पंधरयाची खाणी अनर्घ्यरत्नाचें पाणी ।
तें निरंजनीं वनीं शोभतसे वो माय ॥१॥
गुणांची लावणी लाविली गगनीं ।
निरंजनीं निर्गुणीं आथिले वो माय ॥२॥
पूर्णानंद सच्चिदानंदकंदु तो निरंजनीं
स्वादु आळवीतो माय ॥३॥
लक्ष कोटी एकला अनंतगुणी जाहाला ।
तो अंगें अंगवला निजस्वरुपीं वो माय ॥४॥
ब्रह्मरसें भरला दाहीं दिशा व्यापिला ।
आनंदु सच्चिदानंदी वोसंडला वो माय ॥५॥
ऐसा सुखसंवादु सागर भरला ।
रखुमादेविवरा विठ्ठला वो माय ॥६॥
अर्थ:-
जसे सोन्याच्या कोंदणात पाणीदार रत्न शोभते त्याप्रमाणे सच्चिदानंद स्वरूप, जो निर्गुण परमात्मा तो आज या वृंदावनांत शोभत आहे. ज्याप्रमाणे एखांदे वेळी आकाशांत चित्रविचित्र रंगाची शोभा दिसते.त्याप्रमाणे अनेक प्रकारचे गुण, स्वरूपाने निर्गण असणाऱ्या परमात्म्याच्या ठिकाणी दिसतात. तो सच्चिदानंदाचा कंदच आहे. म्हणूनच स्वतःच्या रूपाने परिपूर्ण आनंद आहे. असा तो ह्या वृंदावनामध्ये आपल्या भक्तांशी क्रीडा करीत आहे. तो एकरूप असनही कोट्यवधी रूपांनी नटला असून तो सर्व रूपे आपल्यांत पुन्हा साठवित आहे. तो सच्चिदानंद परमात्मा सर्व दिशात व्यापून त्याचा आनंद दशदिशेच्या बाहेर ओसंडत आहे. तात्पर्य असा जो जगत् व्यापून राहिलेला सुखसागर परमात्मा तेच रखुमादेवीचे पती श्री विठ्ठल असे माऊली सांगतात.
संत ज्ञानेश्वर अँप डाउनलोड करा.
