संत एकनाथ अभंग १९०१ते२१३२

संत एकनाथ अभंग १९०१ते२१३२

संत एकनाथ अभंग १९०१ते२१३२ – संत एकनाथ गाथा

आत्मस्थिति

1901

येउनी नरदेहा गमविलें आयुष्य । नाहीं हृषीकेश स्मरला मनीं ॥१॥
मुखें नाहीं केलें देवाचें स्मरण । ऐसा अधम जन जाहलों देवा ॥२॥
नाहीं तें ऐकलें कीर्तन संतांचे । कर्ण बधिर साचें जाहलें देवा ॥३॥
करें नाही केला दानधर्म कांहीं । ऐसा अपराधी पाहीं जाहलों देवा ॥४॥
चरणन चालती तीर्थयात्रेप्रती । ऐसा आत्मघाती जाहलों देवा ॥५॥
एका जनार्दनीं संसारांचा छंद । नाहीं तो गोविंद आठविला ॥६॥
१९०२
कासया निर्मिला अपवित्र संसार । न घडे विचार योग्यायोग्य ॥१॥
दिननिशीं मना द्रव्याची वासना । परी नारायणा स्मरण नाहीं ॥२॥
ऐसी मी भुललों प्रपंच लिगाडीं । एक जनार्दनीं उडी घाली देवा ॥३॥
१९०३
कासया संसार लाविला छंद । तेणें हा गोविद अंतरला ॥१॥
न कळे दिवस जातो तेंकळेना । संसार फिरतसों ॥२॥
एका जनार्दनीं भाकितो करुणा । माझिया वचना चित्त द्यावें ॥३॥
१९०४
आशामनीषातृष्णा बांधिती दावणीं । सोडवी चक्रपाणीं संतसंगें ॥१॥
कामक्रोधालोभ याचा पसर । पाडिती विसर तुझा देवा ॥२॥
मोह ममता भ्रांति ढकलिती कूपीं । दावीं पैं सोपी वाट आम्हां ॥३॥
जनार्दनाचा एका विनवी सर्वांतें । भजा एकचित्तें विठोबासे ॥४॥
१९०५
आशा पाश देवा नको या संसारी । नका चौर्‍यायंशीं फेरी वेरझार ॥१॥
सोडवी देवा कुंसगा टाकुन । मन तें उन्मन तुझे चरणीं ॥२॥
एका जानर्दनीं मनोगत सिद्धि । कैं कृपानिधी पुरवाल ॥३॥
१९०६
जन्म जरा मरण व्याधी । ही तो उपाधी लागलीसे ॥१॥
लिगाड तेंमुळीं वायां । जैसी छाया अभ्रीची ॥२॥
विषयकर्दमाचें मेळीं । विठ्ठल वनमाळीं येवो आतां ॥३॥
एका जनार्दनीं ध्यास । अवघीं आस पायां पैं ॥४॥
१९०७
संचित माझे वोखटें देवा । तुम्हीं केशवा काय करा ॥१॥
पहा वासुकी शिवकंठीं । क्षुधा पोटी वायूची ॥२॥
एका जनार्दनीं शरण । कर्माची गहन पैं माझें ॥३॥
१९०८
धांव रे धांव आतां । दीनवत्सला रामा । संसारसंग गोष्टी । मी गुंतलों कामा ॥१॥
तारुण्य अभिमानें । अंगा भरला ताठा । विषयसंपतीचा । मज फुटला फाटा ॥२॥
विषय भोगितांना । देह पोसलें माझें । स्वाहित आठवेना । ध्यान चुकलों मी तुझें ॥३॥
विषया मिकलिलों । तुज शरण मी आलों । एका जनार्दनीं पायीं । लीन मी जाहलों ॥४॥
१९०९
धांव नारायण । माझ्या दुःखाच्या निरसना ॥१॥
संसारें मी कष्टलों । तुजलागीं शरण आलों ॥२॥
कोण सोडवील आतां । तुजविन जी अनंता ॥३॥
तूचि मायबापा । निवारिसी सर्व तापा ॥४॥
एका जनार्दनीं पाय । धरुनियां चित्तीं राहे ॥५॥
१९१०
धांवे धांवे श्रीहरी । निवारीं संसार बोहरीं ॥१॥
आडलियाचा विसांवा । धांवे पावे तुं केशवा ॥२॥
तूं दीनदयाळ हरी । आपुले आम्हां जतन करी ॥३॥
अंकित भक्तांचा । ऐसी बोले वेदवाचा ॥४॥
एकाएकीं जनार्दनीं । आठ सहस्त्र बोले वाणी ॥५॥
१९११
तुजविण आम्हां कोण आहें देवा । धांव यादवराया मायबापा ॥१॥
पडिलोंसे डोहीं प्रपंच आवर्ती । कोण करी शांति तुजविण ॥२॥
जन्ममरणाचा पडिलासे फेरा । सोडवी दातारा मायबापा ॥३॥
एका जनार्दनीं धांवे लवलाहीं । येवोनियां हृदयीं ठाव देई ॥४॥
१९१२
सांडिला प्रपंच जाहलोंसे उदास । सर्वभावें कास धरिली तुमची ॥१॥
आतां माझे हित करीं गा देवराया । नाही तरी वाया सहज गेलों ॥२॥
लौकिकांची चाड नाहीं मज शंका । तुम्हावांचुनी एका पाडुरंगा ॥३॥
एका जनार्दनीं पायाची आवडी । सर्व माझी जोडी नाम तुझें ॥४॥
१९१३
ब्रीदावळी करे आपुली जतन । आलों मी शरण जनार्दन ॥१॥
राखीं माझी लाज पतित पतित । तुझा मुद्रांकित रंक एक ।२॥
काम क्रोध लोब दंभ अहंकार । हे हेहीं अनिवार सोसवेना ॥३॥
आशा मनीषा माया सखीया सांगातिणी । करिती गौसणी सदा जीवा ॥४॥
चित्त वित्त आशा लागलीसे पाठीं । इहीं जीवे साठी केली मज ॥५॥
जनार्दना शरण अनन्य पैं एका । काये वाचे देखा चरणीम विनटला ॥६॥
१९१४
तुमच्या चरणांपरतें । शरण न जाण आणिकातें ॥१॥
ऐसे चरण पावन । उद्धरिले असंख्य जन ॥२॥
चरणरजांचें ध्यान । शंकरक करितो आपण ॥३॥
एका जानर्दनीं शरण । धरिलें चरण न सोडी जाण ॥४॥
१९१५
अहो करुणाकरा पतितपावना । आमुच्या वचना चित्त द्यावें ॥१॥
दिन मी हीन रंकाहुनी रंक । म्हणोनियां देह शरण तुम्हां ॥२॥
आमुचें सांकडें वारुनिया देवा । द्यावी तुम्ही सेवा एका चित्तें ॥३॥
एका जनार्दनीं संकल्प हा दृढ । आतां नाहीं गुढ तुम्हापुढें ॥४॥
१९९६
कीर्ति तुमची तिहीं लोकीं । तारिलें पातकी अपार ॥१॥
जाहला विश्वास आधीं मना । धरिलें चरणां दृढ मग ॥२॥
एका जनार्दनीं लडिवाळ । करा सांभाळ आतां माझा ॥३॥
१९९७
कृपाळु माधव तुं मुरारी । अच्युता अनंता श्रीहरी ॥१॥
तुम्हीं तारिलें अहिल्येसी । उद्धरिलें अजामेळासी ॥२॥
महा दोषांची दोषश्रेणीं । ती तारिली कुंटिणी ॥३॥
रामनाम जपे अनुदिनीं । शरण एका जनार्दनीं ॥४॥
१९१८
त्रिभुवनीं तुमची थोरी । पतितपावन म्हणती हरि ॥१॥
तें हें तारक सत्यनाम । शंकराचा तूं विश्राम ॥२॥
ब्रीद गाजे पतिताचें । तिहीं लोकी तुमचें साचें ॥३॥
शरण एका जनार्दनीं । आम्हीं पतित तूं पावन ॥४॥
१९९१
उपमन्यु प्रल्हादु तारिलें आळीकें । मी तुझें लाडकें सानपणें ॥१॥
नेणतीयांसी धांवसी तुं त्वरा । शाहणे वेरझारा मरताती ॥२॥
एका जनार्दनीं शरण एकपनीं । नेणतां जाणतांचरणीं तुझे देवा ॥३॥
१९२०
पोटींचे बाळ अवगुणी वोखटें । परी मायबाप स्नेहो मोठें ॥१॥
तयापारी उदरा आलों जी स्वामी । अवगुणांच्यापरी नुपेक्षा तुम्हीं ॥२॥
गुण नाहीं तेथे कर्म कैंचे धड । परी मायाबाप वाटतसे कोड ॥३॥
एका जनार्दनीं उद्भव साचें । म्हणोनि हरिदासा कौतुक त्यांचे ॥४॥

१९२१
जेणें जेणें आमुच्या मना समाधान । तें तें करुं ध्यान तुमचें देवा ॥१॥
करुनाकर तुम्हीं पतितपावना । अहो नारायणा वेदवंद्या ॥२॥
भाकितसों कीव होऊनि उदास । आता निराश नका करुं ॥३॥
एका जनार्दनीं नका दुजें आतां । अहो रुक्मादेवीकांता पाडुरंगा ॥४॥
१९२२
शरणागता कृपाळु उदार पंढरीराणा । जाणतसे खुणा अंतरीच्या ॥१॥
तिहीं त्रिभुवनी चाले एक सत्ता । म्हणोनि तत्त्वतां कींव भाकी ॥२॥
करुणाकर तुम्ही भक्तांची जीवन । हें आम्हां वचन श्रुतिवाक्य ॥३॥
एका जनार्दनीं आलोंसें शरण । काया वाचा मन जडलें पायीं ॥४॥
१९२३
साचपणें माझें करावें धांवणें । काया वाचा मनें शरण तुम्हां ॥१॥
अहो पंढरीया नका आतां दुजें । विश्रांती सहज तवचरणीं ॥२॥
एका जनार्दनीं माझा अभिमान । वाढविलें आपण म्हणोनियां ॥३॥
१९२४
बहु उतावीळ । पाडुरंग तु दयाळ ॥१॥
मागेंतरिलें बहुतां । माझी असो द्यावी चिंता ॥२॥
दयाळ तूं पाडुरंगा । मज धरावें वोसंगा ॥३॥
सेवा तुम्हीं देवा । केली दुर्बळाची केशवा ॥४॥
उचिताउचित । एका जर्नादनीं मात ॥५॥
१९२५
भजन नाही मी अकार्मी वायां । अभिनव अवगति जाली देवराया ॥१॥
नीचानीच मीच एकु । मजवरी उपवरी वर्ते सकळ लोकु ॥२॥
अंधाअध अधोगत पाही । मजहुनी अंधाअंध कोनी नाहीं ॥३॥
एका जानर्दनीं नीच हा नेला । मुंगेयाचे पाई सगळा सामावला ॥४॥
१९२६
पंचाननें मज घेतलें वेढुन । नेताती काढुन प्राण माझें ॥१॥
गजेंद्राकारणें त्वांघातलीं उडी । तैसा लडसवडीं धांवे देवा ॥२॥
तुजवांचून मजनाहीं आधार । एका जानर्दनीं पार उतरीं देवा ॥३॥
१९२७
अहो नारायणा । सांभाळावें आम्हां दीना ॥१॥
आमुची राखावी ती लाज । परंपरा हेंचि काज ॥२॥
सांभाळावे ब्रीदावळी । करुणाकल्लोळीं दयाळ ॥३॥
एका जनार्दनीं शरण । करुणाकर पतितपावन ॥४॥
१९२८
थोर अन्यायी दयघना । सांभाळीं दीना आपुल्या ॥१॥
वारंवार क्षणक्षणीं । मस्तक चरणीं तुमच्या ॥२॥
कुर्वडीन आपुली काया । तुमचे पायांवरुनी ॥३॥
एका जनार्दनीं तुमचा दास । न करी उदास तयासी ॥४॥
१९२९
तुम्हीं कृपांवतं देव । माझा हेवा चुकवावा ॥१॥
सांपडलो काळाहातीं । उगवा गुंती तेवढी ॥२॥
माझें मन तुमचे चरणें । राहो चक्रपाणी सर्वदा ॥३॥
शरण एका जानर्दनीं । तुम्हीं धनी ब्रह्मांडीं ॥४॥
१९३०
आम्हां तुमचा भरंवसा । सांभाळावें जगदीशा ॥१॥
आपुली आपण जतन करा । ब्रीदावली हे दातारा ॥२॥
आम्हीं पतितांनी कोडें । तुम्हां घातलें सांकडें ॥३॥
शरण एका जानर्दनीं । मोक्ष मुक्ति तुमचें चरणीं ॥४॥
१९३१
वायां बोभाट अनंता । शरणगता उपेक्षिलिया ॥१॥
अपमानाचें भातुकें । तुम्हां सुखे देतील ॥२॥
