आक्रोशें ध्यानासीं आणी पुरुषोत्तमा । पृथ्वीयेसी क्षमा उणी आणी ॥१॥ अखंडित शुद्ध असावें अंतर । लोणिया कठोर वाटे मनीं ॥२॥ बोलें तें वचन बहु हळुवट । सुमना अंगीं दाट जडभार ॥३॥ नाम तें स्मरण अमृतसंजिवनी । म्हणे दासी जनी हेंचि करा ॥४॥
