अद्वैत येणें अद्वैतपणें सांडिलें – संत ज्ञानेश्वर महाराज अभंग ६९८
अद्वैत येणें अद्वैतपणें सांडिलें ।
थितें होतें माझें लया पैं गेलें ॥१॥
नाहीं तेंचि पाहावया
वायांविण गेले ।
तव पाहाणेंचि जाळे
बाईये वो ॥२॥
बापरखुमादेविवरु जुनाट जुनघडा ।
तोहि म्यां सांडिला अरुपसंगें ॥३॥
अर्थ:-
येणे म्हणजे या अद्वैत परमात्मस्वरूपांच्या ठिकाणी अद्वैतपणाही राहिला नाही त्यामुळे माझी जी देहात्मस्थिती होती ती लयाला गेली. मन, बुद्ध्यादिकांना जें विषय नाही. तें परमात्मतत्त्व सहज पहावयास गेले. तो ज्याला पहावयास गेले तें परमात्मतत्त्वच मी होऊन गेलें. माझे पिता व रखुमादेवीचे पती जे श्रीविठ्ठल, अनादि जुन्यातला जुना असा जो परमात्मा त्याचाही मी संबंध टाकून दिला. याचा अर्थ देवाच्या ठिकाणचा देवपणा व जीवांच्या ठिकाणचा जीवपणा हे दोन्हीही भावा टाकून देऊन देवरूप झालें.असे माऊली सांगतात.
अद्वैत येणें अद्वैतपणें सांडिलें – संत ज्ञानेश्वर महाराज अभंग ६९८
संत ज्ञानेश्वर अँप डाउनलोड करा.