एका परीस एक थोर । तुमचा बडिवार चालुं नदेती ॥३॥
विनती जनर्दनाचा एका । देवा लौकिका सांभाळा ॥४॥
१९३२
तुम्ही बहुतांचे केलेंसे धांवणें । आतां नारयणें कठेण केलें ॥१॥
हो उनी उदास अवलोकितो दिशा । पुरवा माझी इच्छामायाबापा ॥२॥
एका जानर्दनीं त्रैलोकीं नाम । तुम्हीं तो निष्काम देवा बहु ॥३॥
१९३३
धांवण्या धांवतां न लावा उशीर । हा श्रेष्ठाचार मागें आला ॥१॥
गुणदोष नाहीं पाहिले कवणाचे । केलें बहुतांचे धांवणें देवा ॥२॥
एका जनार्दनीं पतितपावन । हें तों तुम्हां वचन साजतसे ॥३॥
१९३४
जाणा पाळूं कळा । कृपाळुवा जी दयाळा ॥१॥
कां हो आतां उपेक्षिलें । मज दीनासी ये वेळें ॥२॥
पाहतं वास देऊनी धीर । कां हो पडियेला विसर ॥३॥
चित्त सर्व तुमचें पायीं । कृपावंत भेटी देईं ॥४॥
एका जनार्दनीं एकपणें । तया नाहीं दुजें पेणें ॥५॥
१९३५
तुम्हीं कूपाळु कृपाळु । विश्वजन प्रतिपाळ ॥१॥
म्हणोनि येतों काकुलती । कूपाळुवा श्रीपती ॥२॥
एका जनार्दनीं देवा । सर्व सारुनि पायीं ठेवा ॥३॥
१९३६
अनाथाचा नाथ दीनाचा दयाळ । म्हणवोनि सांभाळ करीं माझा ॥१॥
तुज ऐसा देव नाहीं त्रिभुवनीं । म्हणोवोनि चरणीं विनटलों ॥२॥
बापा जनार्दनीं कृपा करीं दान । सांभाळीं वचन आपुलें तें ॥३॥
एका जनार्दनीं भेटी देई देवा । संतपायीं भावा मिठी पडी ॥४॥
१९३७
आनदाचा भोग घालीन आसनीं । वैकुंठनिवासनी तुझेंनावें ॥१॥
येई वो विठ्ठले अनाथाचे नाथे । पंढरी दैवते कुळदेवी ॥२॥
आपुलें म्हणावें सनाथ करावें । एका जानर्दना वंदावें संतजना ॥३॥
१९३८
कैं तयामागें चरण चालती । ऐशी वाटे खंती दिनराती ॥१॥
कैं या मनाची पुरेल वासना । कैं मिठी चरणा देईन जीवें ॥२॥
कैं हें भाळ ठेवीन चरणीं । कैं पायवनी घेईन सुखें ॥३॥
एका जनार्दनीं कैं होईल कृपादान । कैं नारायण प्रेमें भेटे ॥४॥
१९३९
वारंवार देही हेचिं पैं वासना । अखंड चरणा घालीन मिठी ॥१॥
हा माझा नवस आठवीन पाय । आणिक तें कांहीं नेणें दुजें ॥२॥
संअल्पासी कैं येईल । कैं धीरा धीर होईल मन ॥३॥
एक जनार्दनीं अखंड वासना । पुरवा नारायणा देउनी भेटी ॥४॥
१९४०
कृपाळु माउली उभी भीमातटीं । लागलीसे आशा जीवासी मोठी ॥१॥
कई भेटेल माझा मायबाप । उजळोनी दीप ओवाळीन श्रीमुख ॥२॥
शुन्य स्थावर व्यापुनी वेगाळा राहे । एका जानार्दनीं वंदीन त्याचे पय ॥३॥
१९४१
हीच मुख्य उपासना । तुमच्या चरणां दंडवत ॥१॥
गुणदोष पाहुं नका । कीर्तनीं सुखा लुटवें ॥२॥
संतचरणीं सदा भाव । करा वाव संसार ॥३॥
लडिवाळ जनार्दनीं एका । कीव देखा भाकितसे ॥४॥
१९४२
कैं मनींची इच्छा पुरेल ही धांव । पाहीन पंढरीराव जाऊनियां ॥१॥
आलीया जन्माचें होईल सार्थक । निवारेल दुःख भव पीडा ॥२॥
कैं हें मस्तक ठेवीन चरणीं । पाहीन डोळे भरुनी श्रीमुख तें ॥३॥
एका जनार्दनीं कैं होईन पात्र । नासेल समस्त तापत्रय ॥४॥
१९४३
माहेरींची वास पाहीन मी डोळां संतांचा पैं मेळा येतां देखें ॥१॥
घालुनी दंडवत लागेन मी पायीं । जीव हा उतराई करुनी सांडीं ॥२॥
कुर्वडीन काया तयावरुन भावें । जीवें वोवाळावें जीवलगा ॥३॥
आषाढी कार्तिकी प्रेमे करिती वारी । तयांची मी थोरी काय वानुं ॥४॥
एका जनार्दनीं धन्य ते दैवाचे । निरंतर वाचे विठ्ठलनाम ॥५॥
१९४४
मागणें हेंचि माझे देवा । दुजेपा दुरी ठेवा ॥१॥
मी तुं ऐसी नको उरी । जनार्दना कृपा करी ॥२॥
रंक मी एक दीन । माझें करावें स्मरण ॥३॥
नीच सेवा मज द्यावी । एका जनार्दनीं आस पुरवावी ॥४॥
१९४५
आम्ही दीन तूं दीनानाथ । तिहीं लोकीं तुझी मात ॥१॥
आम्ही पतित तूं पावन । ऐसें साजे नामभिधान ॥२॥
आम्ही अनाथ तूं कैवारी । ऐसे तुझी आहे थोरी ॥३॥
आम्ही दीन तूं वत्सल । ऐकीला तो ऐसा बोल ॥४॥
नको धरुं दुजे आतां । कृपाळु तूं दीनानाथा ॥५॥
एका शरण जनार्दनीं । ऐसें चालत आलें दुरुनी ॥६॥
१९४६
संपत्ती संतती मजला नावडे । स्वरुप आवडें तुझें देवा ॥१॥
तुझ्या रुपी सुख माझिया लोचनां । आणिक नारायणा न पाहती ॥२॥
हस्त इच्छिताती तुज भेटावया । सेवाहि कराया सर्व काळ ॥३॥
चित्त जडलें पायीं सदा सर्वकाळ । राहिली तळमळ तयाची ते ॥४॥
एका जनार्दनीं तुझें नाम मुखीं । नको अणिका सुखीं गोवुं मज ॥५॥
१९४७
वारंवार संतसंग । गाऊं अभंग हरि नाम ॥१॥
वाचे किर्ति पाय पंथीं । आणिकांची स्तुति न गाऊं ॥२॥
एकविधपणें राहूं । वाचे गाऊं विठ्ठल ॥३॥
एका जनार्दनीं सेवा । तुमचें देवा दास्यत्व ॥४॥
१९४८
मज तो आणिक नाहीं चाड । येवढी जोड पायांची ॥१॥
वास द्यावा पंढरीचा । संतांचा समागम ॥२॥
कीर्तनीं नाचेन महाद्वारी । गरुडपारी कान धरुनी ॥३॥
ऐसें लडीवाळ तान्हें । एका जनार्दनें पोसणें ॥४॥
१९४९
माझें मन राखोनी पायीं । करा समाधान देहीं ॥१॥
हेंचि मागतों साचार । वारंवार जोडोनी कर ॥२॥
ब्रह्माज्ञानाची आटी । नका योगाची कसवटी ॥३॥
भुक्ति मुक्ति नका आड । ब्रह्मा सायुज्यता भीड ॥४॥
लागती चरणा । शरण एका जनार्दना ॥५॥
१९५०
माझें मन अति चंचळ । त्यासी बांधा तुम्हीं सबळ ॥१॥
मग तें कोठें नव जाय । तुमचे सोडोनियां पाय ॥२॥
सुखदुःखाचेम कारण । मनचि हें अधिष्ठान ॥३॥
एका जनार्दनीं शरण । मनें मनासी बंधन ॥४॥
१९५१
माझें मन राहो तुझे पायीं । वास पंधरीचा देई ॥१॥
जन्न्म देशी भलते परी । वाचे राम विठठल हरी ॥२॥
जन्मासी या भिणें । हें तों आम्हा लाजिरवाणें ॥३॥
मोक्ष मुक्तिंतें देवा । नको गोऊं तयाठाया ॥४॥
म्हणे जनार्दनीं एका । संतसंग द्यावा निका ॥५॥
१९५२
वाउगे बोल जाती वायां । पंढरीराया कृपेविण ॥१॥
तुमचा छंद वसो मनीं । संतचरणीं वास सदा ॥२॥
नको आत्मस्थिति वायां शीण । तुम्हांवीण दयाळा ॥३॥
एका जनार्दनीं शरण । मनाचें मोहन तुम्ही माझें ॥४॥
१९५३
जेथें जेथें मन जाईल वासना । फिरवावें नारायण हेचि देई ॥१॥
वारंवार द्यावा नामाचा आठव । कुबुद्धिचा ठाव पुसा सर्व ॥२॥
भेदाची भावना तोडावी कल्पना । छेदावी वासना समूळ कंद ॥३॥
एका जनार्दनीं नका दुजा छंद । रामकृष्ण गोविंद आठवावा ॥४॥
१९५४
येवढा पुरवा मनींचा छंद । वाचे गोविंद आठऊं द्या ॥१॥
मग मी तुमच्या न सोडीं पायां । कारीन काया कुर्वंडीं ॥२॥
वारंवार क्षणक्षणा । संत चरणीं वंदीन ॥३॥
दुजा नका काहीं हेत । एका जनार्दनीं मागत ॥४॥
१९५५
मागणें तें एक आम्हांप्रती द्यावें । निरंतर यावें जागरणा ॥१॥
या हरिदासांचा संग बरवा । आनंदें राघवा गाऊं गीतीं ॥२॥
जो न लभे तप तीर्थदानीं । तो हरिकीर्तनीं तिष्ठातसे ॥३॥
जनार्दनाचा एका म्हणे । कृपा करणें जागरणें ॥४॥
१९५६
सर्वभावें विनवणी । मस्तक चरणीं देवाच्या ॥१॥
सदा रुप पहावें डोळां । वाचे चाळा हरिनाम ॥२॥
निजध्यास कीर्तनाचा । समागम तो संतांचा ॥३॥
एका शरण जनार्दनीं । ठाव मागतसे चरणीं ॥४॥
१९५७
आमुच्या निजसुखधामा । तुझें चरण पुरुषोत्तमा ॥१॥
आम्हांवरी कृपा करा । उद्धरा दातारा दीनासी ॥२॥
देऊनियां नाम कीर्ति । वसवा मूर्ति हृदयीं ॥३॥
एका शरण जनार्दनीं । ठाव मागतसे चरणी ॥४॥
१९५८
तुमचे वर्णितं पोवाडे । कळिकाळ पायां पडे ॥१॥
तुमचे वर्णिती बाळलीला । तें तुज आवडे गोपाळा ॥२॥
तुमचें वर्णील हास्यमुख । त्यांचे छेदिसी संसारदुःख ॥३॥
तुमचे दृष्टीचे दरुशन । एका जनार्दनीं तें ध्यान ॥४॥
१९५९
कांहीं न करुं आणिक आन । वाचे गुण गाऊं तुमचे ॥१॥
पाहुं डोळेभरी मुख । तेणें सुख इंद्रियां ॥२॥
न करी कोना ताडातोडी । आहे खोडी दूर करुं ॥३॥
एका जनार्दनीं प्रमाण । वाचे नारायण आठवुं ॥४॥
१९६०
श्रवणीं ऐकेन तुमचें गुणनाम । वाचे आणिक काम न करीं न कांहीं ॥१॥
डोळें भरुनियां पाहीन श्रीमुख । सुखाचें तें सुख हृदयांत ॥२॥
अष्टभावें कंठीं दाटेन सगद्रद । सांडोनी भेदाभेद आन देवा ॥३॥
एका जनार्दनीं यापरतें प्रेम । आन नाहीं विषम मजपाशी ॥४॥
१९६१
तुम्हीं उदार कृपाळ । मागें केलें प्रतिपाळ ॥१॥
तैसे मज सांभाळावें । वदनीं वदवावें नाम तुमचें ॥२॥
आशापाश नका मोह । याचा निःसंदेह पाडावा ॥३॥
एका जनार्दनीं विज्ञापना । परिसा दीन दासाची ॥४॥
१९६२
नेणें साधन पसारा । व्रता तपाच्या निर्धारा ॥१॥
आवडी गाऊं तुझें नाम । तेणें पुरती सर्वकाम ॥२॥
आणिक न करुं चावटी । आगमनिगम आटाआटी ॥३॥
न करीं साधन कांहीं । एका जनार्दनीं पाहीं ॥४॥
१९६३
देवा तुम्ही आहांत समर्थ । काय मागूं मी पदार्थ ॥१॥
