माथें टेंकित बाह्या पसरित । डांगाचे आधार घेती ॥ध्रु०॥
एक म्हणती आम्हीं उचलिला पर्वत ।
बहुत मिळोनि काय नव्हतीरे ॥१॥
बाहे कडाडित मनगटें लचकत ।
म्हणोनि उठिले अवघेरे ॥२॥
तयामाजिं असतां न दिसे बाप ॥
समर्थ थोर तुझी मावरे ॥३॥
काळु आतुडे परि वेळु नातुडे ।
म्हणौनि रक्षिलें सकळारे ॥४॥
बाप रखुमादेविवर विठ्ठल साचा ।
म्हणोनि रक्षिलें आम्हारे ॥५॥
अर्थ:-
गोवर्धन पर्वत आम्ही डोक्याचा व हाताचा आधार देत उचलला असे त्या भगवंताचे सामर्य्थ लक्षात न घेता ते बोलू लागले. आम्ही सर्वांनी तो उचलला असे म्हटले तर काय झाले या गडबडीत काहीचे दंड मोडले मनगट लचकले हे पाहून काहीजण उठलेच नाहीत. तरी तो पर्वत देवाने एका करंगळीवर उचलला हे कोणाच्या लक्षातच आले नाही. काळच आला होता पण वेळ आली नव्हती म्हणून सर्वांचे रक्षण झाले. माझे पिता व रखुमाईचे पती श्रीविठ्ठल यांनी आमचे रक्षण केले असे माऊली सांगतात.
संत ज्ञानेश्वर अँप डाउनलोड करा.
