Type your search query and hit enter:
Homepage
संत ज्ञानेश्वर महाराज
Categories:
संत ज्ञानेश्वर महाराज
संत ज्ञानेश्वर सर्व अभंग
संत ज्ञानेश्वर सर्व अभंग अर्थासहित
रुप पाहतां लोचनीं
चिदानंद रुप चेतवितें
मन मुरडोनि डोळां
हरपली सत्ता मुराली
नवल देखिलें कृष्ण
सुंदर सुरेख वोतिलें
मूळ ना डाळ शाखा
निळिये मंडळीं
सांवळियाचें तेज
पंढरीचे वाटे अनंत
न चलति शब्द खुंटले
तत्त्वें तत्त्व धरी कोहं
दुजे द्वैत सांडी एक
अवघाचि संसार
आनंदाच्या ताटीं
नीळवर्ण रज
निळिये पेरणी
जरासंदुमल्लमर्दनु तो
ब्रह्मादिका आठकु तो
सर्वादि सर्वसाक्षी तो
श्रुतिस्मृतिवचन तो
निजगुजा गूज तो
कांही नव्हे तो
एकी म्हणे भाव धरुं
पैल सुखाचेनि माये
सुनीळ गगना पालटु
लाउनि मनगणीची
तुरे कांबळा डांगेवरी
बरवा वो हरि बरवा बो
आतसिकुसुमकोशशामघनु
निज ब्रह्मा ब्रह्म तो
सारंगधरु तो
विश्व भुलवी योगमाया
पैल गोल्हाटमंडळ तो
विज्ञानाचे ज्ञान
ज्ञानविज्ञान हरि
सारसार दोन्ही
स्वरुपीं पाहतां बिंबीं
चतुरपणें चतुराननु पैं
तुज सगुण म्हणों की
चंचळ चांदिणें सोम
दोन्ही बाहीं संतांची
ऐसा अवतार नरहरि
स्वर्ग जयाची
काळेपणाचा आवो
सांवळेचें तेज सांवळे
एकांति बाळा
मनाचा भाव माझा
नभ नभाचेनि सळें
साती बारी दोन्ही
वेद प्रमाण करावया
निळें हें व्योम निळें हें
मदनमूर्ति विश्वीं
ज्याचें गुणनाम आठ
निळिये रजनी वाहे
राम बरवा कृष्ण बरवा
माझे जिवींची आवडी
कल्पना वृक्षासी
वाजतसे बोंब कोण्ही
हें नव्हे आजिकालिचें
पातेजोनि खेंवासि
जें येथें होतें तें तेथें
क्षीर सागरीचें निजरु
जयातें पाहतां परतला
नेणो विठो मार्ग चुक
त्रिपुटीं भेदूनी मनाच्या
आकानिकेलेचिकनामातु
जोडुनिया जोडी जेणें
शरीर हें स्थळ
आनु नेणें कांहीं
तळवे तळवटीं असे
जन्मोजन्मींच्या साया
विवेक नदीये बैसोनि
वाराणशी यात्रे जाईन
भवाब्धिसागरीं मांडि
जटिल धुळधुसिर दो
लक्ष लागुनि अंतरी
गोकुळीं कमळ विस्ता
भक्तिचिया चाडा
योगिया मुनिजना ध्या
पावया लुब्ध जाल्या
गायी चालिल्या
माथें टेंकित बाह्या
कल्पद्रुमातळीं ब्रह्म
नागोठणीं गोपाळ
हरि प्रेम सरोवरीं
गोंवळेपणाची बुंथी
गुणें सकुमार सावळें
सखी म्हणे बाई सम
कोंवळें ठुसठुसित
तुझिये निढळीं कोटि
भोंवरी सांडुनि पाव
काळिये रात्रींचा
सांगाति आमुचियारे
ऐक धावे सुनाट एक
वृंदावनीं आनंदुरे
पावया छंदे तल्लीन
आकारेंवीण पाळणा
पाळण्याची परी सांग
अठरा दिगांतीहुनि
पांच पाट्या नव
शून्य नाहीं निरशून्य
आठवितां नुपुरे मोव
रात्री दिवस वाहातसे
तुझें घोंगडें येकचि
चौर्यांशी लक्ष हिंडता
माझिया घोंगडियावरी
घोंगडी घेऊनि हाट
काळें न सावळें धवळें
निरालंब घोंगडें अद्वैत
अद्वैत पेठेहुनी घोंगडें
माझें चवाळें रंगाचें
निरंजना गाई चारुं
चवाळ्याची सांगेन
निर्गुण चवाळें
तूं माझा स्वामी मी
जायाची घोंगडी
जालेनि पाईकें
एकुचि एकला जाला
पाईका मोल नाहीं
आणिक पाईक मो
देह दंडुनि पाईक
जागतां नीज आलें
हमामा पोरा हमामा
हमामा घाली बाळा
विचारितां देहीं अवि
