अनुभव जाला प्रंपच बुडाला ।
आपुला आपण देखिला सोहळावो माये ॥१॥
आपण जाणतां आपण मी जालिये ।
आपणापैं विसरलिये नेहटीं वो माये ॥२॥
आपुला म्हणोनि अवघा आलिंगिला ।
अवघा देखिला अवघेपणें वो माये ॥३॥
ऐसे जाणोनि ठकलें ठकोनियां ठेलें ।
रखुमादेविवरेविठ्ठलें वो माये ॥४॥
अर्थ:-
यथार्थ अनुभव आल्यानंतर सर्व प्रपंच मुळीच नाही असा निश्चय होतो. वास्तविक ते ज्ञान आपला असलेल्या आपल्या कूटस्थरुप आत्म्याच्या सुखाचा सोहळा आपण म्हणजे अंतःकरणातील आभासाने पाहिला असे होईल.आपण जाणता आपण, या दोन आपण शब्दापैकी पहिल्या आपण या पदाचा अर्थ मी आपल्याला म्हणजे जो कूटस्थरुप परमात्मा त्यास जाणल्यामुळे आनंदाचा. सोहळा होतो. दुसऱ्या आपण शब्दाचा अर्थ जीव आहे.आता जीवाभासाचा विसर आपोआपच पडतो.अशा रितीने जीवभाव जाऊन परमात्मभाव प्रगट झाला. आणि त्या परमात्मवृत्तिने जगाकडे पाहू लागला तर तो त्या जगांत अनंतरुपाने भरलेला दिसेल. रखुमादेवीचे पती श्री विठ्ठलास मी परमात्मरुपाने जाणल्यामुळे मी जीवस्वरुपाला मुकलो व स्वतःसिद्ध परमात्मरुप होऊन राहिलो असे माऊली सांगतात.
संत ज्ञानेश्वर अँप डाउनलोड करा.
