संत जनाबाईंचे साहित्य संत जनाबाई माहिती संत जनाबाई अभंग संत जनाबाई मंदिर संत जनाबाई अभंग झाडलोट करी जनी पूर्वी काय तप नेणें एकटी तूं गाणें गासी जनी डोईनें गांजली जनी बैसली एके दिवशीं तुळशीचे बनीं साळी सडायास ज्याचा सखा हरी पक्षी जाय दिगंतरां भक्त जें जें कर्म देव भावाचा लंपट दुःशासन द्रौपदीसी ब्राह्मणाचें पोर पंढरीच्या राया भिल्लणीचीं फळें यातिहीन चोखामेळा चोखामेळा संत भला माळियाचा लेक माझा लोभ नाहीं द्रौपदीकारण देव भक्तांचा अंकित बाळे भोळे ठकविशी जेवीं जेवीं बा मुरारी जनी म्हणे पांडुरंगा दुर्योधना मारी वर स्कंधी ऋषि भक्तीसाठीं याति ना चोखामेळा अनामिक देव तारक तारक पांडवांचे घरीं भूत झालें ऋषि पोटीं दोहीकडे दोही जाया अहो द्रौपदीच्या बंधू खांदीऋषि तो बाप श्रोतियाचा मांडियेला डाव ऐशापरी पांडवांतें कोणे एके दिवशीं एके दिवशीं दळण्याच्या भिषें मग हांसोनि सकळी निवृत्ति पुसत काकड आरती जाय जाय राउळासी आतां पुरे हा संसार धुणें घेऊनि कांखेसी जनी जाय राना गेली जनीचिया बोलें करी हाटीं जायाचि तांतडी पुंडलिकापाशीं ऐसी कीर्तनाची गोडी राधा आणि मुरारी विठ्‌ठलाचा छंद जनीनें बोलिलें तैसेंच जिव्हा लागली सोंग सोंगा जाय देहभाव सर्व जाय एके रात्रींचे समयीं पदक माळा पदक विठ्‌ठलाचें प्रेमभावें तुह्मी नाचा अर्थ जे काढिती ऋषि ह्मणती धर्मदेवा वेदांतीं हें बोलिले जनींचें बोलणें वाची ऐसा वर देई हरी साधु आणि संत विटेवरी ब्रह्म दिस देवा देंई गर्भवास ऐसा पुत्र देंई संतां माझें दुःख नाशी देवा रुक्माई आईचें आहे परधन कामिनी द्वारकेच्या राया संतांचा तो संग नव्हे संत हे कोण तरी देवाचे या वैष्णवाच्या माता भक्तामाजीं अग्रगणी आई मेली बाप मेला एक प्रहर रात्र झाली जनी जाय शेटया झाला हरी नामदेवाचे घरीं माझा नामा मज धरा सतराचा हो विठोबा चला लोलो लागला नामदेवा पुत्र झाला अळकापुरवासिनी समिप आंधळ्याची काठी पाहतां पंढरिराया विष्णुमुद्रेचा अंकिला वैष्णव तो कबीर वैष्णव तो एक इतर पंढरीचा वारकरी आले वैष्णवांचे भार स्त्री जन्म ह्मणवुनी न संतभार पंढरींत सांवळी ते मूर्ति ह्रुदयीं वामसव्य दोहींकडे धरिला पंढरीचा चोर द्ळूं कांडूं खेळूं चरण विठोबाचे देखिले वैराग्य अभिमानें फिरविलें भ्रांती माझें मन प्रपंचीं संतमहानुभाव येती त्या वैष्णवांच्या माता देहभाव प्राण जाय जोड झालीरे शिवासी बाई मी लिहिणें शिकलें नम्रतेविण योग्यता शब्दाचें ब्रह्म लौकिकी हो अखंडित ध्यानीं देव खाते देव पीते श्रीमूर्ति असे बिंबली जनी दृष्‍टि पाहे झाली पूर्ण कृपा आहे नित्य हातानें वारावें गगन सर्वत्र तत्वता काळाचिये लेख रक्तवर्ण त्रिकुट स्नान शून्यावरी शून्य पाहे ज्योत पहा झमकली