देणे द्याला तरी हेंचि द्यावें । संतचरंण मी वंदावें ॥२॥
दुजे मागणें सायासी । नाहीं नाहीं हषीकेशी ॥३॥
बोलतसे तोंडभरी । ऐसें नका म्हणें हरि ॥४॥
अंकित मी तुझा देवा । एका जनार्दनीं ठेवा ॥५॥
१९६४
दास्यत्व करीन मी देवा । माझी पुरवा आस तुम्ही ॥१॥
देऊनियां कृपादान । निरवावें जाण संतांसी ॥२॥
मग ते धरितां आपुलें करीं । होती कामारी भुक्ति मुक्ति ॥३॥
एका जनार्दनीं शरण । तुमचें महिमान न कळे ॥४॥
१९६५
नामधारकाचा । दास होईन मी साचा ॥१॥
आणिक नको थोरपण । वाचे वंदी त्याचे गुन ॥२॥
नामीं सदा वसो हेत । हेंचि मागणें मागत ॥३॥
हेंचि द्यावें कृपादान । एका जनार्दनीं शरण ॥४॥
१९६६
माझिया जीवीं आवडे । संतसमागम रोकडे ॥१॥
हेंचि द्यावें कृपादान । कृपाळू तूं नारायण ॥२॥
एका जनार्दनीं म्हणवी दास । त्याची पुरवावी आस ॥३॥
१९६७
तुम्ही उदार सर्वगुणें । मी रंकपणें रंकाहुनी ॥१॥
काया वाचा आणि मन । केलें समर्पण तव चरणीं ॥२॥
आणिक नाहीं कांहीं चाड । सेवा दृढ संतांची ॥३॥
एका जनार्दनीं तुमचा दास । आहे आस पायांची ॥४॥
१९६८
दास्य करुं हरिदासाचें । तेणें जन्माचें सार्थक ॥१॥
बुद्धि वसो तुमचे नामीं । आणिका कामीं न गुंतो ॥२॥
संसार तो पारिखा जाहला । या विठ्ठला पाहतां ॥३॥
पालटला भेदाभेद । एका जनार्दनीं आनंद ॥४॥
१९६९
हेचि देवासी विनंती । संतसेवा दिवसरातीं ॥१॥
वास देई पंढरीचा । नामघोष कीर्तनाचा ॥२॥
सदा सर्वदा नाम मुखीं । दुर्जें नको कांही पारखीं ॥३॥
एका जनार्दनीं हरीचा दास । म्हणतां पुरें सर्व आस ॥४॥
१९७०
देवा माझे मन लागों तुझें चरणी । संसारव्यसनीं पडों नेदी ॥१॥
नामस्मरण घडो संतसमागम । वाउगाची भ्रम नको देवा ॥२॥
पायीं तीर्थायात्रा मुखीं राम नाम । हाचि माझा नेम सिद्धि नेई ॥३॥
आणिक मागणें नाहीं नाहीं देवा । एका जनार्दनीं सेवा दृढ देई ॥४॥
१९७१
उपासना हीच बरी । वाचे हरि हरि म्हणावें ॥१।
कायदुसर्‍याचे काम । वाचें नाम आठवितां ॥२॥
चातकाचा जैसा नेम । पुर्न काम हरि हरि करी ॥३॥
एकविध आमुचा भाव । एका जनार्दनचि देव ॥४॥
१९७२
पुर्वीचिया मतांतरा । सांपडला बरा आम्हां मार्ग ॥१॥
नाहीं कोठें गोंवा गुंतीं । ऐसें गर्जती हरिदास ॥२॥
वाचें नाम करें टाळी । साधन कली उत्तम हें ॥३॥
धालों कीर्तनीं प्रेमानंदें । वाचें आनंदें गाऊं गीत ॥४॥
एका जनार्दनीं धरली कास । नाहें आस दुसरी ॥५॥
१९७३
वरपांग सोंग नको माळा मुदी । ठाव संतपदी देई देवा ॥१॥
प्रेमभाव देई प्रेमभाव देई । मागणें दुजें नाहीं आणिक तें ॥२॥
नाम मुखीं सदा संतांचा सांगात । प्रेम हृदयांत विठोबाचे ॥३॥
एका जनार्दनीं हा माझा निर्धार । जन्माची वेरझार तोडी देवा ॥४॥
१९७४
पायांचें चिंतन । माझे हेंचि भजन ॥१॥
भजनाचा मुख्य भाव । चित्तीं चिंतन लवलाहीं ॥२॥
हेतु दुजा मनीं । ठेऊं नका चक्रपाणी ॥४॥
मज पायां परतें । नका ठेवुं जी निरुतें ॥५॥
कृपाळुंजी देवा । एका जनार्दनीं ठेवा ॥६॥
१९७५
गुंतलों प्रपंचीं सोडवी गा देवा । देई तुझी सेवा जीवेंभावें ॥१॥
न लगे धन मान पुत्र दारा वित्त । सदां पायीं चित्त जडोनि राहो ॥२॥
वैष्णवांचा दास कामारी निःशेष । हेचि पुरवी आस दुजें नको ॥३॥
एका जनार्दनीं करीत विनंती । मागणें श्रीपति हेंचि द्यावें ॥४॥
१९७६
जयजयाची देवाधिदेवा । पंढरीरावा श्रीविठ्ठला ॥१॥
भुक्ति मुक्तिनका कांहीं । लिगाड तेहि मज आतां ॥२॥
भाळी भोळी घ्यावी सेवा । होचि देवा विनवणी ॥३॥
एका जनार्दनीं तुमचा दास । त्याची आस पाया पैं ॥४॥
१९७७
माझें मन तेथें वसों । आणीक नसों दुजें कांहीं ॥१॥
होईन हरीचा वारकरी । करीन वारी पंढरीची ॥३॥
शरण एका जनार्दनीं । करी विनवणी येवढी ॥४॥
१९७८
हेंची माझी मणींची आस । करा दास सेवेसी ॥१॥
नका कांही गुंतांगुतीं । लिगाड फजिती मज मांगें ॥२॥
संसार तो फलकट । दाखवा आट पंढरी ॥३॥
एका जनार्दनीं विनंती । पुढती करुणा असो द्या ॥४॥
१९७९
तुमच्या सेवेचा महिमा । मज न कळें पुरुषोत्तमा ॥१॥
पुजा करणे कवणें रीती । नेणें जपमाळ हातीं ॥२॥
स्नानसंध्या न कळे कांहीं । मन असो तुझें पायीं ॥३॥
तुम्हां मागणें इतुकें । एका जनार्दनीं द्यावें कौतुकें ॥४॥
१९८०
शरण शरण नारायणा । आम्हां दीना तारावें ॥१॥
मागें बहु शीण पोटीं । पाडा तुटी तयाची ॥२॥
संसाराचा चुकवा हेवा । मागील उगवा गुंती ते ॥३॥
तुम्हीं कृपा केल्यावरी । मी निर्धारी पात्राची ॥४॥
शरण एका जनार्दनीं । तुम्हीं तो धनी त्रैलोक्याचे ॥५॥
१९८१
सर्वभावें शरणागत । जाहलों निश्चित कृपाळु ॥१॥
आतां कळे तैसे करीं । तुम्हीं उदार श्रीहरी ॥२॥
मी आलों असे शरण । कृपा करणें उचितची ॥३॥
शरण एका जनार्दनीं । ऋद्धिसिद्धि तुमचे चरणीं ॥४॥
१९८२
शरण आलों तुझियां पायां । कॄपानिधी देवराया ॥१॥
पशु उद्धरिलें गजासी । गणिका नेली वैकुंठासी ॥२॥
ऐसा कृपेचा कोंवळा । भक्ता अधीन गोपाळा ॥३॥
एका जनार्दनीं शरण । हीच लाधली निजखुण ॥४॥
१९८३
अहो देवा गुणनिधाना । परिसा विज्ञापना माझी एक ॥१॥
माझें मज आश्वासन । देखिल्या चरण तुमचे ॥२॥
हेंचि माझी करुणा करा । भक्ति अवधारा भोळी ते ॥३॥
शरण एका जनार्दनीं । माझा विनवणी परिसावी ॥४॥
१९८४
तुझिया कृपेचें पोसणें मी दीन । करीं तुं जतन जनार्दना ॥१॥
अंकित मी दास कायामनेंवाचा । हेलावा कृपेचा करी देवा ॥२॥
कदा नुपेक्षिसी आलिया शरण । हें मागोनी महिमान चालत आलें ॥३॥
एका जानार्दनीं कॄपेचा वोरस । करी जगदीश मजवरी ॥४॥
१९८५
मज तों अधिकार नाहीं । शरण आलों तुझें पायीं ॥१॥
तुम्हीं पशु गजातें उद्धरिलें । गणिके तारिलें कुंटनीसी ॥२॥
ऐशी शरणागत माउली । एका जनार्दनीं साउली ॥३॥
१९८६
माझे मनोरथ चरणाची आवडी । दुजियाची जोडी नको आतां ॥१॥
वाउगा पसारा नका गोऊं मन । चरणाशी जाण स्थिर होय ॥२॥
एका जनार्दनीं पुरवी वासना । दुजें नारायणा नको कांहीं ॥३॥
१९८७
भक्ति माझी भोळी । भाव एकविध बळी ॥१॥
अहो परिसा नारायणा । जाणोनि अंतरीच्या खुणा ॥२॥
नाहीं तुम्हा सांकडें कायीं । भुक्तिमुक्ति मागणें तेंही ॥३॥
शरण एका जनार्दनीं । माझीं विनवणी परिसावी ॥४॥
१९८८
सर्वाभुतीं तुझें रुप । हृदयीं सिद्धची स्वरुप ॥१॥
इतुलें देईं अधोक्षाजा । नाहीं तरी घोट भरीन तुझा ॥२॥
सकळांहुनी कई सान । सकळिका समसमान ॥३॥
सदा द्यावा संतसंग । अखंड कीर्तनीं अनुराग ॥४॥
निःशेष दवडोनियां स्वार्थ । अवघा करीं परमार्थ ॥५॥
एका जनार्दनीं मागें । नाहीं तरी घाला घालीन अंगे ॥६॥
१९८९
जेथें मुख्यत्वें करावी भक्ति । घडावी संतांची संगती । हेंचि मागणें तुम्हाप्रतीं । द्यावें निश्चिती मज देवा ॥१॥
पुरवा पुरवा माझा हेत । दुजें मागणें नाहीं निश्चित ॥धृ॥
आयुष्य अंतवरी नामस्मरण । गीता भागवताचें श्रवण । विष्णु शिवमूर्तींचें ध्यान । हेंच देणें सर्वथा ॥२॥
ऐकोनी ऐसें वचन । जनार्दन तुष्टला प्रेमें करुन । एका जनार्दनीं पाय धरुन । सप्रेमें आलिगिंला ॥३॥
१९९०
देव तुष्टला मय दे घे । तुजावांचुनी कांही नेघे ॥१॥
देवा इतुली कृपा करीं । जो मी तुझा घोट भरीं ॥२॥
आणिक कांहीं मागेन जरी । तरी मज दंडावें हरी ॥३॥
वैकुंठ देई रे एका । तो तंव फोडीव फटका ॥४॥
क्षीरसागर शेषशयन । इतुकें न दे चाळवण ॥५॥
सोहं पद विसावून । देतां घेतां लाजिरवाणें ॥६॥
एका जनार्दनीं तुष्टला । सकल सर्वांगी घोटला ॥७॥
१९९१
तुमचें जाहलिया दरुशन । जन्ममरण फिटला पांग ॥१॥
आतां धन्य जाहलों करुणाकरा । विश्वभंरा दयाळुवा ॥२॥
मागें कासविसक बहु जाहलों । दरुशनें पावलों सुखातें ॥३॥
एका जनार्दनीं कृपा केली । फळाची आली सर्वस्वे ॥४॥
१९९२
भाग्यहीन बहु असती । कमळापती सांभाळणें ॥१॥
गर्जें ब्रीदाची तोडर । चराचर त्रिभुवनीं ॥२॥
शरणागतां वज्रपंजर । हा बडिवार त्रिजगतीं ॥३॥
शरण एका जनार्दनीम । कैवल्यदानीं उदार ॥४॥
१९९३
ज्याचा केला अंगीकार । न मानी भार त्याचा हा ॥१॥
अरिमित्रां सम देणें । एकचि पेणें वैकुंठ ॥२॥
उत्तर मध्यम चांडाळ । देणें स्थळ एकची ॥३॥
एका जनार्दनीं भाकी कींव । उद्धारा जीव पातकी ॥४॥
१९९४
आम्हीं तो वासना भाजियेली बळें । वैराग्याचोनि बळेंक आथियलें ॥१॥
सांडिला वेव्हार माया लोकाचार । भरला निर्धार हृदयामाजी ॥२॥
एका जनार्दनीं खुंटली भावना । जनीं जनार्दना अभ्यासिलें ॥३॥
१९९५
माझें देईं मजलागुन । म्हणोनि दृढ धरिले चरण ॥१॥
