माझे मनीं जें जें होतें । तें तें दिधलें अनंतें ॥१॥ देह नेउनी विदेही केलें । शांति देउनी मीपण नेलें ॥२॥ मूळ नेलें हें क्रोधाचें । ठाणें केलें विवेकाचें ॥३॥ निज पदीं दिधला ठाव । जनी म्हणे दाता देव ॥४॥
