पाहातां वटाचा विस्तारु कैसा ।
शाखा फ़ुटलिया कळिया तैसा ॥१॥
सांगा लपणें तें काय जालें ।
वटीं विस्तार दोही हारपले ॥२॥
विशुध्दचक्रीं मेरु हा नेडे ।
तेथें परदीपीं साहित्त्य जोडे ॥३॥
बापरखुमादेविवरा विठ्ठला ।
मनोमानसी तयां सामावला ॥४॥
अर्थ:-
वडाच्या झाडाचा विस्तार पाहूं गेले तर त्याच्या शाखा, फांद्या, डाहाळ्या कळ्या वगैरे मोठ्या असतात. परंतु एवढा विस्तार अत्यंत सूक्ष्मबीजाचा होता. तेव्हां हा विस्तार काय झाला ते सांगा पाहू. विचार करु गेलें असता. वड आणि त्याचा विस्तार हे दोन्ही बीजांत नाहीसे होऊन जातात.त्याप्रमाणे अत्यंत शद्ध जो परमात्मा त्याचे ठिकाणी ‘हा मेरु’ म्हणजे संसार ‘नडे’ म्हणजे गुप्त रुपाने राहतो. त्याचा पुन्हा विस्तार होण्याला परमात्मस्वरुपाच्या प्रकाशाची सहाय्यता होते. हा सर्व संसार माझे पिता व रखुमादेवीचे पती जे श्री विठ्ठल त्यांचे मनांत सामावून गेला आहे, असे माऊली सांगतात.
संत ज्ञानेश्वर अँप डाउनलोड करा.