अद्वैत अंबुला पर
अंबुला माहेरीं भोगी
जियेचा अंबुला रुसु
अष्टभावें भोगिताम न
दुरकु अंबुला केलागे
सुची अंबुला ज्ञान
अंबुला विकून घेतली
सगुण अंबुला निर्गुण
पंचविसा वेगळें महत्त
अंबुला होता तो
स्वरुपाचेनि भानें बिंब
सुखाचा निधि सुखसा
वर्हाड न होतां होतें
द्वैताद्वैत विरहित गौळ
कासयाची चाड मज
अष्टदळ पाहे पद्म नेत्र
सम्यक करी शांति
येरी म्हणे भेद सृष्टी
सखी सांगे सार शाति
परब्रह्म सांवळे गोप
सांवळीये निळी
मीपण माझें हरपलें
आजिवरि होते मी
त्वचेचिया रानां धाडूं
ठाकुनी आलिये तुज
में दुरर्थि कर जोडु
मज तुरंबा कां वो
तुजविण येकली रे
जळधराच्या धारीं
लेकुरें नसतील काय
आधाराचक्रीं निवणें
ज्ञान हेंचि गाय दुध
चालतां लवडसवडी
दुडिवरी दुडि साते
रांगतु रंगणीं चोरितु
कान्हया गोवळु
माझी शंका फ़िटले
पांचा दामांचा घोंगडा
जागृती पुसे साजणी
सांवळिये बुंथी सांव
श्यानाचिया घरा
मनें करुनि कुटिल
येणेंरुपें पाहावसी
कृष्णें वेधली
सांवळे परब्रह्म आवडे
पैल विळाचियें वेळीं
निळिये निकरें
मग मुरडूनि घातलें
निळियेच्या निशीं
गुणाचेनि आटोपें
सांवळी प्रतिमा
आजि शुभ लवे
त्रिभुवनिंचे सुख
मायबापें आमचीं
पंढरपुरींचा निळा
पैल तो गे काऊ
सुखाचिये गोठी सुख
घनु वाजे घुणघुणा
जीवाचिया जीवा
मी माझें म्हणतां
अवचिता परिमळु
पेंडारा दाऊनियां
जातिकुळ माझें गेलें
ज्याचिये आवडी
देऊनियां भेटी मजसी
सुख सेजारीं असतां
प्रभा कळिकादीप
भेटिसी गेलीये तंव
आधी चरे पाठी प्रसवे
गावी तिचें निरंजनीं
तिही त्रिपुटीचे वाडेरे
काळी कोसी कपिला
आगरींचे क्षीर सागरीं
साई खडियातें घेवो
काय करिसी सकळ
पूर्वदिशे भानु उगवला
पतीचा जिव्हाळा
ममता पुसे सये
चित्तींचें चैतन्य रुपीचे
प्राणासवें सखि
प्राणाची पै सखी पुसे
तत्वता पै तत्त्व धरितां
येऊनि वर्हाडिणी
अखंड हरि वाचेसी
आनंदलें वैष्णव
श्रवणें कीर्तनें जाले ते
संत भेटती आजि मज
भाग्याचा उदयो किं
आकार उकार मकार
शर्करेची गोडी
सोळा कळि चंद्र
खळें दान देसी
आवेगे ज्ञानजननी
उंच पताका झळकती
कुंचे पताकाचे भार
पूर्वजन्मीं सुकृतें थोर
आजी सोनियाचा दिनु
कापुराचे कळीवर
व्यक्ताव्यक्त दिठी
अनुभव खुण मी बोले
पदोपदीं निजपद गेलें
इवलेंसें रोप लाविलें
प्रकृतीचें पूजन प्राप्ति
जन्मा आवर्ती येर
दृश्यादृश्य नातळे
अंतरींच्या सुखा नाहीं
लेउनि अंजन दाविलें
मी माझें द्वैत अद्वैत
अनंत अनंता परी
साध्यसाधनकाज
अवेवीं सावेव सम
अरे अरे ज्ञाना झा
परेसी जंव पाहे तंव
ऐसें हें अंडज सांगि
सत्त्व रज तम प्रकृती
देखिले तुमचे चरण
तृप्ति भुकेली काय
सांवळा सकुमार
श्रीगुरुसारिखा अस
ब्रह्मीं ब्रह्म होणें हें तो
परे पडे मिठी तेथे
समसुख शेजे निमो
रवितेजकिरण फ़ांक
अरे स्वरुपाकारणें
स्वामीचे कृपेनें
अरे अरे ज्ञाना ज्ञान
सूक्ष्म साध्य काज
पहातें पाहाता निरुतें
अनुपम्य तेजें धवळलें
भ्रमर रस द्वंद्व विसर
साकारु निराकारु
अमित्य भुवनीं भरलें
शुध्दमतीगती मज
आपुलें कांही न विचा
