सांवळिये बुंथी सांवळिया रुपें – संत ज्ञानेश्वर महाराज अभंग १७२
सांवळिये बुंथी सांवळिया रुपें ।
सांवळिया स्वरुपें वेधियेलें ॥१॥
काय करुंगे माये सांवळे न सोडी ।
इंद्रियां इद्रियां जोडी एकतत्त्वें ॥२॥
कैसें याचें तेज सांवळे अरुवार ।
कृष्णी कृष्ण नीर सतेजपणें ॥३॥
ज्ञानदेव म्हणे निवृत्तीचे खुणे ।
सांवळेची होणें यासी ध्यातां ॥४॥
अर्थ:-
शामवर्ण खोळीत शामवर्णरूपाने असलेल्या परमात्म्याने त्या सांवळ्या स्वरूपाचे मला वेडच लावले. काय करावे, हे रूप माझ्या डोळ्यांत भरून गेले. ते मला सोडावेसे वाटत नाही. त्याच्या योगाने इंद्रिय एकरूप झाली. काय या शामसुंदर कृष्णाचे तेज सांगावे. ते नीलवणनि त्याच्याठिकाणीं शोभते. निवृत्तीनाथांच्या उपदेशाने याचे ध्यान करू गेले असता आपणही सांवळे रूप होऊन जावू असे माऊली ज्ञानदेव सांगतात.
सांवळिये बुंथी सांवळिया रुपें – संत ज्ञानेश्वर महाराज अभंग १७२
संत ज्ञानेश्वर अँप डाउनलोड करा.
