साता व्योमपरतें पाहो गेलें – संत ज्ञानेश्वर महाराज अभंग ७०१
साता व्योमपरतें पाहो गेलें ।
तव पाहणेंचि जालें ब्रह्मउदधी ॥१॥
साट मोट माझी
मोट बांधिली ।
नेऊनि टाकिली निर्गुणीगे माये ॥२॥
बापरखुमादेविवरु पंचविसावा
देखिला ।
तोही खुंटला तये पंथी ॥३॥
अर्थ:-
॥ ज्ञानसाधने पंचज्ञानेंद्रिये मन व बुद्धि मिळून असणारे सात हेच कोणी व्योम म्हणजे आकाश अशी कल्पना करून त्याच्यापलीकडे असणाऱ्या ब्रह्मस्वरूप समुद्राला पाहू गेले. तो मी ब्रह्मसमुद्रच होऊन राहिले. साट मोट म्हणजे सर्व अनात्मपदार्थाचे गाठोडे बांधून त्या निर्गुण ब्रह्मस्वरूपांत नेऊन टाकली.माझे पिता व रखुमादेवीचे पती जे श्रीविठ्ठल सांख्यांच्या चोवीस तत्त्वांहून निराळे असणारे, जो आत्मा तोही त्या विठ्ठलस्वरूपांत बुडाला. असे माऊली सांगतात.
साता व्योमपरतें पाहो गेलें – संत ज्ञानेश्वर महाराज अभंग ७०१
संत ज्ञानेश्वर अँप डाउनलोड करा.