चौदा भुवनीं चौघां
अवघड तें एक घडलें
मायाविवर्जित जालें
प्राण जाये प्रेत न बोले
पृथ्वी आडणी आ
अनुभव अनुभव बोधा
रुप सामावलें दर्शन
मीतूंपणा विकल्प
मजमाजी पांहतां
देखोनि पुजावया गेलें
दीपप्रकाश दीपीं
निरंजन वना गेलिया
चातकाची तृषा मेघें
ऋणाचेनि मिसें नि
स्वरुप पाहे तंव सभों
परब्रम्हीं वस्ति कोण्या
सोंग संपादणी एका
विश्रांतीचें स्थान
निजाचें तेज कीं
आकारीं नाहीं तें
देहभाव ठेवावे योग
देहाचेनि दीपकें पाहे
अवघाची संसार
विठ्ठलयात्रे जाति वो
या अमरामाजी
बावनाचे संगती द्रुम
जे ब्रम्हीं पाहतां मन न
नवांची खाणी दहा
ब्रह्माची पुतळी मीचि
सिध्द सांडूनि निज
मन हें राम जालें मन
देखावया लागी जव
नेणते ठायीं मन पाहों
मन मारुनियां मुक्त पैं
अगाधपण माझें अंगी
अकरावरी सातवें होतें
नेत्र लाउनि मनासीं
चैतन्य चोरुनि नेलें
हस्ती घोडे हरण
एकतत्त्व साधि तंव
आपुलेनि भारें श्रीरंग
उन्मनि अवस्था
तुजमाजी विरावें तुज
कमळावरी कमळ
निरखित निरखित
सदैवपण आलें गोपा
निरालंब स्तंब घातला
दिप दिगांतरीं दिपीं
दीनपण दवडूनि दिना
देहधर्मी काज गुरु
जन्माचें व्याज आपण
दुरुनि येक ऋण
सत्राविये कोठडि मा
चौ तेरा आम्ही चौस
चतुर्देहाची भरणी पुर
अकल्पित द्रुम आजि
पांचासहित लयातीत
संसारा तुकलिये
तुज जाणावया जाय
तुज पासाव जन्मलों
देवा तुज नेणतांना
आदि पुरुषा जय
आल्हादपण काय
तुझे पवाडे सांगतां
फळाचें बीज कीं फळ
सर्वगत निर्धारितां
तो आपुलिया चाडा
चंद्रा पूर्णिमे पूर्ण
शहाणियाची दासी
नामरुपीं प्रीति कीं
भुक्ति मुक्ति कारणें न
भेटि जाली धुरेसी
यम नियम पाप पुण्य
म्हणोनि तुझें रुप
आठवीं तंव तूंचि जव
कितिये स्तुति स्तवने
आपुलिये खुणें आपण
अगुणाचिया पा समं
तुझिया गुणासाठीं
डोळ्याची निशी कोणें
काळां पैं गोवळु
मंगळमूर्ति तूं किं
तुझी सेवा करीन मी
तुझी गुण कीर्ति
व्योमाचा पालऊ शिरें
अवघां डोळां तुज म्यां
मन हें लोंधलें प्रपंचा
कांहीं न करिजे ते
आकार स्थूळ नाशि
पाहेंपा ध्वजेचें चिरगुट
पावलोंजी म्हणे
तुझेनि बळें मांडली
सर्वजीव तूं जालासी
देखोनि हांव बांधे तें
तूं विष्णु म्हणोन हें
सभा समस्त साधु
विदेह आत्मलिंगा
आदि आत्मा जोतिलिं
कर्मास्तव जालों सौरा
फुगडीफ़ूगे बाई फुग
मृत्युलोका माझारी
पूर्वजन्मीं पाप केलें तें
अंध पंगु दॄढ जालों
दसविये द्वारीं वोहट
भावाचेनि बळें घेतलें
आलिया जवळा
अभाव संगती नाना
यश कीर्ति वानु
प्रीतीवींण फ़ळ केंविं
निज तेज बीज नाठवें
कापुरें परिमळु दिसे
श्रवण त्त्वचा चक्षु
अनंत नामाचें पाठांतर
पदपदार्थ संपन्नता
त्रिपदा चतुष्पदा
सर्वव्यापक सर्वदेहीं
अळुमाळु सोयरा त
तिहीं त्रिगुणीं वोतिलें
जन्मजन्मांतरीं असेल
अढळ सप्रेम उपरति
कापुराचें कलेवर
सुकुमार वेल्हाळ रुपें
ज्याचेनि तेजें तेजस
समरसें घटु विराला
सर्वत्र समान भावयुक्त
सावळिये तेजीं भक्ति
समाधिसाधनसंजीवन
परेंसि परतें स्वरुप
त्रिभुवनीचें सुख एक
कांरे स्फुंदतोसी कारे
सहज कर्मभक्ति
एक मूर्ख नेणती