भक्तीचें ऋण देवा । देई माझें मज केशवा ॥२॥
माझें देतां जड काई । अभिलाषेंक धरीन पायीं ॥३॥
एका अभिलाषें फावला । एका जनार्दनीं उभा केला ॥४॥
१९९६
जाईल तरीं जावो प्राण । परी मी न सोडी चरण ॥१॥
ऐसा विश्वासलों हरीं । नाम तुमचें कंठीं धरीं ॥२॥
होईल एं होवो साचा । परी न संडो नाम वाचा ॥३॥
चित्त वेधलें चिंतनीं । शरण एका जनार्दनीं ॥४॥
१९९७
ऐके गा हृषीकेशी । जाणोनि तुं विश्वासी । निजगुह्मा तुजपाशी । ठेवणें दिधलें ॥१॥
आम्हां चाळवोनि विषयासी । थितें बुडवूं पाहासी । क्रियानष्ट होसी तूंचि येक ॥२॥
आमुचें आम्हां देता । तुज कां नये चित्ता । लाजसी तत्त्वतां । भक्ति घेसी ॥३॥
नेतां पंचापाशी । भले नव्हें हृषीकेशीं । मजसी समान होसी । एका जनार्दनीं ॥४॥
१९९८
वेव्हाराच्या ठाई । तुझें न चले कांहीं । मी तूं दोघे पाहीं । सरिसें तेथें ॥१॥
ठेविलें बुडविसी । शेखी जाबही न देसी । ऐकोन नायकसी । गहिंसपणें ॥२॥
खवळलों तरी जाण गिळीन मीतूंपण । तेथें देवपण । उडवीन तुझें ॥३॥
जो सांगे पांचापाशीं । त्याचें तोडं तूं धरिसी । ठकडा कैसा होसी । म्हणे एका जनार्दनीं ॥४॥
१९९९
जीहीं जाणितलें वर्मासी । त्याचें दास्य करिसी । गर्भवास सोसिशी । त्याचें साठी ॥१॥
घर कुंटुंब ना आभावो । गांव न तुज ठावो । सोलाट तुं पाहा हो । लागला जगीं ॥२॥
बहुतांचें ठेवणें । बुडविलें येणें । शेख जीव घेणें । मागत्यासी ॥३॥
मायबापेंविण । वाढला हा जाण । शरण एका जनार्दनीं । जाती गोतपणें ॥४॥
२०००
होतां द्वारपाल लाज वाटे थोरी । न साहे भिकारी जाला हरी ॥१॥
बळीच्या तो द्वारी सारथीं पर्थाचा । गोसावी आमुचा वेदवाणी ॥२॥
गर्भ न साहाती यातायाती जना । एका जनार्दनीं शरण वेगें ॥३॥
श्री संत एकनाथ
२००१
सर्वस्व हरुनी म्हणसी बळीसी । म्यां बांधिलें विचारिसे कोण कोण ॥१॥
द्वारी द्वारपाळ झालासी अंकीत । सांग बुद्धिमंत ऐसा कोण ॥२॥
ऐसें नाथिलेंसी आपणा गोंविसी । एका जनार्दनीं बोल आम्हां कां ठेविसी ॥३॥
२००२
बळी आर्पिती देहासी । द्वारपाळ होसी तयासा ॥१॥
सांगा थोरपणा आहे कोण । घेतल्यावांचुन न देशी तूं ॥२॥
धर्म आधीं पूजा करीं । म्हणोनि घरीं राबसीं तूं ॥३॥
एका जनार्दनीं ऐसा उदार । घेतां निर्धार देशीं तूं ॥४॥
२००३
नलगे भुक्तिमुक्ति नलगे स्वर्गवास । नको वैकुंठावास देवराया ॥१॥
नलगे योगयाग अष्टांग साधन । न चुकें बंधन येणें कांहीं ॥२॥
नलगें इष्टमित्र सोईरें संबंधी । नको ही उपाधी पाठी लावूं ॥३॥
एका जनार्दनीं चुकवोनी पाल्हाळ । करी मज मोकळें गुरुराया ॥४॥
२००४
जय गोविंदा परमानंदा ऐक माझें बोल । निर्गुणरुपें असतां तुझें कांहींच नव्हें मोल ।
मग तुं माया रुप धरणी अती जाहलासी सबळ । नसतें देवपणा अंगी आणुनी चाळविसी केवळ ॥१॥
ऐस लाघवी तूं रामा । नको चाळवुं आह्मां ॥ध्रु०॥
नसतां तुज मज भेद देवा लटिकें जीवपण देसी । आपुले ठायीं थोरपण आणुनी आमुची सेवा घेसी ।
नसती अविद्या पाठीं लावुनी संसारी गोंविसे । नाना कर्मे केलीं म्हणोनी आम्हा कां दंडिसी ॥२॥
मातें भावें भजिजे ऐसा उपदेश करिसी । आपुल्या भक्तां तारीन म्हणोनी प्रतापें बोलसी ।
निंदक दुर्जन अभक्त त्यांतें नरकी तूं घालिसी । आपुल्या स्वार्थालागुनी दुसरीयातें कां पीडिसी ॥३॥
आपुली महिमा वाढो म्हणोनि आम्हां भक्त केलें । लक्ष चौर्‍यायंशी योनी देउनी संसारीं गोविंले ।
भावें तुंतें न भजों म्हणोनि आकस आरंभिलें । तुज मज वैर देवा ऐसें करितां नव्हे भलें ॥४॥
ऐसें तुज मज वैर म्हणोनि गुरुसी शरण गेलों । देवभक्तपण कोण्या कर्में मग पुसों लागलों ।
सदगुरु म्हणती सर्वही मायिक निश्चयें बोलिलों । देव आणि भक्त एकचि गोष्टिसी पावलों ॥५॥
मग गृरुकृपें करुन तुझें गिळीन देवपण । तुझिया नेणों भक्तावरी घालीन पाषाण ।
जीव शिव दोन्हीं मिळोनी मग मे सुखें राहीनक । तुज मज रुप ना रेखा त्यांतें निर्धारीन ॥६॥
ऐसें भक्तबोल ऐकुनी देवा थोर उपजली चिंता । विवेकबळें करुनि माझें देवपण उडवील आतां ।
यालागीं भिणें भक्तजनांसी ऐक्य करुनी तत्त्वतां । एका जनार्दनीं दरुशन द्यावें लागेल त्वरिता ॥७॥
२००५
संसारकूपीं हरि पडियेलों श्रीहरीं लाहुनी पैं शरीर । एका पिसें लागे कांहींएक न करवें पंचभूतिक विकार ।
सुष्ट दुष्ट कर्में करितां हे शिणलें मळमुत्र दोष जर्जर । ऐसिया जीवातें उद्धरसी म्हणोनी दोष जर्जर ।
ऐसिया जीवतें उद्धरसी म्हणोनी ब्रीद साजे रघुवीर ॥१॥
यालागीं रामचंद्रा रामचंद्रा हृदयींक धरिली नाममुद्रा ॥धृ०॥
आशा तृष्णा दोन्ही स्नेहाळ नागिणी कामक्रोध हे विकार । त्यांचिया संगति विषयवृद्धि जाली लहरी दुःख दरिद्र ।
इंगळाचे शेजे अंथुरितां वरी तिकडिया अरुवार । ऐसा हा संसार जाणोनी दुस्तर ठाकियेलें तुझें द्वार ॥२॥
कौळींके रुप कपटीं धरियेलें ते त्वा साचार केले । साभिमान्या देव गुरुचक्रवर्ती त्रिभुवनीं यश थोरलें ।
पांखीरु वाचिया लोभाकारणें गणिकेसी कैवल्य दिधलें । दंभ प्रपंच वोळगंता जीव तया तुं सायुज्य देती आपुलें ॥३॥
श्रीवत्स ब्राह्मणें झालासी पामरा आतां तुं तें पद मिरवीसी दातार । चरणस्पर्शे त्वां अहिल्या उद्धरिली विस्मयो थोर सुरनरां ।
जे गती देवकिये तैसीच पुतनें विश्राम एका वो वरा । तुझें मुद्रांकित न भीयें कळिकाळा तुं स्वामीं सारंगधरा ॥४॥
वनीं सिंहाचें भय दाखविलें जसा जे बैसविली गजस्कंधीं । परमपुरुषा तुझें नाम उच्चारितां वोळंगताती ऋद्धिसिद्धि ।
उपमन्या आरतें क्षिरसिंधु दिधली येवढी प्रसन्नबुद्धी । न गणितां रावणु शरणागतु केला लंका निरोपली आंधीं ॥५॥
नर सुर किन्नर पन्नग यक्ष त्रासियलें संसारें । जाणोनि शुकदेव गर्भी स्थिरावला भयाभीत बोले उत्तरें ।
जननीयेच्या कष्टा निष्कृती व्हावया उपदेश केला दातारें । जीवन्मुक्त शुक मुनिजनां वरिष्ठ जपतांची ध्यानीं दोन अक्षरें ॥६॥
ऐसा सहस्त्रमुखें वर्णितां नातुडसी गा देवा धांडोळितां सिद्ध पंथ । जगदबंधु दीनानाथ समुद्धरण द्रौपदीचा वेळाईत ।
सुदामियांच्या दों पोह्माकारणें स्नेहें पसरिसी हात । एका जनार्दनीं जवळीं बोलउनी उच्छिष्ट प्रसाद देत ॥७॥
२००६
पायांवरी ठेवितां भाळ । गेली तळमळ सकळही ॥१॥
बैसलें रुप डोळां आधीं । गेली उपाधी सकळ ॥२॥
एका जनार्दनीं मंगल जाला । अवघा भरला हृदयीं ॥३॥
२००७
गोजिरें ठाण विठोबांचे । आवडी साचें बैसली ॥१॥
आणखी न धावें कोठें मन । समचरण पाहातांचि ॥२॥
नाहीं आन दुजी वासना । आवडी चरआणा बैसलासे ॥३॥
एका जनार्दनीं मन । सांडिन कुर्वंडी करुन ॥४॥
२००८
आलिंगनालागीं उतावेळ मन । देखेन चरण विठोबाचे ॥१॥
मना समाधान मना समाधान । मना समाधान राहें मना ॥२॥
देखिलिया मूर्ति सांवळी सगुण । मन नाहीं बंधन मना तुज ॥३॥
एका जनार्दनीं मन आवारिलें । दृढ तें ठेविलें विठ्ठलपायीं ॥४॥
२००९
पायीं जडलें माझे मन । चित्त जालें समाधान ॥१॥
तुमच्या नामाचा महिमा । आजी पावन केलें आम्हां ॥२॥
कृपा केली तुम्हीं । लावियेलें आपुलें नामीं ॥३॥
एका जनार्दनीं पूर्ण कृपा । तेणें मार्ग जाला सोपा ॥४॥
२०१०
कुर्वडींन काया मन । समचरण देखोनियां ॥१॥
ऐसा वेधी वेधक कान्हा । विटु मना बैसलासे ॥२॥
नावडे कांहीं दुजें चित्तीं । श्रीविठ्ठलमुर्ति पाहतांचि ॥३॥
एका जनार्दनीं ध्यान । सुकुमार गोजिरें ठाण ॥४॥
२०११
वेधोनि नेलें आमुचें मन । लागलें ध्यान अंतरीं ॥१॥
दृष्टी धांवें पाहावया । आलिंगना बाह्मा उतावेळ ॥२॥
चरण उतावेळ चालतां पंथ । दुजा हेत नाहीं मनासी ॥३॥
एका जनार्दनीं डोई पायीं । दुजा भाव नाहीं इंद्रियां ॥४॥
२०१२
येणें पांडुरंग लावियेला चाळा । बैसलासे डोळां निवडेना ॥१॥
मनाचियें मनें घातिलेंसे ठाण । नोहे उत्थानपन कोणीकडे ॥२॥
वेधकु वेधकु पंढरीचा राणा । एका जनार्दना शरण होय ॥३॥
२०१३
देवासी कांहीं नेसणें नसे । जेथें तेथें देव उघडांची दिसे ॥१॥
देव निलाजरा देव निलाजरा । देव निलाजरा पाहा तुम्हीं ॥२॥
न लाजे तेथें नाहीं गांव । पांढरा डुकर झाला देव ॥३॥
एका जनार्दनीं एकल्या काज । भक्ति तेणेंचि नेली लाज ॥४॥
२०१४
हरीचें पाहतां श्रीमुख । सुखावलें मन नित्य नवा हर्ष ॥१॥
परमाप्रिय वो श्रीहरी । ध्याता ध्यान ध्येय सर्व हरि ॥२॥
एका जनार्दनीं पाहतां हरी । हरिरुप दिसे चराचरी ॥३॥
२०१५
