नित्य सारुं हरीकथा ।
तेथें काळ काय आतां ॥१॥
वनवासी कां धाडिलें ।
कृपाळें बा हो विठ्ठलें ॥२॥
आशा मनशा तृषा तिन्ही ।
ह्या तो ठेविल्या बांधोनि ॥३॥
काम क्रोध विषय झाले ।
हे तों मोहोनि राहिले ॥४॥
अवलोकूनि कृपा दृष्टि ।
जनी म्हणे देंई भेटी ॥५॥
राम कृष्ण हरी आपणास या अभंगाचा अर्थ माहित असेल तर खालील कंमेंट बॉक्स मध्ये कळवा.