नाममाळा घे पवित्र
समाधीचें साधन तें
निरंतर ध्यातां हरि
जन्म जरा दु:ख बाधा
संपत्तिविपत्तिदु:ख
देवाविण शून्य मुख
सदा परिपूर्ण
प्रेम जयाचें कथेवरी
सकळमंगळनिधी
परिमळाची धांव भ्रमर
गोपाळारे तुझें ध्यान
आरंभी आवडी आदरें
अष्टांगयोगें न सिणिजे
रंगा येईवो ये रंगा
पडलें दूर देशीं मज
अंडज जारज स्वेदज
राज्यपद गाढा पद
होरे तूं विठ्ठला होरे तूं
परतोन पाहासी न
माझिये ह्रदयीं बुंथी
शरीर वरिवरि कां
मतमांतांतरें रचूनियां
तोंडे जाले संन्यासु
विटंबुनि काया दंड
यमधर्म सांगे दूता
घरदार वोखटें त्यजूं
प्रपंचाचें जगडवाळ
आलियाचा संतोष
येणेचि आश्रमे
रामनामा वाटा हेचि
नाम पवित्र आणि
कां सांडिसी गृहाश्रम
नाम प्रल्हाद उच्चारी
अरे मना तूं वांजटा
जें शंभूनें धरिलें
अरे मना तूं पापिष्टा
कर्म आणि धर्म
भक्तीचें तें ज्ञान वाचे
आजि लाधलें तुमच्या
अशौचीया जपो नये
प्रेमाचा जिव्हाळा नाम
श्रवण घ्राण रसना
रामकृष्ण नामें ये
ध्येय ध्याताहे दोन्हीं
कर्माचिया रेखा नुलं
आठवितां विसरले
सुख आपलें आपण
तत्त्वमस्यादि वाक्यउ
तैं सत्त्वरजतमें धुत
जिव्हेच्या निडळी
स्वप्नींचिनि सुखें
रसने वोरसु मातृके
विठ्ठल नाम नुच्चा
भ्रम धरिसी या देहाचा
बुध्दिमात चित्त धन
विठ्ठल विठ्ठल न
सकळ धर्मांचे कारण
माझ्या कान्हाचें तुम्हीं
सार सार सार
कर्पुर अग्नीसी स्वदेहा
हरि आला रे हरि
रामकृष्ण गोविंदाचें
शाहाणे सिंतरे व्याहा
आपुलेंनि रंगे येति
पन्नासअक्षरीं करिसी
सकळ नेणोनिया
गाते श्रोते आणि
निजानंद हें पै ब्रह्म
शिवभवानिये उपदेशी
ॐ नमो भगवते
विठ्ठलु नाहीं जये
मी माझें करुनि देह
दीपीं दीप सामावे तेथें
एका पांडुरंगें नव्हेचि
विष्णुवीण मार्ग
कानीं घालुनियां बोटें
जंववरिरे तंववरी
चोराचियासंगे क्रमि
उपजलें देह बाळपणें
चौर्यांसि लक्ष योनि
सुढाळ ढाळाचें मोतीं
सकुमार साकत
असे तें न दिसें
उपजोनि संसारी आ
दुजेपणाचा भावो
आउट हात आपुले
ये सातें आलिया
स्वप्नींचा घाई विवळें
वहिलिया येईरे सौर
सुखाचिया गोठी
त्रिभुवना परतें
परियेसी गव्हारा
वृंदावनीं वनमाळी
रुणुझुणु रुणुझुणुरे
परदींपींहुनि सूक्ष्म
वायुनें वळावें धूमें
शब्द निर्गुणें भावावें
बरवें पाउलें पाउलें
बहुतादां वर्हाडा
लक्ष लावुनि त्रिपुटी
षडचक्रीं कुंभार
मलयानिळ शीतळु
चातकाचे जिवन घनु
संसारा येऊनी लागले
द्वीपोद्वीपींचे पक्षी
संसारयात्रा भरली
सुख श्रृंगार सुहावा
सकुमार साकार परि
सुकुमार सुरस परि
बोलतां बोलु मावळ
जंववरी जाड नव्हे
जव या वायूचा
स्वप्नींचेनी धनें भरोनि
सुख सोज्वळ मोतिया
अनुभव रहणीविण
स्वरुपावबोधु बोधु
सायुज्यसदनीं
काळें ना सावळें
आवो कमळनयनीं
मेरुपरतें एक व्योम
पाहातां पाहाणें दृश्या
त्रिपुटी उलटु निर्गुणि
व्यक्ताचे अव्यक्ती
नित्यता समाधी
पाहोनिया दिठी
अहंते न पाहे नाहीं
जनवन हरि न पाहतां
दिव्य औषधीची वार्ता
वेदवाणी चांग स्मरतां
कामारिकरुणा करुर
नाद भेद सिध्द
चिंतिलें अपैसें पाविजे
दीव दीपिका शशी
दुर्लभरे दुर्लभरे दुर्लभु