राजीवाक्ष प्रभु रुक्मिणीरण । मनोहर ध्यान श्रीकृष्णाचें ॥१॥
शंख चक्रगदा पीतांबरधारी । नमिला कंसारी प्रेमभावें ॥२॥
मोक्ष अधिष्ठान पुण्य कीर्ति स्थान । पतितपावन पाडुरंग ॥३॥
जनार्दनीं देवाधिदेव । चित्तीं वासुदेव राहो सदा ॥४॥
२०१६
आनंद अद्वय नित्य निरामय । सावळा भासताहे मजलागीं ॥१॥
वेधु तयाचा माझिया जीवा । काया वाचा मनोभावा लागलासे ॥२॥
वेधलें मन झालें उन्मन । देखतां चरण गोड वाटे ॥३॥
पाहतां पावतां पारुषला जीव । एका जनार्दनीं देव कळों आला ॥४॥
२०१७
अष्टधातुवेगळा देखिला पुतळा । जिवींचा जिव्हाळा श्रीविठ्ठल ॥१॥
तयाचे चरणीं माझा दंडवत । घडो आणि चित्त जडो नामीं ॥२॥
एका जनार्दनीं देखिला डोळां । जावीं जीवनकळा विठ्ठल देवो ॥३॥
२०१८
सर्वसुखाची उघडली खाणी । श्रीमुख नयनीं पाहतां ॥१॥
मोक्षसुख आम्हां न लगे गा देवा । विश्रांतीसी ठेवा आणिकासी ॥२॥
धनसुख मज कासया हें पोटीं । पाहिजे लंगोटी सर्वभावें ॥३॥
स्त्रीसुख संसार कासया वेरझार । नको हा पसर मज देवा ॥४॥
एका जनार्दनीं नाशिवंत सुख । पाहतां तुझें मुख इच्छा पुरती ॥५॥
२०१९
नाम घेतां रुप आठवलें सांवळें । हीं खुण गोपाळें दिली मज ॥१॥
येणें जन्में कृष्ण दाटोनी टाकणें । आडवस्ती पेणें चुकविली ॥२॥
चुकविली वस्ती एका जनार्दनीं । संसार सांडणें सांडोनियां ॥३॥
२०२०
तुमचें नामसंकीर्तन । हेंचि माझें संध्यास्नान ॥१॥
तुमच्या पायाचें वंदन । हेंचि माझें अनुष्ठान ॥२॥
तुमच्या पायाचा साक्षेप । हाचि माझा कालक्षेप ॥३॥
तुमच्या प्रेमें आली निद्रा । हीच माझी ध्यान मुद्रा ॥४॥
एका जनार्दनीं सार । ब्रह्मारुप हा संसार ॥५॥
२०२१
भुक्तिमुक्तीस कारण । हरीचे जन्मकर्म गुण ॥१॥
हरिकीर्तनाची जोडी । सकळ साधनें होतीं बापुडीं ॥२॥
शिळा तारिल्या सागरीं । गोवर्धन उचलिला करीं ॥३॥
निमाला गुरुपुत्र आणिला । मुखें दावाग्नी प्राशिला ॥४॥
तो सांवळां श्रीहरी । एका जनार्दनीं चरण धरी ॥५॥
२०२२
पतितपावन नाम श्रीविठ्ठलाचें । आणिक मी साचें नेणें कांहीं ॥१॥
पतितपावन नाम वाणी । विठ्ठलांवांचुनी कांहीं नेणें ॥२॥
पतीतपवान नामें तारिली गणिका । अजामेळ देखा सरता केला ॥३॥
पतितपावन नाम जनीं वनीं । एका जनार्दनीं नाम वाचे ॥४॥
२०२३
आम्हांसे तो पुरे विठ्ठलाची एक । वाउगाची देखा दुजा न मनीं ॥१॥
ध्यानीं धरुं विठ्ठल करुं तयाचें कीर्तन । आणिक चिंतन नाहीं दुजें ॥२॥
ध्येय ध्याता ध्यान खुंटला पैं शब्द विठ्ठ्ल उद्धबोध सुख आम्हां ॥३॥
एका जनार्दनीं विठ्ठल भरला । रिता ठाव उरला कोठें सांगा ॥४॥
२०२४
भीवरेचे तीरीं उभा । धन्य शोभा विठ्ठल ॥१॥
विटेवरी समचरण । तेथें मन गुंतलें ॥२॥
संत जाती तया ठाया । मजहि गांवा त्वां न्यावें ॥३॥
उपकार करा साचा । दाखवा दीनाचा सोयरा ॥४॥
एका जनार्दनीं बापमाय । वंदू पाय तयाचें ॥५॥
२०२५
घटघवीत वैकुंठनाथ । भक्तवत्सल शोभत ॥१॥
तयाचे पायीं माझें मन । राहो वृत्तिसह जडोन ॥२॥
नेणें आणिक दुजा छंद । वाचें आठवीन गोविंद ॥३॥
एका जनार्दनीं कटीं कर । उभा चंद्रभागे तीर ॥४॥
२०२६
सायासाचा श्रम न करुं पसारा । विठ्ठलाची बरा वाचे गातां ॥१॥
गोडपणें मिठी पडलीसे जीवां । कायामनें हेवा दुजा नाहीं ॥२॥
या विठ्ठलापारतें न करीं साधन । देखेन समचरण विटेवरी ॥३॥
एका जनार्दनीं विठ्ठलाची भेटी । सरलीसे तुटी गर्भवास ॥४॥
२०२७
मागें एक पुढें एक । दोन्हीं मिळोनि विठ्ठल देख ॥१॥
ऐसा होतांची मिळाणी । दिलें संसारासी पाणी ॥२॥
एक एक पाहतां दिठी । होय विठ्ठलेसी भेटी ॥३॥
एका सांडुनि दुजा नाहीं । एका जनार्दनीं ध्याई ॥४॥
२०२८
आम्हां नादीं विठ्ठलु छंदीं विठ्ठलु । हृत्पदी विठठलु मिळतसे ॥१॥
आम्हां धातुं विठ्ठलु मातु विठ्ठलु । गातुं विठ्ठलु आनंदें ॥२॥
आम्हां राग विठ्ठलु रंग विठ्ठलु । संग विठ्ठलु वैष्णवांचा ॥३॥
आम्हां ताल विठ्ठलु मेळ विठ्ठलु । कल्लोळ विठ्ठलु कीर्तनें ॥४॥
आम्हां श्रुति विठ्ठलु श्रोता विठ्ठलु । वक्ता विठ्ठलु वदनीं ॥५॥
आम्हां मनीं विठ्ठलु ध्यानीं विठ्ठलु । एका जनार्दनीं अवघा विठ्ठलु ॥६॥
२०२९
ध्येय ध्याता ध्यान विठ्ठल संपुर्न । ज्ञेय ज्ञाता पुर्ण विठ्ठल माझा ॥१॥
योगयाग तप विठ्ठलनाम जप । पुण्य आणि पाप विठ्ठल बोला ॥२॥
उन्मनी समाधी विठ्ठल बोला वाणी । तारील निर्वाणीं विठ्ठल माझा ॥३॥
मज भरंवसा कायामनेंवाचा । एक जनार्दनीं त्याचा शरणांगत ॥४॥
२०३०
एक विठ्ठल वदतां वाचे । आणिक साचें नावडती ॥१॥
बैसलासे ध्यानीं मनीं । विठ्ठलावांचुनीं दुजें नेणें ॥२॥
जावें तिकडे विठ्ठल भरला । रिता ठाव नाहीं उरला ॥३॥
एका जनार्दनीं भावें । विठ्ठल म्हणतां पाठी धांवें ॥४॥
२०३१
गातो एका ध्यातो एका । अंतरबाहीं पाहातों एका ॥१॥
अगुणां एक सगुणीं एका । गुणातीत पाहातो एका ॥२॥
जनीं एका वनीं एका । निरंजनीं देखो एका ॥३॥
संत जना पढिये एका । जनार्दनीं कडिये एक ॥४॥
२०३२
वादविवाद अतिवाद । नावडे कोणाचीही संमध ॥१॥
बोल एक आम्हां बोलणें । वाचे विठ्ठलुचि म्हणे ॥२॥
आणिकाची चाड चित्तीं । नाहीं नाहीं गा त्रिजगतीं ॥३॥
शरण एका जनार्दनीं । विठ्ठल भरलासे व्यापुनी ॥४॥
२०३३
एक विठ्ठलचिंतन । आणिक दुजें नेघे मन । ऐसें घडतां साधन । जोडे सर्व तयासी ॥१॥
हेचि एकविधा भक्ति । येणें जोडे सर्व मुक्ति । पर्वकळ विश्रांति । तेथें घेती सर्वदा ॥२॥
तीर्थ ओढवती माथा । वंदिताती सर्वथा । तपांच्या चळथा । घडताती आपेआप ॥३॥
घडतें यज्ञाचें पुण्य । आणिक तया नाहीं बंधन । शरण एका जनार्दन । निश्चय ऐसा जयाचा ॥४॥
२०३४
देव विठ्ठल तीर्थ विठ्ठल । अवघा विठ्ठल भरलासे ॥१॥
जन विठ्ठल वन विठ्ठल । जळीं स्थळीं विठ्ठल भरलासे ॥२॥
भाव विठ्ठल देव विठ्ठल । अवघा विठ्ठल भरलासे ॥३॥
एका जनार्दनीं मनीं विठ्ठल । जप तप ध्यान विठ्ठल ॥४॥
२०३५
एकपण पाहतां सृष्टी । भरली दृष्टी विठ्ठल ॥१॥
नाहें द्वैताची भावना । बैसला ध्याना विठ्ठल ॥२॥
मीतुंपणा वोस ठाव । बैसला सर्व विठ्ठल ॥३॥
ध्यानीं विठ्ठल मनीं विठ्ठल । एका जनार्दनीं अवघा विठ्ठल ॥४॥
२०३६
रिता ठाव न दिसें पाहतां । भरला पुरता विठ्ठल ॥१॥
जनीं वनीं विजनीं देखा । विठ्ठल सखा भरलासे ॥२॥
पाहतां पाहणें परतलें । विठ्ठलें व्यापिलेंक सर्वत्र ॥३॥
नाहीं पाहण्यासी ठाव । अवघा भाव विठ्ठल ॥४॥
एका जनादनीं व्यापक । विठ्ठल देख त्रिवभुनीं ॥५॥
२०३७
मागें पुढें विठ्ठल भरला । रिता ठाव नाहीं उरला ॥१॥
जिकडे पहावें तिकडे आहे । दिशाद्रुम भरला पाहे ॥२॥
एका जनार्दनीं सर्व देशीं । विठ्ठल व्यापक निश्चयेंशीं ॥३॥
२०३८
विठ्ठलावांचुनीं आणिकाचे ध्यान । नाहीं आम्हां चिंतन दुजियांचे ॥१॥
आमुचे कुळींचे विठ्ठल दैवत । कुळधर्म समस्त विठ्ठल देव ॥२॥
विठ्ठलावांचुनी नेणों क्रियाकर्म । विठठलावांचुनी धर्म दुजा नाहीं ॥३॥
एका जनार्दनीं विठ्ठल भरला । भरुनीं उरला पंढरीये ॥४॥
२०३९
उच्चार फुकाचा नाम हें विठ्ठल । नाहीं कांही मोल द्रव्य वेंचे ॥१॥
जागृती सुषुप्ती स्वप्नीं विठ्ठलनाम ध्यानी । गाऊं तें कीर्तनीं दिननिशीं ॥२॥
एका जनार्दनीं केला लागपाठ । तेणें सोपी वाट वैकुंठीची ॥३॥
२०४०
रूप तेंचि नाम नाम तेंचि रुप । अवघा संकल्प एकरुप ॥१॥
पहातां पहाणें हरपलें देहीं । देहचि विदेही होउनी ठेलों ॥२॥
सांगतां नवल पाहतां सखोल । बोलतां अबोल चोज वाटे ॥३॥
एका जनार्दनीं बोलण्या वेगळा । उभा तो सांवळा विटेवरी ॥४॥
२०४१
पाहतां पाहतांभुललें मन । धरिलें चरण हृदयीं ॥१॥
वेधें वेधिला जीव प्राण । ब्रह्माज्ञान नावडे ॥२॥
तीर्थाचे जें अधिष्ठान । पुण्यपावन चंद्रभागा ॥३॥
सकळ देवांचा देव उभा । एका जनार्दनीं गाभा लावण्याचा ॥४॥
२०४२
वाचे विठ्ठल बोलावें । मग पाऊल ठाकावें ॥१॥
ऐसा ज्याचा नेमधर्म । मुखीं विठ्ठलाचें नाम ॥२॥
सर्वकाळ वाचें । विठ्ठलनाम वदती साचें ॥३॥
कुळधर्म आमुचा । म्हणे एका जनार्दनाचा ॥४॥
२०४३
माझ्या मना लागो छंद । नित्य गोविंद गोविंद ॥१॥
तेणें देह ब्रह्मारुप । निरसेल नामरुप ॥२॥
तुटेल सकळ उपाधी । निरसेल आधिव्याधी ॥३॥
गोविंद हा जनीं वनीं । म्हणें एका जनार्दनीं ॥४॥
२०४४
शब्द आदि मध्य अंती । उच्चारिता व्यक्ताव्यक्ति ॥१॥
विठ्ठल विठ्ठल जिव्हारी । मुक्ति होईल कामारी ॥२॥
विश्वीं विठ्ठल उघडा पाहे । मुक्त होतां वेळुं काये ॥३॥
एका जनार्दनीं ठसा । विठ्ठल उभा नामासरिसा ॥४॥
