दुजेपणींचा भावो ।
माझिये ठाउनि जावो ।
येर सकळिक वावो ।
म्यां त्याजियेला ॥१॥
माझें मी जाणें ।
अनु कांही नेणें ।
अनुभविये खुणें संतोषले ॥२॥
माझा मीचि श्रोता ।
माझा मीचि वक्ता ।
मीचि एकु दाता ।
त्रिभुवनीं ॥३॥
एकल्यानें एकला ।
अनंतरुपें देखिला ।
दुजेपणा मुकला ।
ज्ञानदेवो ॥४॥
अर्थ:-
मी मीपणावांचून सर्व अनात्मपदार्थाचा त्याग केला आहे. खरा परंतु, परमात्न्याहुन मी भिन्न आहे असा जो दुसरेपणाचा भाव तो निघून जावा. इतर सर्व लौकिक गोष्टीचा मी त्याग या पूर्वीच केला आहे.आतां माझे स्वरुप मीच जाणून घ्यावे मला त्याच्या अनुभवाचा संतोष प्राप्त झाल्यामुळे इतर कांहीच नको. या अशा अनुभवाच्या खुणेने आतां माझा असा अनुभव झाला आहे की, माझा श्रोता मीच, माझा वक्ता मीच, सर्व त्रैलोक्यांत अद्वैतात्मज्ञानाचे दान करणारा दाता एकटा मीच, सर्व जगद्रूपाने नटलेला आहे.मी एकट्यानेच अंतःकरण वृत्तीद्वारा अनंतरुपाने आपल्याला पाहिले. याला कारण माझे ठिकाणचा दुसरेपणा नष्ट झाला आहे. असा माझा अनुभव आहे. असे माऊली ज्ञानदेव सांगतात.
संत ज्ञानेश्वर अँप डाउनलोड करा.