धरसील तरी हाति
हे पृथ्वी तुझे लंकेसि
मी माझे म्हणतां
मृगजळाचा जळीं
सर्वांग देखणा हाचि
संसारकथा प्रपंच
ऐके तूं ज्ञान सुख
येथें तेथें दुरि तो नांदी
सार सप्तमीसि
वोजावलिया वोढी
शांतिक्षमादया निवती
आनंदुरे आजि आनंदुरे
असार घेईजे सार
निर्जिवां दगडांची
निर्मिला म्हणसी
या पिकलिया
सज्ञानीं पाहातां
चुकलीया चुके
सुंदरु राजसु
मनाची सृष्टि स्वप्न
शून्याशून्य धार शून्य
शांति दिसे ओहं पर
साउमा जंव जाये तंव
औट हात चर्म देह
दीपकेमाजि दीपक
जिणें देउनि देहीं
सायखडियाचें बिक
आप आपीं माये तेजी
अनंतीं अनंत तत्त्वता
स्वभावें विचरतां महीं
बाहिजु भीतरी भीतर
दृष्टीचें सुख अंतरी
सांगेन तें ऐक दाविन
जिता जिणें लागे गोड
देखणें देखाल तरी हरे
सकळहि कळा
जगत्र धांवताहे सैरा
भलें बोलोनि दाविलें
आपणासि आपण
पिंड निर्माण
पहाणें पाहाते सांडुनि
तूं तो माझें मी तो तुझें
अमोलिक रत्नें
पढियंते कीं सिंह दुरी
मन मुरे मग जें उरे
व्रतें तपें तीर्थे तवचि
नाहीं तें तूं काय
पाहाणेंचि पाहासी
कापुरा अग्नि स्नेह
स्वप्नींचेनि भ्रमें धरिसी
बोधलिया अंजनासी
पाहातां पाहाणें दृष्टिही
श्रुतीं सांगितलें उपनि
निर्गुणाची वार्ता
प्रकाशें देखिलें
आलाडु आडु पालाडु
एक पाहातां दुजें गेलें
एकत्त्व बाही उतरला
आत्मरुपीं रुप रंगलें
आदि मध्य आंत
अवघ्या बाहीं म्यां
तनु चोरिली कोठें मी
तुडतालेवांचूनि
मन सुमन घालूनि
दुधावरिली साय
जगासि गौसणी
आधींच तू ज्ञान वरी
करीं वो अद्वैत माला
मी माझें मोहित
आत्मतेजें तेज रवि
प्रथम नमूं तो गुरुदेवो
मी तूं प्रवृत्तिसी आलें
दुरि ना जवळी
अधीक देखणें तरी
पंधरयाची खाणी
पुरे पुरे वो आतां
ठसावलीं देहीं परब्रह्म
अमित सूर्य प्रकाशले
थोकलें याच्या गुणीं
ठकपरी धरिला
पाहातां सप्त पाताळें
जनीं वनी हरी आहे
संसारसातें आलों मी
आदिमध्यअंत
सुखीं सुख मुरे तेथें
सुवेळेची शेज आवेळे
जुगादीचें जुग युगा
आत्मा आंगे प्रसिध्द
गगन डोळां भासलें तें
नव्हे त्याची दुराश म्यां
दृष्टीचें गुज संच्चिदा
ब्रह्मपदाची प्राप्ति उम
अंजनी अंजन साधिलें
न चुकतां चुकलें
न गणवे परिमाणें
ज्ञानाचें गरोदर वाढलें
आपला गुणग्राम
पुरे जरी म्हणों तरी
जाणोनि नेणपण
अंजनी संपूर्ण ठेऊ
ज्ञानध्यानपटीं तंतु पै
मृत्युचेनि मापें जे जे
स्वरुपी पाहातां
लवण पवन जळापा
सायुज्य सदन श्यामा
मोहाचें मोहाळ सांगि
एकि म्हणे ग्रह दुजी
दुजेपणीचा भावो
अवघेनि मनें
निर्गुणाची छाया
दिपाचेनि तेजें पैस
सगुणीच्या रातीं
सामता वसोनी माये
वृत्तीचा उच्छेद मना
ज्योतिस ज्योती मेळ
कापुराची सोय
आदि मध्य अंत
अंतरींचा विस्तारु
निर्गुणीचे हातीं व्यव
एकभान गिळुं दुजें
ध्यानधारणामंत्र
विश्वाचे आर्त माझे
अनुभव जाला प्रंपच
दुजेपणींचा भावो
योगिया दुर्लभ तो म्यां
नादबिंदकळाज्योति
अद्वैताची झडपणी
पाहातां वटाचा
जाणों गेल्यें तंव
माझें स्वरुप म्यांचि
येकी सांगे मातु येकी
सुखादिसुख तें जाले
आस्वादु स्वादु ये
बारावें वरतें तेरावें हार