ज्योत परब्रह्मीं होय नाहीं आकाश घडणी माझे मनीं जें जें दळितां कांडितां चला पंढरीसी जाऊं जनी म्हणे नामदेवासी जात्यावरील गीतासी तूझा लोभ नाहीं देवा तुझे चरणीं घालीन आतां भीत नाहीं माझे चित्त तुझें आह्मी पातकांच्या राशी मना लागीं हाचि स्मरण तें हेंचि मनामागें मन लावूं सत्त्वरजतमें असे हें नित्य सारुं हरीकथा करूं हरीचें कीर्तन आनंदाचे डोहीं आम्ही स्वर्ग लोक मानूं आतां येतों स्वामी आम्ही मी तों समर्थाची दासी नामयाचें ठेवणें जनीस धन्य धन्य ज्याचे चरणीं डोईचा पदर आला भक्तिभावें वळे गा बांधोनियां हात गयाळ धनियाचें पडपे गेला झाली जगाचिये सीमा नाद पडे कानीं भृंगीचिया अंगीं कोणतें जहाज तारिलें तारिलें हेंचि देवांचें भजन चोरा संगतींनें गेला जगीं विठ्‌ठल रुक्मिणी सुखें संसार करावा अंगीं हो पैं शांती मृदु वाहे पाणी आपणची सारा आक्रोशें ध्यानासीं आणी आम्ही आणि संतसंत पाणी तेंचि मेघ मेघ प्रपंचीं जो रडे काम लागे कृष्णापाठीं भजन करी महादेव पतंग सुखावला भारी येऊनियां जन्मा एक विवेकाची पेंठ शरीर हें जायाचें नश्वर नाना व्रत तप दान शूराचें तें शस्‍त्र कृपणाचें संसारीं निधान कीर्तनासी जातां मार्गी कीर्तनाचा रस आवडे गौळण म्हणे गौळणीला मग म्हणे नंदाजीला आलिया ब्राम्हणासी दान वैकुंठीचा हरी ब्रम्हा वंदी ज्याचे पाय अहो गोकुळींच्या देवा असो थोरथोरांची मात एकच टाळी झाली भाव अक्षराची गांठी गीतेवरी आन टीका ज्ञानाचा सागर मायेहूनि माय मानी संत राउळा चालिले ज्ञानेश्वर अभंग बोलिले सदाशिवाचा अवतार सोपानाची ऐशी मूर्ति नामयाचा गुरु शालिवाहन शके अक्राशें सेना न्हावी भक्त भला गोणाईने नवस केला गोणाई राजाई दोघी गोणाई राजाई सुंबाचा करदोडा मागें सत झाले पूर आला पंढरीसी सण दिवाळीचा आला वोढिला ताडिला वारा पाणी मुसळ धारा ज्ञानेश्वर म्हणे नाम्यासवें आषाढी एकादशी नामा येऊनियां पाहे करुनी आरती नमुनी ब्राम्हण जनसमुदाय मिळाला अग्नी लागतां अंगासी ऐका हो नामयाचा जन्म अपूर्व कोणे एके काळीं नारद सांगे मृत्युलोकीं इंद्रसभे झाला वाद विश्वामित्रें तत्क्षणीं नाना वाजंत्र्यांच्या ध्वनी ऋषि अंगणीं कामिनी विश्वामित्र द्विजचिन्ह ऋषि म्हणेरे समर्था राव म्हणे अहो ऋषि विश्वामित्रें जाऊनि पुढें धर्मशिळे आली राणी पंथ क्रमितां तिघांसी आज्ञा करुनी सूर्यांसी पुढें जातां कष्‍टप्रेम पोई अव्हेरितां राय ऋषि आश्रमा येउनी येतां देखोनिया बाळ ऐसें क्रमितां अवधारीं अनामिक त्यासी पुसे येरीकडे ताराराणी वेष धरोनी ब्राम्हण धांवा धांवा नगरवासी दूत विनविती कर थालीपाक ऐकतां मध्यरात्रीं ऋषिसहित करचरण प्रक्षाळुनीं ताट विस्तारी रुक्मिणी रत्‍नाचे मचकीं पहुडे हांसें आलें द्रौपदीसी