राजसभे ।
हात जोडोनियां उभे ॥८॥
ऐसी प्रजेची हे वाणी ।
राजा विचारितो मनीं ॥९॥
गुरुवचन धरितां चित्तीं ।
माझी होईल अपकीर्ति ॥१०॥
राव निघाला स्वारीसी ।
म्हणे नामयाची दासी ॥११॥