कापुराचें भांडे म्यां
पांचांची वाट
आस पुरऊनि आस
मनाचिये वाती लाउं
अष्टही अंगें नवही
जतनेलागीं जीवन
स्मरों कैसेनि विस्मरों
कूटाकूट अंती कूटस्थ
एकांतीचें गुज पुसों
चातकेंविण अंतरींच
तें अवघेचि नव्हें नव्हें
तनुमनुधनें पूजन पैं
सगुणाची शेज
आहे तें पाही नाहीं ते
निर्गुणाचा पालऊ
कोटीची भरोवरी
मी बोल बोलें तो गेला
आम्हीं संन्यास घेतला
माझी प्रकृति निष्कृति
समर्थ सोयरा बोळावा
काळा लपंडाई
अद्वैत येणें अद्वैतपणें
मन वाचा बंदु निर्वाणी
पंचबाणें माझें ह्रदय
साता व्योमपरतें पाहो
चक्राकार चक्ररुप
कवतुक पाहावया
श्रृंगार करुनि
वडाच्या पानीं एक
चिंचेच्या पानि एक
देहा लाजिलिये शब्दा
निशियेचे भरीं भानु
पुरुषेविण नारी
अचिंत बाळक सावध
उजव्या आंगें भ्रतार
देउळा आधीं कळसु
मज स्वप्नी लेवविला
पैलमेरुच्या शिखरीं
सेजे सुता भूमी
पर्वतु गोफ़णिये
ऐसा गे माये कैसा
सुकलिये गंगे वर्हाड
माते आधि कन्या
पति जन्मला माझे
तापत्रयीं तापलीं
धर्म अर्थकाम मोक्ष
देवा तुज चुकलों गा
बाबा ममतानिशि
घुळघुळा वाजती टाळ
बाळछंदो प्रेमडोहीं
अलक्षलक्षीं मी लक्षीं
आम्हीं कापडीरे आम्ही
ॐ नमो शिवा आदि
उपदेश उपरति ज्ञान
उपदेश अगोचर
उपदेश ब्रह्मज्ञान पुत्रा
उपदेश मदलसा देहो
श्रीगुरु देवराया
मदलसा म्हणे पुत्रा तूं
ॐ कार अक्षरबीजरे
देवाचिया द्वारीं उभा
चंहूं वेदीं जाण
त्रिगुण असार निर्गुण
भावेवीण भक्ति भक्ति
योग याग विधी येणें
साधु बोध झाला तो
पर्वताप्रमाणे पातक
संताचे संगती मनो
विष्णुवीण जप व्यर्थ
त्रिवेणी संगमी नाना
हरि उच्चारणीं अनंत
चहूं शून्याआरुतें
शून्य शोधिलें नाहीं
अव्यक्त मसुराकार
सत्रावीचा खेळ
आकाशासी गुंफा अंत
तीर्थ व्रत नेम भावें
षटचक्रें बंद निघूनियां
समाधी हरीची सम
नयनाचे शेजारीं दशवें
नित्य सत्यमित हरि
औटपीठ डोंगरी गाय
सोहंकारीं माया लक्ष
आकाशीं मळा
पहा त्रिभुवनीं न दिसे
आत्मज्ञान जया न
आत्मा एक बाई
अकारी अर्धामात्रा
शून्य हे चार महा शून्य
शून्याचें जें बीज योगी
ऐसा योगीराज देखि
एक नाम हरी द्वैत नाम
हरि बुध्दि जपे तो नर
हरिपाठ कीर्ति मुखें
हरिवंश पुराण हरि
वेदशास्त्र प्रमाण
नाम संकीर्तन वैष्ण
काळ केळ नाम उच्चा
नित्य नेम नामीं
सात पांच तीन
जप तप कर्म क्रिया
जाणीव नेणीव
एकतत्त्व नाम दृढ धरी
सर्व सुख गोडी सर्व
संसार वो ग्रामीं गेला
पृथ:कारे कर्म आचरि
आठवितों तूंचि जव
परमानंद आजि मान
आतां आपणया
अकराव्या खणावरी
पदत्रयादि विलक्षण
साखरेचा ऊंस जरी
अमृताची कुंडी
सत्य ज्ञानानंद
निर्गुणाचे रंगीं रंगले
डोळांची पाहा डोळां
शून्याचा शेवट डोळा
चहूं शून्याचा भेद
आकाश जें दिसे दृष्टि
सहस्त्रदळ ब्रह्मरंध्र
आकाशाचा शेंडा
ब्रह्मांडाचे भुवनीं
त्रिगुणाचें मूळ सत्रावी
मन मुरुऊनी करी
चहूं शून्याआरुतें
शून्य शोधिलें नाहीं
अव्यक्त मसुराकार
सत्रावीचा खेळ
आकाशासी गुंफा अंत
षटचक्रें बंद निघूनियां
नयनाचे शेजारीं दशवें
औटपीठ डोंगरी गाय
सोहंकारीं माया लक्ष
आकाशीं मळा