२०४५
तंतुपट जेवीं एकत्व दिसती । तैसीं भगवद्भक्ति सर्वांभुतीं ॥१॥
सर्वत्रीं व्यापक विठ्ठल विसांवा । म्हणोनी त्याच्य गांवा मन धांवे ॥२॥
एका जनार्दनीं व्यापक विठ्ठल । तेथें नाहीं बोल आन दुजा ॥३॥
२०४६
लाडिके विठोबाचे आम्हीं । गाऊं नित्यनेमीं नाम तुझें ॥१॥
उत्तम उत्तम साधन हें नाम । गांता प्रेम वाटे जीवीं ॥२॥
न कळेचि वेदां उपनिषद्‌बोधा । त्या हरि गोविंदा लगे आम्हीं ॥३॥
एका जनार्दनीं मंगळा मंगळ । न लगे आम्हां मोल उच्चारितां ॥४॥
२०४७
बहुत प्रकारें भक्तहि असती । देवहि भेटती तयां तैसे ॥१॥
तैसा नोहे माझा पंढरीचा राव । देवाधिदेव मुकुटमणी ॥२॥
एकविध तया शरण पैं जातां । मोक्ष सायुज्यता पाठीं लागे ॥३॥
ऐसा लावण्य पुतळा देखिला दृष्टी । जनार्दनीं सुख न समाये सृष्टीं ॥४॥
२०४८
गाऊं तरी एक विठ्ठलाचि गाऊं । ध्याऊं तरी एक विठ्ठलचि ध्याऊं ॥१॥
पाहूं तरी एक विठ्ठलचि पाहूं । आणिकां न गोवुं वासनाही ॥२॥
आठवुं तो एक विठ्ठल आठवुं । आणिक न सांठवुं हृदयामाजीं ॥३॥
विठ्ठलावांचुनीं मनीं नाहीं आन । सर्वभावें प्रमाण विठ्ठल मज ॥४॥
एका जनार्दनीं जडला जिव्हारीं । विठ्ठल चराचरीं व्यापुनि ठेला ॥५॥
२०४९
सुखें मुख सोज्वळ पहातां दृष्टी । आनंदी आनंदमय तेणे सृष्टी ॥१॥
देखिला देखिला वैष्णवांचा रावो । देवाधिदेवी श्रीविठ्ठल ॥२॥
गोपाळ गजरीं नाचतीं आनंदें । लीला विनोदें प्रेमरसें ॥३॥
भावाचा अंकित उगा रहए उभा । धन्य त्याची शोभा काय वानूं ॥४॥
पाहतां पाहतां मन धालें सृष्टी । जनार्दनाचा एका परमानंदें पोटीं ॥५॥
२०५०
परिपूर्णपणें उभा । दिसें कर्दळांची गाभा । अंगीचिया प्रभा । धवळलें विश्व ॥१॥
धन्य धन्य पांडुरंग । आम्हां जोडला वोसंग । कीर्ति गातां निसंग । अनुवाद तयाचा ॥२॥
तें सुख सांगतां कोडीं । पापें पळती बापुडीं । यमधर्म हात जोडी । न येचि तया गांवा ॥३॥
ऐसें एकविधभावाचे । संतचरण वंदिती साचे । एका जनार्दनीं त्यांचें । दर्शन दुर्लभ ॥४॥
२०५१
आजी दिवाळी दसरा । श्रीसाधुसंत आले घरा ॥१॥
पायीं घालूं मिठी । आनंदें नाचुं वाळुवंटीं ॥२॥
पाहूं हरींचें ध्यान । तेणें मना समाधान ॥३॥
एका जनार्दनीं भाव । विटे उभा विठ्ठलराव ॥४॥
२०५२
जगाचें जीवन मनाचें मोहन । योगियांचें ध्यान विठ्ठल माझा ॥१॥
द्वैताद्वैताहुनि वेगळा । श्रीविठ्ठल कळा पौर्णिमेचा ॥२॥
न कळे आगमां नेणवेचि दुर्गमा । एका जनार्दनीं आम्हां सांपडला ॥३॥
२०५३
सद्गदित कंठ बाष्प पैं दाटत । जया भेटिलागीं हृदयें फुटत ॥१॥
तो देखिलावो तो देखिला । सबाह्म अभ्यंतरीं व्यापुनियां राहिला ॥२॥
सबराभरीत भरुनी पंढरीये उभा । सभोंवतीं दाटी संतांची शोभा ॥३॥
ऐसा लावण्य – पुतळा देखिला दृष्टी । एका जनार्दनीं सुख न समय सृष्टी ॥४॥
२०५४
मन माझें वेधलें मन माझें वेधलें । पहातां भलें सच्चिदानंद ॥१॥
आनंदीआनंद मनासी पैं झाला । देखिला सांवळा पाडुरंग ॥२॥
एका जनार्दनीं उघडाचि देखिला । आनंद तो झाला मनीं माझ्या ॥३॥
२०५५
कमलदलाक्ष गोपी जीवनलक्ष । तो अलक्षा न बैसे लक्ष तो देखिला वो ॥१॥
मनमृग आमुचा वेधोनि गेला । पाहातांचि डोळा श्रीकृष्ण ॥२॥
सहजची आवडी पाहतां समदृष्टी । वेधोनि गेली सृष्टी पाहतां गे माय ॥३॥
एका जनार्दनीं परात्पर शोभला । तेणें मज वेधेंक वेध लाविला गे माय ॥४॥
२०५६
सलीलकमलदलाक्ष राजीवलोचनु । परे परता पाहतां निवे आमुचें मनु ॥१॥
कान्हया परम गोजरीया । कान्हया परम गोजरीया ॥ध्रु०॥
तनु मन बोधलें चित्त विगुंतले । पाहतां पाहतां मना समाधान जालें ॥२॥
ऐसा कमलगर्भींचा कंदु उभा परमानंदु । एका जनार्दना वेधु मजलागे माय ॥३॥
२०५७
आजी दिवाळी दसरा । आलों विठ्ठलाचे द्वारा ॥१॥
पाहूनिया देव तीर्थ । आनंदें आनंद लोटत ॥२॥
नाठवें कांहीं आन दुजें । विठ्ठलावांचुनी मनीं माझें ॥३॥
आशा केलीं तें पावलों । एका जनार्दनीं धन्य जालों ॥४॥
२०५८
निळा पंढरपूरचा लावण्यपुतळा । देखिलासे डोळां विठ्ठल देव ॥१॥
जीव वेधला वो वेधला वो । पाहतां पाहतां जीव वेधला वो ॥२॥
एका जनार्दनीं पाहातांचि देव । वेधिला जीव परतेना भाव ॥३॥
२०५९
इंद्रिये कुंठित जालीं । विठु माउली पाहतां ॥१॥
वेधलें मन दुजें नेणें । विसरलें पेणें ताहानभूक ॥२॥
मदमत्सर समूळ गेला । ऐसा लागला वेध त्याचा ॥३॥
काम क्रोध पळाले दुरी । आशा तृष्णा झडकरी लपाल्या ॥४॥
मन मनाधीन जालें । एका जनार्दनीं रूप देखिलें ॥५॥
२०६०
दृष्टी पाहतां बिठोबासी । आनंद होय सुखराशी ॥१॥
ऐसा अनुभव मना । पाहें पाहें पंढरीराणा ॥२॥
एका दरुशनें मुक्ती । देतो रखुमाईचा पती ॥३॥
एका जनार्दनीं गमन । गोजिरें विटें समचरण ॥४॥
२०६१
भेदबुद्धि पालटली । कृपा या विठ्ठलीं केली मज ॥१॥
प्रकाश जाहला देहादेहीं । वासना प्रवाहीं वहावली ॥२॥
विषयांचें तें लिगाड । जाहलें देशोधडी आपोआप ॥३॥
एका जनार्दनीं शरण । काया वाचा आणि मन ॥४॥
२०६२
विसर तो अवघा जाहला । विठ्ठला पाहतां ॥१॥
निवारला क्रोधकाम । जाहला तम शांत तो ॥२॥
इंद्रियाची होती चाली । निवांत राहिली एकरुप ॥३॥
दुजेपणाचा भेद गेला । एका ठेला जनार्दनीं ॥४॥
२०६३
सर्व सिद्धि मनोरथ । पंढरीनाथ पहातां ॥१॥
दैन्य दरिद्र्य तें गेलें । सुंदर पाउलें पाहतां ॥२॥
विषयांतें पळ सुटला । सुंदर सांवळां पाहतां ॥३॥
काम क्रोध विलया गेले । श्रीमुख चांगलें न्याहाळितां ॥४॥
एका जनार्दनीं बरें जाहलें । सुंदर देखिलें समचरणक ॥५॥
२०६४
देखणा जाहलों देखणां जाहलों । देखणा जाहलों विठ्ठला ॥१॥
जन्ममरण विसरलें । पाहतां पाहणें हारपलें ॥२॥
तुटली आशापाश बेडी । हेचि जोडी जोडली ॥३॥
एका जनार्दनीं देव । धरिला ठाव न सोडीं ॥४॥
२०६५
जन्ममरणाचें तुटलें सांकडें । कैवल्य रोकडें उभें असे ॥१॥
डोळियाचा डॊळा उघड दाविला । संदेह फिटला उरी नुरे ॥२॥
एका जनार्दनीं संशयाचें नाहीं । जन्ममरण देहीं पुन्हा नये ॥३॥
२०६६
कमळनेत्र पाहतां मन माझें भुललें । योगी ध्याती जयातें रूप पंढरीये आलें ॥१॥
आनंदु वो परमानंदु ध्यातां । समाधी उन्मनी वोवाळणी तत्त्वतां ॥२॥
योगयाग तप न लगे आचरण कांहीं । सुलभ सोपारा वसे सर्वांठायीं ॥३॥
वेदशास्त्र श्रमलें पुराणें भांडतीं । शेषादिकां न कळे कुंठित मती ॥४॥
एका जनार्दनीं पहात आनंदें मन । तद्रुपति झालें जनीं सर्व जनार्दन ॥५॥
२०६७
धन्य धन्य विठ्ठल देव । पाहतां निरसे भेव काळाचें ॥१॥
जाउनी घाला पायीं मिठी । उदार हा जगजेठी ॥२॥
दरुशनें तारी जडजीव । निवारी भेव यमाचें ॥३॥
शरण एका जनार्दनीं । ध्यानीं मनीं विठ्ठल ॥४॥
२०६८
नागर गोमटें रुप तें गोजिरें । उभे तें साजिरें भीमातटीं ॥१॥
पहातां विश्रांति देहा होय शांती । अनुपम्य मूर्ति विठ्ठल देव ॥२॥
भक्ताचिया काजा राहिलासे उभा । कैवाल्याचा गाभा बालमूर्ति ॥३॥
आनंदाचा कंद उभा परमानंद । एका जनार्दनीं छंद मज त्याचा ॥४॥
२०६९
गोमटें गोजिरें पाउलें साजिरें । धरियेलीं गोजिरीं विटेवरी ॥१॥
वेध तो तयाचा मनें कायावाचा । दुजा छंद साचा नाही मना ॥२॥
इंद्रिये धांवतों आकळती ठायीं । विठोबाचे पायीं ठेवियलें ॥३॥
एका जनार्दनीं वेधलेंसे मन । धरुनी चरण दृढ ठेलों ॥४॥
२०७०
उपासना धरुनी जीवीं । आलों गांवीं विठोबाच्या ॥१॥
उभयतांच्या दरुशनें । जाहलें पारणें जीवशिवा ॥२॥
कष्टलों होतों दाहीं दिशा । पाहतां अशा निमाली ॥३॥
केला परिहार श्रम । उरला नाहीं भवभ्रम ॥४॥
जडलें सदा पायीं मन । आतां न करीं साधन ॥५॥
जाहलों जीवें भावें दास । एका जनार्दनीं पुरली आस ॥६॥
२०७१
पाहतां पाहतां परतलें मन । जालें समाधान चित्तीं माझें ॥१॥
संताचें संगतीं लाभ येवढा झाला । पंढरीये पाहिला विठ्ठल देवो ॥२॥
एका जनार्दनीं मनींच बैसला । नवजे संचला दीपु जैसा ॥३॥
२०७२
न माये ध्यानीं योगिया चिंतनीं । नाचतो कीर्तनीं संतापुढें ॥१॥
डोळियाची धणी फिटलीं पारणीं । उभा तो सज्जनीं पंढरीये ॥२॥
एका जनार्दनीं देखियेला डोळां । परब्रह्मा पुतळा बाईये वो ॥३॥
२०७३
इच्छा केली तें पावलों । देखतांचि धन्य जाहलों ॥१॥
होते सुकृत पदरीं । तुमचें चरण देखिलें हरी ॥२॥
गेले भय आणी चिंता । कृतकृत्य जाहलों आतां ॥३॥
आजी पुरला नवस । एका जनार्दनीं जाहलों दास ॥४॥
२०७४
धरिला देव आवाडी मिठी । नोहे तुटी जन्मोजन्मीं ॥१॥
हाचि मुख्य भाव साचा । तुटला जन्माचा विसर ॥२॥
