बांधोनियां हात गयाळ – संत जनाबाई अभंग – १५४
बांधोनियां हात गयाळ मारिती ॥
दंड ते करिती मोक्षासाठीं ॥१॥
गेले ते पितर मोक्षालागीं तुझे ।
आतां देंई माझे दक्षिणेसी ॥२॥
बापुडें केंश बोडिती मिशीदाढी ।
मग दक्षणा हिरडी खातसे हे ॥३॥
फाय काय सांगों मेल्याविण मुक्ती ।
नाहीं ते वांछिती स्वप्न सुख ॥४॥
अनंत जन्म मृत्यु होतां जैसें दुःख ।
त्याहूनि अशेष आहे तेथें ॥५॥
भांबावले जन धांवे आटाआटी ।
सोडूनियां कोटि अनंत पद ॥६॥
नलगे गाळावें नलगे तळावें ।
नलगे मरावें मुक्तीसाठीं ॥७॥
मुक्ति लागे पायां जाऊनियां पाहे ।
जीव जातां देह जनी नाहीं ॥८॥