पहा त्रिभुवनीं न दिसे
आत्मज्ञान जया न
आत्मा एक बाई
अकारी अर्धामात्रा
शून्य हे चार महा शून्य
शून्याचें जें बीज योगी
ऐसा योगीराज
एका एक गुज बोलतों
उन्मनी संयोगें
नयनाचें अंजन मनाचें
गगनमंडळीं नारी
वर मुळें शेंडा खालीं
धांवत धांवत आलों
अंजनाचें अंजन
अकार उकार मकार
पाणियाचें मोतीं
सकार हकारीं नाडी
दिव्यरुप चक्षु कैशा
काळा पुरुष तो हा
विश्व ब्रह्म भासे ऐक्य
गुजगुजीत रुप
सहस्त्र दळ बिंदु त्यांत
कोणाचे हें रुप देह हा
डोळियांत डोळा
सदगुरु निवृत्ति
परेचे शिखरावरी
नासिकाचा प्राण
प्रणवाचे भेद उकलावें
मन हें लावा हें
महावाक्यार्थ तें शून्य
दशमद्वार अग्रशून्य
जडांतील शुध्दांश
नवा आंत ओवरी
भ्रुवामध्यें तेज चंद्रसूर्य
पश्चिम मार्गी खूण
इडा वाम दक्षिणे
प्रणवासी रुप नाहीं
प्रणवच देह देह हा
पश्चिममार्ग बापा
प्रणवाचें आकाश असे
प्रणवाचें रुप कोणें
अमृताची क्षीर ब्रह्मांड
प्रणवाची शक्ती शिव
स्थावर जंगम प्रणव
शिवशक्तीचा भेद
निळावर्ण ब्रह्मरंध्र
आकाश हें असें माझें
अग्नीचे पोटीं पुरुष
सत्रावीचे गांवी
सहस्त्रदळ साजिरें
स्थूलदेह सूक्ष कारण
सहस्त्रदळ ब्रह्मरंध्र
सगुण देह बापा
अनुहत ध्वनी वरि
आत्माराम देखे
शून्याचें भुवनी स्वरुप
सत्त्व रज तम शुध्द
आत्मा पूर्णपणीं लक्ष
स्वरुपाचें ध्यानीं निरं
नयनांतील रुप जो हें
डोळा माझा बाप
नयनाचे आंगणीं तुर्ये
रक्तवर्ण स्थूळ श्वेत हें
औट पिठावरी निरंतर
ब्रह्मज्ञानी पुरुष तोचि
निशी दिवस दोघे
चैतन्य तें दिसें
आकाशाचे ठायीं चंद्र
अखंड तमासा डोळा
शून्याचा उदभव
आतां औटपिठींचा
आकाशाचें अंतीं
आत्माराम नयनीं नि
तुर्येमध्यें माझा अखंड
शास्त्रार्थाची वाणी
मीच माझा डोळा
सत्त्व रज तम त्रिगुण
तूर्या तें महाकारण
सुनीळ जें ब्रह्म बिंब
महा तेजा आंत बिंदू
ऐका हा शेवट अभंग
होय सौरी आतां
कैसे बोटानें दाखवूं
जोहार माय बाप
काय सांगू तूतें बाई
मन हें धालें मन हें
हरिभक्त संत झाले हो
तूं विटेवरी सखये बाई
भगवदीता हेचि थोर
व्यर्थ प्रपंच टवाळ
गुरु हा संतकुळीचा
कानोबा तुझी घोंगडी
अनुपम्य मनोहर
साती वारी दोन्ही
पांडुरंग कांती दिव्य
देवो आहे जैसा तैसा
सर्वादि सर्वसाक्षी तो
जरासंदुमल्लमर्दनु तो
कांही नव्हे तो
निळिये मंडळी निळव
निळिये सारणी वाहे
नवाहुनि परतें तेंराहुनि
आजि देखिलें रे आजि
एक तत्व नाम दृढ
सोनियाचा दिवस
समाधि धन्य रामनामें
सकळ संप्रदाय श्री
धर्म वसे जेथें
पतीतपावन श्रीहरि
स्वप्नींचे सुख मी पहा
वोल्हावले मन परतो
आजी संसार सुफळ
गुणे सकुमार सावळे
अरे मना तुं वाजंटा
चहुं शून्याचा भेद
औटपीठीं तेज गुजगु
नवाचिया माझारी
बहुशास्त्र जल्पणे वेद
तैचि ज्ञानियासी होई
मन हे अवघे परब्रह्मीं
सगुणी निर्गुण निर्गुणी
पिंडचि ब्रह्मांड ब्रह्मांड
पाहातें पाहूं गेलों
जयाचिये ठायीं नाहीं
अक्षरची ब्रह्म तेंचि तें
वासनेचे बीज भजोंनी
मंत्र तंत्र मंत्र सर्वही
नाथिलें आभाळ जेवीं
ऐक रे सुमना बोधीन
जें जें पाहुं जाय सुमनें
जगामांजी श्रेष्ठ सांप्र