एकपणें पाहतां पोटीं । एका जनार्दनीं जाहली भेटी ॥३॥
२०७५
अवघें या रे चला जाऊं । विठ्ठल रखुमाई पाहुं ॥१॥
अवघे ते भाग्याचें । नाम घेती विठ्ठलाचें ॥२॥
अवघे ब्रह्माज्ञानी । शरण एका जनार्दनीं ॥३॥
२०७६
अवघें साधनें साधिलें । अवघें विठ्ठलरुप जालें ॥१॥
अवघें कर्म नेणतीं धर्म । अवघा तया परब्रह्मा ॥२॥
अवघी सिद्धि समाधी । अवघी तुटली आधिव्याधी ॥३॥
अवघें जालें एकरुप । एक जनार्दनीं स्वरुप ॥४॥
२०७७
अवघे ते दैवाचे । विठ्ठल विठ्ठल वदती वाचे ॥१॥
अवघा धंदा दुजा नाहीं । वाचे विठ्ठल रखुमाई ॥२॥
अवघा संसार करिती । वाचे अवघे विठ्ठल म्हणती ॥३॥
अवघीं कर्में घडलीं तया । अवघें विठ्ठलाचि पायां ॥४॥
अवघा एका जनार्दनीं । अवघा जनीं जनार्दनीं ॥५॥
२०७८
अवघेंची सुख तयासी जोडलें । अवघे पाउलें देखतांची ॥१॥
अवघें ब्रह्मारुप नाहीं कांहीं चिंता । अवघाचि देखतां पांडुरंग ॥२॥
अवघे ते धन्य क्षेत्रवासी दैवाचे । एका जनार्दनीं वाचे विठ्ठल वदती ॥३॥
२०७९
अवघा सुखचा आनंद । अवघा विटेवर परमानंद ॥१॥
अवघें चराचर सुख । अवघे जालिया विमुख ॥२॥
अवघे डोळे भरुनी पहा । अवघे सुखें पूर्ण व्हा ॥३॥
अवघा अंतरीं आठवा । एका जनार्दनीं साठवा ॥४॥
२०८०
अवघें संतां एकमेळ । अवघा देव तो विठ्ठल ॥१॥
अवघे प्रेमरसाचे । अवघे विठ्ठल वदती वाचे ॥२॥
अवघे एकभावी । एका जनार्दनीं सोहंभावी ॥३॥
२०८१
सदा सुरवर सुख तें इच्छिती । ऐसा लक्ष्मीपती कां रें न भजा ॥१॥
सोइरा धाइरा आन दुजा नाहीं । गुरु पिता पाहीं हाचि बंधु ॥२॥
सज्जन सांगती आन नाहीं आम्हां । एका जनार्दनीं प्रेमा वसें देहीं ॥३॥
२०८२
एक मागें एक पुढें । उभें रोकडें असती ॥१॥
चला जाऊं तया ठाया । पाहुं सखया आवडी ॥२॥
एक एकाचें करुनि मीस । रहिवासले सावकाश ॥३॥
बहु युगें जाहलीं पाहतां । खालीं न बैसती उभयतां ॥४॥
आनंदीं आनंद मना होय । एका जनार्दनीं पाहुनीं धाय ॥५॥
२०८३
योगी ध्याती जया चिंतिती मानसी । तो हृषीकेशी पंढरीये ॥१॥
जाऊं लवलाहे पाहूं पैं चरण । क्षेमालिंगन देऊं सुखें ॥२॥
एका जनार्दनीं पाहतां रुपडें । ब्रह्मा फाडोवाडें विटेवरी ॥३॥
२०८४
नीळवर्ण घनःश्याम । अत्माराम विटेवरी ॥१॥
चला जाऊं तया गांवा । उगवुं गोवां तांतडीं ॥२॥
भेटलिया मनोरथ । पुरती अर्थ मनाचें ॥३॥
साधे साधन फुकटचे । एका जनार्दनीं भाक साची ॥४॥
२०८५
पहा पहा विठ्ठलमुख । हरे जन्ममरण दुःख ॥१॥
पहातां राउळाची ध्वजा । पुर्वज उद्धरती सहजा ॥२॥
कळस देखतां नयनीं । होय पातकांची धुणी ॥३॥
चंद्रभागा करितां स्नान । कोटी तीर्थाचें मार्जन ॥४॥
पुंडलिका घेती भेटी । तयां वास तो वैकुंठी ॥५॥
एका जनार्दनीं प्रदक्षिणा । पार नाहीं त्यांच्या पुण्या ॥६॥
२०८६
भक्त देव एके ठायीं ते आवडी । घेऊनिया गुढी जाऊं तेथें ॥१॥
पाहूं चरनकमळ वोवाळूं श्रीमुख । होईल तेणें सुख चौदेहांसी ॥२॥
संतांचे ते भार गाती नाचताती । आनंदे डुल्लती विठ्ठल वाचे ॥३॥
एका जनार्दनीं आनंदसोहळा । पाहोनि धालों डोळा डोळीयाचा ॥४॥
२०८७
योगयाग तप जयासाठीं करणें । तें उभे कोणें पंढरीसी ॥१॥
काउलाची पेठ पंढरीचा हाट । मिळाले घनदाट वानकरी ॥२॥
पताकांचे भार गर्जती हरिदास । होऊनी उदास सर्वभावें ॥३॥
एका जनार्दनीं नाहीं कामक्रोध । अवघा गोविंद हृदयीं त्यांचें ॥४॥
२०८८
पुढें गेले हरीचे दास । त्यांची आस आम्हांसी ॥१॥
त्याची मार्गीं आम्हीं जाऊं । वाचे गाऊं विठ्ठला ॥२॥
संसाराचा न करुं धंदा । हरुषें सदा नाम गाऊं ॥३॥
एका जनार्दनीं डोळे । पहाती पाउलें कोंवळें ॥४॥
२०८९
योग्याचे ध्यान बैसलेंसे मौन । तो हा निधान विटेवरी ॥१॥
विठ्ठल सांवळा पाहुं चला डोळां । धरुनी बाळलीला कटीं कर ॥२॥
संतांचा समुदाव आरत्यांची दाटी । नामघोष सृष्टी न समाय ॥३॥
आषाढी कार्तिक आनंद सोहळा । येती नरनारी बाळा पाहवया ॥४॥
एका जनार्दनीं पुरला मनोरथ । विठ्ठल पाहतां चित्त गुंतलेसे ॥५॥
२०९०
न लगें काहीं यासी मोल । वेंचितां बोल फुकाचै ॥१॥
विठ्ठल विठ्ठल वदा वाचे । नोहे आणिकांचें कारण ॥२॥
नाचा प्रेमें वाळूवंटी । घाला मिठी संतांची ॥३॥
एका जनार्दनीं उभा । विठ्ठ्ल शोभा अनुपम्य ॥४॥
२०९१
अवघे रंगलें रंगी । अवघे त्या पांडुरंगीं ॥१॥
अवघा दुजा भाव नाहीं । अवघे विठ्ठलची पाही ॥२॥
अवघे आनंदें नाचती । अवघे रंगीं त्या गाती ॥३॥
अवघे भळे भोळे । अवघे प्रेमाचे आगळे ॥४॥
अवघा जनार्दन । एका जनार्दनीं भजन ॥५॥
२०९२
नाचेन आनंदें विठ्ठलनाम छंदें । परते भेदाभेद सांडोनियां ॥१॥
जाईन पंढरीं नाचेन महाद्वारी । वाचे हरि हरि रामकृष्ण ॥२॥
साधन आणीक नेणें मी सर्वथा । एका पंढरीनाथावांचुनी कांहीं ॥३॥
एका जनार्दनीं दृढ हा निश्चय । मुखीं नाम गाय सदोदित ॥४॥
२०९३
प्रेमळ प्रेमळ अंतरीं प्रेमळ । नाहीं काळ वेळ तयालागीं ॥१॥
प्रेमभावें गाय विठ्ठलाचि ध्याय । मग सुखा उणें काय संसारीया ॥२॥
जनार्दनाचा एक रंगला चरणीं । निजरंगीं रंगोनि मिळोनि गेला ॥३॥
२०९४
त्रिभुवनापरती पंढरीये पेठ । उभा तो वैकुंठ विटेवरी ॥१॥
पहा चला जाऊं पंढरीये । नवस पुरती सये अंतरीचे ॥२॥
उभा विटेवरी घेऊनी बुंथी । शंख चक्र गदा पद्म हातीं शोभती ॥३॥
राहीं रुक्मिणी उभ्या दोही दोबाही । चामरें मयुरपिच्छ ढाळिती ठायीं ॥४॥
एका जनार्दनीं पहातां रुप । पाहतां पाहतां जालें मन तद्रूप ॥५॥
२०९५
परलोकींचा सखाक उभा विटेवरी । भक्त साहाकारी पांडुरंग ॥१॥
चंद्रभागे तटी शोभे वाळूवंटीं । देखिलासे दृष्टी पांडुरंग ॥२॥
एका जनार्दनीं भेटतां तयासी । ऋद्धिसिद्धि दासी होती मग ॥३॥
२०९६
गोमटेंक नागर कटीं धरुनि कर । उभा तों सुकुमार वैकुंठींचा ॥१॥
रूपाचें रूपस पाहतां सावकाश । धणीं धाय मनास तया पाहतां ॥२॥
नाठवे कल्पना मनाचिया मना । बुद्धि ते चरणा विनटली ॥३॥
एका जनार्दनीं इंद्रियांची चाली । सर्व हारपली पंढरी पाहतां ॥४॥
२०९७
उपवास पारणें न लागे समाधी । वायांचि उपाधि कोण धरी ॥१॥
आम्हां विष्णुदासा कळलेंसे वर्म । मुखीं गावें नाम हातीं टाळीं ॥२॥
आनंदें बागडे जाती पंढरीसी । पहाती विठोबासी दृष्टीभरी ॥३॥
एका जनार्दनीं मनाचें उन्मन । एका दरुशनें मुक्तिपद ॥४॥
२०९८
देव विसरला देवपणासी । देखोनी भक्तांसी भुलला ॥१॥
नावडेचि वैकुंठ धाम । तो निष्काम कीर्तनीं नाचतो ॥२॥
नावडे शेषशायी आसन । उभा जघन धरुनी विटे ॥३॥
ऐसा प्रेमाचा भुकेला । एका जनार्दनीं धाला ॥४॥
२०९९
जघन प्रमाण दावीत श्रीअनंत । या रे या रे म्हणत भेटावया ॥१॥
आवडीची धणी ध्या रे प्रेमभावें । संतचरणां द्यावें आलिंगन ॥२॥
कट धरूनि करीं समचि पाउलीं । उभा वनमाळी भक्तांसाठीं ॥३॥
जीवींचें जीवन मनाचें मोहन । सगुण हें ध्यान भक्तिकाजा ॥४॥
रूपाचें रूपस निर्गुणावेगळें । पहतां तो संतमेळे उभा असे ॥५॥
विटे नीट उभा आनदाचा कंद । पाहतां परमानंद सुख वाटे ॥६॥
एका जनार्दनीं भक्ताचिया काजा । उभारूनि भुजा वाट पाहे ॥७॥
२१००
नेणतियासी नेणता तो सान । जाणतिया जाणपण धरुनी ठेला ॥१॥
योगियांचे मांदुस सज्जानाचें स्थळ । श्रम तो केवळ पाहतां जाय ॥२॥
जाणते नेणते येती बरवे परी । दरुशनें उद्धरी जड जीव ॥३॥
एका जनार्दनीं सगुण निर्गुण । जाणतां नेणतां सर्व आपणाचि जाण ॥४॥
२१०१
सांवळें कोंवळें ढवळें ना पिवळें । रंगरंगा वेगळें पढरींगे माये ॥१॥
चांदिणें जैसें शोभतें नभी । तैसा नट धरुनि नभी चंद्र गे माये ॥२॥
विटेवरी नीट जघनीं कर । उभा देखे परात्पर गे माये ॥३॥
एका जनार्दनीं पाहतां तयासी । मन चक्रोर तृप्त झालें गे माये ॥४॥
२१०२
सर्वांघटीं बिंबोनी ठेला । तो हा आला पंढरीये ॥१॥
सर्वांघटीं ज्यांची वस्ती । ते हीं मूर्ति विटेवरी ॥२॥
सर्वांठायीं भरूनि उरे । पंढरीये पुरे मापासी ॥३॥
जनार्दनाचा एका म्हणे । धन्य पेणें पंढरी ॥४॥
२१०३
त्रिपुटीविरहित कर कटीं उभा । त्रैलोक्याची शोभा शोभे गे माये ॥१॥
परे परता वैखरिये आरुता । पश्यंती निर्धारिता न कळें गे माये ॥२॥
मध्यमा मध्यमीं उभा तो स्वयंभ । अद्वयांनंद कोंभ कर्दळीचा गे माये ॥३॥
एका जनार्दनीं आहे तैसा भला । हृदयीं सामावाला माझ्या गे माये ॥४॥
२१०४
जिकडे जावें तिकडे देवाचि सांगातें । ऐसें केलें नाथें पंढरीच्या ॥१॥
शब्द तिथें झाला समूळचि वाव । गेला देहभाव हारपोनी ॥२॥
