शरीर हें जायाचें नश्वर आणिकांचें ।
म्हणाल जरी त्याचें काय काज ॥१॥
आंबरसें चोखिला बिजसालें सांडिला ।
पुढें तेणें उभविला दुजा एकू ॥२॥
समूळ साल माया सांडूनियां दिजे ।
परि अहंबीज जतन करा ॥३॥
तें बीज भाजोनि करा ओंवाळणी ।
संतांचे चरणीं समूळ देह ॥४॥
पुढें त्या बीजांची न करावी दुराशा ।
न धरावी आशा पुढिलांची ॥५॥
आहे नाहीं देह धरीं ऐसा भाव ।
म्हणे जनी देव सहज होसी ॥६॥