कर पसरिला भगवंतें येरीकडे गंगातीरीं म्हणती माथां असतें ऐशा धाल्या ऋषिपंक्ती म्हणे पाचारा भूदेवा ऐसा योग घडे ज्यातें जावोनी राउळा जोडूनियां जाय बरोबरी नामया तुम्ही सकळिक संत वियोग नाम्याचा न जो जो जो जो रे पुण्यवंत पाताळ लोकीं माझें अचडें बचडें छकुडें विठोबा मला मूळ धाडा नवल वर्तलें नवल वर्तलें खंडेराया तुज करितें ऐसा हा देवानें थोर बगायाला गेले क्रियमाण शेष बाणातें पुसत माझा हा विठोबा येईल अहो मांडियला खेळ भक्ति ते कठीण इंगळासी वाचे म्हणतां सोपान गातां विठोबाची कीर्ती जन्मा येऊनियां देख नाम फुकट चोखट एक नाम अवघें सार काय हे करावे विठ्‌ठल नामाची नाहीं तो हा भक्तांचे तोडरीं नाम विठोबाचें घ्यावें निराकारींचें नाणें माझा शिणभाग गेला नाम विठोबाचें थोर मारुनियां त्या रावणा येऊं ऐसें जाऊं हरिहर ब्रह्मादिक व्हावें कथेसी सादर पुंडलिक भक्तबळी भला भला पुंडलिका पंढरीचें सुख पुंडलिकासी अरे विठया विठया जन्म खातां उष्‍टावळी ऐसा आहे पांडुरंग स्मरतांचि पावसी बाप रकुमाबाई वर अनंत लावण्याची शोभा देव देखिला देखिला योगीं शीण झाला आळवितां धांव घाली स्तन पाजायासी अहो यशोदेचा हरी विठो माझा लेंकुरवाळा नोवरीया संगें वर्‍हाडीया तुझ्या निजरुपाकारणें पंढरी सांडोनी जाती पाय जोडूनि विटेवरी येगे माझे विठाबाई हात निढळावरी ठेवुनी सख्या घेतलें पदरीं गंगा गेली सिंधुपाशीं माझी आंधळयाची काठी सख्या पंढरीच्या नाथा कां गा न येसी विठ्‌ठला येरे येरे माझ्या रामा अहो नारायणा तुझी नाहीं केली सेवा आधीं घेतलें पदरीं आह्यीं जावें कवण्या ठायां हा दीनवत्सल महाराज ऐक बापा ह्रुषिकेशी पोट भरुनी व्यालासी रुक्मिणीच्या कुंका मी वत्स माझी गायी सख्या पंढरीच्या राया कां गा उशीर लाविला किती सागूं तूंतें शिणल्या बाह्या आतां योग न्यावा सिद्धी माय मेली बाप मेला अहो ब्रह्मांड पाळका येंई जीवाचिया जीवा अहो देवा हरिहर शरण आलों नारायणा ऐक बापा माझ्या गजेंद्रासी उद्धरिलें राजाई गोणाई काय करूं पंढरीनाथा येग येग विठाबाई आतां वाट पाहूं विठोबारायाच्या अगा कां गे निष्‍ठुर झालीसी माझिये जननी हरिणी धन्य ते पंढरी धन्य चिंतनीं चित्ताला देहाचा पालट विठोबाचे पुंडलिकें नवल केलें अगा रुक्मिणीनायका नाहीं केली तुझी सेवा अविद्येच्या वो रात्रीं धन्य कलत्र माय अहो सखीये साजनी काय करूं या कर्मासी तुझे पाय रुप डोळा वाट पाहतें मी डोळां तुझे पाय रुप डोळा संत जनाबाईंचे वाङमय संत जनाबाईचे अप्रकाशित अभंग संत जनाबाई – काकड आरती संत जनाबाई अभंग – भक्तिस्वरूप संत जनाबाई अभंग – कूट संत जनाबाई अभंग – नामदेवाचें गोणाईशी भाषण शेतमालाची मोफत जाहिरात करण्यासाठी कृषी क्रांती ला अवश्य भेट द्या