घटु जें जें होय
त्यागुनी कैलास
आत्मरूपीं नाही पाठीं
परेहुनी परी वैखरीहुनी
एकचि मीपणें
भुलणे चालणें ईश्वरा
कवणाची चाड आतां
अज्ञाना स्वरूप निज
सेवितां वारूणी देह
विक्षेपतां नाना उठती
कर्मत्याग करितां पावे
सिद्धांतीचे सार
सुख तेथे दुःख दुःख
ब्रह्मा विष्णु रूद्र सुजन
कळिकेमाजी ज्योती
पुण्याशी जोडितां
केवळ निराभास या
सरिता येऊनियां चढ
अग्निच्या पाठारीं पिके
पुण्य जोडुनियां स्वर्गा
दुर्जनाच्या संगें दुर्ज
मायिक हे सृष्टि
जन्ममरणांतें नाहींच
ब्रह्म जयाचिये बोधेंचि
सद्गुरूवांचूनी संसारी
रजापासूनियां जाहली
साभिमानें करुनी
जहाला इंद्र शेष तरी
चौदा विद्या जरी पूर्ण
कासवाच्या परी
वेदांत सिद्धांत देतात
पाहणें जें कांहीं त्यासी
मूक्तत्वाची भ्रांती जे
गगनाहूनि व्यापक
सिंहाचे दुग्ध सायासें
साधूचा महिमा
ईश्वर तो देव छाया
मुक्ति पावावया
जळवायुवेगें हालत
शून्य निरसुनी दोन्ही
वर्षाकाळी नदियां पूर्ण
सर्वत्र परिपूर्ण सर्वां
चोहटा मिष्टान्न जे
उत्तम ने परी उभविलें
वांझेचिये पोरा तिघे
शत अश्वमेध घडले
पूर्वेचा हा भानु उगवेल
लक्ष चौऱ्यांशी येऊ
मृतिकेची खंती काय
मी देही म्हणतां ब्रह्म
मोक्ष मेल्या पाठी
मरण न येतां साव
संसारचि नाहीं येथें
गगनीं भासले अगणी
सुवर्णाचा चुरा शुद्ध
ब्रह्मप्राप्ती पूर्ण झाली
सुखाची आवडी घे कां
देव ते कल्पित शास्त्र
देव नाहीं तेथें पूजी
देव देव म्हणुनी व्यर्थ
अमानत्व स्थिती ते
आमुचिया देवा नाही
योग तो कठिण साधि
कासया प्रतिष्ठा व्यर्थ
त्रिवेणींचे स्नान अखं
सुवर्णाचे भाडें दुधाचे
एक माझी माता
सद्गुरुसारिखा सोयरा
ज्ञानप्राप्ती लागीं व्हावे
सगुण निर्गुण दोन्ही
भ्रमरीच्या ध्यासें
वर्ण ना व्यक्ति अमुप
नेणण्याचें रुप तेंचि रे
तिही शून्यावरती नांद
दृष्टिमाजी रुप लखल
सकळ तीर्थे निवृ
गुरूज्ञान नाहीं ज्यासी
नित्य धर्म नामपाठ
उपजोनी नरदेहीं
रामकृष्ण जप सोपा
निमिष नलगे मन
सांग सखिये बाई मज
सखीप्रती सखी आदरें
सहा चार अठरा धांडो
अवघाची शृंगारू
ऐशिया माजीं तो निज
नाहीं जातिकूळ तुझें
अवघा सुखरूप अव
काळे ना सावळे
पूर्वप्राप्ती दैवयोगें पंगु
पौर्णिमेच्या दिनी चंद्र
उगमेवीण पाणी
कासवीचे तूप जेवी
आरेवरी आर रे पिंप
भावाची मी सौरी
तुझी आण वाहिन गा
Next
संत दासो दिगंबर देशपांडे »
Previous
« ह.भ.प. सोपान महाराज म्हसलेकर
Leave a Comment
Recent Posts
आरती
श्रीतुळशीची आरती
तीर्थक्षेत्र
प्रति तिरुपती बालाजी मंदिर केतकावळे – prati tirupati balaji mandir ketakavale
तीर्थक्षेत्र
श्री जगदंबा संस्थान केळापूर यवतमाळ -Sri Jagdamba Sansthā Kelapur Yavatmal shri jagdamba संस्थान
तीर्थक्षेत्र
श्री भगवती देवी मंदिर धामापूर मालवण – Shri Bhagwati Devi mandir Dhamapur Malvan
तीर्थक्षेत्र
श्री संत नागेबाबा मंदिर (श्रीक्षेत्र भेंडा) – shree Sant Nagebaba Mandir ( shreeshetra Bhenda)
blog
मंदिरे कसे ओळखायचे – mandir kase olakhayache
L
X