दुःशासन द्रौपदीसी – संत जनाबाई अभंग – १३
दुःशासन द्रौपदीसी ।
घेउनी आला तो सभेसी ॥१॥
दुर्योधन आज्ञा करी ।
नग्न करावी सुंदरी ॥२॥
आतां उपाय कृष्णा काय ।
धांवें माझे विठ्ठल माय ॥३॥
निरी ओढितां दुर्जन ।
झालें आणिक निर्माण ॥४॥
ऐसीं असंख्य फेडिलीं ।
देवीं तितुकीं पुरविलीं ॥५॥
तया संतां राखिलें कैसें ।
जनी मनीं प्रेमें हांसे ॥६॥