अंतरी बाहेरी एकमय जाहलें । अवघें कोंदटलें परब्रह्मा ॥३॥
एका जनार्दनीं ऐसी जाहली वृत्ती । वृत्तीची निवृत्ति चिदानंदीं ॥४॥
२१०५
व्यापक तें नाम अनंत ब्रह्माडीं । मना सोंस सांडीं कल्पनेचा ॥१॥
कल्पनाविरहित नाम तूंचि गाये । सर्व पाहे विठ्ठला पायीं ॥२॥
ठसावेल मूर्ति पाहतां अनुभव । पांचांचा मग ठाव कैंचा तेथें ॥३॥
एका जनार्दनीं संपुर्ण अवघा । भीमातीरीं थडवा उभा असे ॥४॥
२१०६
सर्व इंद्रियांचे पुरले कोड । नामवाड ऐकतां ॥१॥
हरुषें नाचतां वाळूवंटीं । गेलें कसवटीं पळूनी ॥२॥
पंचभूतें स्थिर झालीं । जीवशिवा एक चाली ॥३॥
एका जनार्दनीं मंगळ झाला । अवघा भेटला श्रीविठ्ठल ॥४॥
२१०७
तुमचे पायीं ठेवितां भाळ । पावलों सकळ अंतरीचें ॥१॥
आतां पुरली वासना । आठवितां तुमचे गुणा ॥२॥
जन्माचें सार्थक । पाहतां तुमचें श्रीमुख ॥३॥
शरण एका जनार्दनीं । धन्य नाम तुमचें वदनीं ॥४॥
२१०८
मार्ग सोपा पंढरीचा । सांपडला साचा उत्तम ॥१॥
नाहीं पुसायाचें काम । वाचें नाम मुखीं गाऊं ॥२॥
नाहीं कोठें आडकाठी । साधनकपाटीं पंचाग्र ॥३॥
नलगे योगयाग तप । वाचे जप विठ्ठल ॥४॥
त्रिअक्षराचें काम । एका निष्काम जनार्दनीं ॥५॥
२१०९
आलिंगोनी देवभक्त । सरते एकरुपी होत ॥१॥
तें हें पहा पंढरपूर । देव भक्त तीर्थ माहेर ॥२॥
आलियासी दान । नामामृताचि पान ॥३॥
जैसा ज्याचा हेत । पुरवित रुक्मिणीकांत ॥४॥
एका जनार्दनीं शरण । दाखवा पंढरी पावन ॥५॥
२११०
येथोनी आनंदु रे । कृपासागर तो गोविंदु रे ॥१॥
महाराजाचें राउळी । वाजे ब्रह्मानंद टाळी ॥२॥
आनंदले भक्तजन । म्हणे धन्य रघुनंदन ॥३॥
लक्ष्मी चतुर्भुज झाली । प्रसाद घेउनी बाहेर आली ॥४॥
एका जनार्दनीं नाम । पाहतां निवे आत्माराम ॥५॥
२१११
भक्तीच्या पोटा मुक्ति पैं आली । भक्तीनें मुक्तीतें वाढविलें ॥१॥
भक्ति ते माता भक्ति ते दुहिता । जाणोनि तत्त्वतां भजन करी ॥२॥
भक्ती सोडोनि मुक्ति वांछिती वेडी । गुळ सोडोनी कैसी जे गोडी ॥३॥
संतोषोनी भक्ति ज्यासी दे मुक्ति । तोचि लाभे येर व्यर्थ कां शिणती ॥४॥
एका जनार्दनीं एक भाव खरा । भक्ति मुक्ति दाटुनी आलिया घरा ॥५॥
२११२
भक्ति असो मुक्ति घाला रे बाहेरी । बहुतां चाळविलें चाळायाची थोरी ॥१॥
भक्ति ते राहो मुक्ति ते जावो । मुक्तिमाजीं भावो नाहीं नाहीं ॥२॥
मुक्ति चाळा लाउनी सेखीं वोसंडी । नेणें ऐसें किती केले पाषांडी ॥३॥
मुक्तिचेनी योगें नामदेव शुक । त्यांचाहीं विकल्प मानिताती लोक ॥४॥
नाम संकीर्तन भक्ति मुक्तीसी धाक । संवादें दोघेही राहो माझी भाक ॥५॥
उपजोनियां पोटी भक्ति ते ग्रासी । मातृहत्यारीं मुक्ति कवण पोसी ॥६॥
एका जनार्दनीं सेवितां चरणरज । मुक्ति सेवा करी सांडुनिया लाज ॥७॥
२११३
भक्तिप्रेमाविण ज्ञान नको देवा । अभिमान नित्य नवा तयामाजीं ॥१॥
प्रेम सुख देई सुख देई । प्रेमेंविण नाहीं समाधान ॥२॥
रांगवेनें जेवीं शृंगारु केला । प्रेमेविण जाला ज्ञानी तैसा ॥३॥
एका जनार्दनीं प्रेम अति गोड । अनुभवीं सुरवाड जाणतील ॥४॥
२११४
तुझिया चरणीं अनुपम्य सुख । हें तो अलोलिक रमा जाणे ॥१॥
जाणती ते भक्त प्रेमळ सज्जन । अभाविक दुर्जन तयां न कळे ॥२॥
भक्तियुक्त ज्ञान तेथें घडे भजन । वायां मग शीण जाणीवेचा ॥३॥
एका जनार्दनीं वाउगे ते बोल । भक्तीविण फोल नावडती ॥४॥
२११५
नवल दावियेलें सोंग । अवघा एकक पांडुरंग ॥१॥
हें तों आलें अनुभवा । विठ्ठल देवा पाहतांची ॥२॥
मन पवनांची धारणा । तुटली वासना विषयाची ॥३॥
एका जनार्दनीं परिपुर्ण । एका एकपण देखतां ॥४॥
२११६
सोळा सहस्त्र गोपी भोगुनी बह्माचारी । ऐशी अगाध कीर्ति तुमची श्रीहरी ॥१॥
दीन आम्ही रंक वंदितों चरणा । सांभाळीं दीनांलागीं मानसमोहना ॥२॥
एका जनार्दनीं धन्य धन्य लाघव । एकरुपें असोनी दिसों नेदी कैसें वैभव ॥३॥
२११७
अकळ अनुपम्य तुझी लीला । न कळे अकळा सर्वासी ॥१॥
वेदशास्त्रां न कळे पार । षडनिर्विकार दर्शनें ॥२॥
जों जों धरुं जावा संग । तों तों विरंग उपाधी ॥३॥
शरण एका जनार्दनीं । रंकाहुनी मी रंक ॥४॥
२११८
ऐक्य तें जालिया मीतूंपण नाहीं । गौरव हा कांहीं नाहीं नामीं ॥१॥
नाहीं चतुर्दल तुर्याही उन्मनीं । स्वयंभ ती खाणी उभी उसे ॥२॥
चित्त जडलिया तेथें काय उणें । लज्जित साधनें होतीं देखा ॥३॥
एका जनार्दनीं नाहीं मीतूंपण । व्यापक तें जाण सर्वांठायीं ॥४॥
२११९
खंडन मुंडन दंडन करुनी घ्यती रुप । तें आम्हां सोपें झालें वर्णितां चिद्रुप ॥१॥
तो देखिला वो देखिला वो । पहाता पहाणें विसरुन गेलें ठक पडलें सकळां वो ॥२॥
नेति नेति शब्द भुलल्या वेडावल्या श्रुति । आगमनिगमां न कळे चोज चिंत्तीं ॥३॥
एका जनार्दनीं सकळ ब्रह्मा शोभा । अनुपम्य उभा कर्दळीचा गाभा ॥४॥
२१२०
कळा ते कुसरी नव्हे हें शाब्दिक । अणुरेणु एक भरुनी उरला ॥१॥
तोचि डोळाभरी पहा श्रीहरीं । परेपरता दुरी ठसावला ॥२॥
एका जनार्दनीं शब्दवेगळा असे । तो उभा दिसें कीर्तनरंगीं ॥३॥
२१२१
पांहता पाहता वेधलेंसे मन । तेणें समाधान जीवशिवां ॥१॥
जीवांचें जीवन मनाचें मोहन । वाचेसी मौन्य सदा पडे ॥२॥
परादिकां ज्याचा न कळेचि अंत । सर्व गुणातीत भेदरहित ॥३॥
एका जनार्दनीं त्रिगुण परता । ओतप्रोत सर्वथा भरलासे ॥४॥
२१२२
जय विश्वव्यापका विश्वमुर्ति वंदन । वर्णितां थकलें सहा अठराजण ।
मुनिजन धुंडती साधिती साधन । नव्हे दरुशन तयांसी ॥१॥
तो तूं लाघवा सुत्रधारी । करिसी गोकुळामाजीं चोरी ।
धरितां न सांपडसी निर्धारी । आगमनिगमां सरी न पवेची ॥२॥
न कळे न कळे कवणा महिमान । शेषादिक श्रमले जाहले आसन्न ।
शरण एका जनार्दन । काया वाचा मन दृढेंसी ॥३॥
२१२३
व्यापका हा जनार्दन । जगाची भरला संपूर्ण ॥१॥
मागें पुढें आहे उभा । काय वानुं त्याची शोभा ॥२॥
भरुनी उरला । सर्वांठायीं तो संचला ॥३॥
शरण एक जनार्दनीं । व्यापक तो जनीं वनीं ॥४॥
२१२४
काय वानुं हरिचा महिमा । आगमानिगमां अतर्क्य ॥१॥
वेदशास्त्रें शिणोनि ठेलीं । पुराणें निवांत राहिलीं ॥२॥
दरुशनें तटस्थ होऊन । धरुनी ठेलीं तीं मौन ॥३॥
श्रुती अनुवादा जो नये । त्यासी एका जर्नादनीं ध्याये ॥४॥
२१२५
दीपकळिकेमाजीं कळा । तैसा परब्रह्मा पुतळा ॥१॥
असोनियां नसे जगीं । जैसा प्राणवायु संगीं ॥२॥
करवी खेळवी नाना खेळा । परी आपण अलिप्त सकळां ॥३॥
एका जनार्दनीं सुत्रधारी । खेळ खेळोनी अलिप्त निर्धारी ॥४॥
२१२६
आमुची तो एवढी आस । होऊं दास हरीचे ॥१॥
मना मागें न जाऊं देखा । सांपडला शिक्का उत्तम ॥२॥
त्रैलोक्याचा धनीं देव । आम्हा भेव नाहीं कोठें ॥३॥
जाहलों बळिये शिरोमणी । एका चरणीं जनार्दनाचें ॥४॥
२१२७
कोणासवें आमुचें काय काज । पंढरीराज कैवारी ॥१॥
उभा राहे मागें पुढें । निवारी सांकडेंक भक्तांचें ॥२॥
आघात घात निवारी । पीतांबरी करी छाया ॥३॥
ऐसा अनुभव मज यावा । धांवे राया पंढरीच्या ॥४॥
एका जनार्दनीं भाव । धरिलिया धांवे देव ॥५॥
२१२८
लेकुरें खेळतीं वो साचें । मायबाप प्रेमें नाचे ॥१॥
तैसा हेत पांडुरंगीं । धरितां उणें काय जगीं ॥२॥
जैसा जैसा छंद त्याचा । पुरवणें लागें साचा ॥३॥
एका जनार्दनाचा बाळ । कौतुकें खेळतसें खेळ ॥४॥
२१२९
टाळमृदंग मोहरी । नौबद वाजे नानापरी ॥१॥
घण घणाणा घंटा वाजे । घण घणाना घंटा वाजे ॥२॥
उपासना याचे पायीं । अवघी माझी विठाबाई ॥३॥
एका जनार्दनीं भाव । अवघा माझा पंढरीराव ॥४॥
२१३०
व्यापक जनार्दनीं व्यापूनि राहिला । अखंड भरला ह्रुदयसंपुटीं ॥१॥
पाहतां पाहणें परतें गेलें दुरी । अवघा चराचरीं जनार्दन ॥२॥
व्यापक व्यापला अक्षयी संचला । भरूनी उरला जळीं स्थळीं ॥३॥
एका जनार्दनीं रिता नाहीं ठाव । अवघा देहीं देव जनार्दन ॥४॥
२१३१
भोळ्या भाविकांसी देख । अवघा एक विठ्ठल ॥१॥
दुजा नाहीं आन कोण्ही । पाहतां तिहीं त्रिभुवनीं ॥२॥
जन्ममरणाचें सांकडें । नाहीं कोडें मुक्तीचें ॥३॥
मोक्ष तो उभा जोडोनी हात । एका जनार्दनीं तिष्ठत ॥४॥
२१३२
एकप्णें असें सर्वाठायीं वसे । योगी ज्या ध्यातसे हृदयकमळी ॥१॥
तें रूप साजिरें पाहतां गोजिरें । मन तेथें मुरे पाहतां पाहतां ॥२॥
खुंटली भावना तुटली वासना । साधनें तीं नाना हारपली. ॥३॥
संकल्प विकल्प मुळींच उडाला । एका जनार्दनीं धाला एकपणें ॥४॥

---

तुमच्या शेतमालाची मोफत जाहिरात करण्या साठी कृषी क्रांती ला अवश्य भेट द्या