आपणासि आपण उपदेशु कीजे ।
गुरुमुखें बुझिजे तेंचि तूं ॥१॥
मी तें कवण हें तूं जाण ।
बुझें निर्वाण तेंचि तूं ॥२॥
सिध्दचि सांडूनि निघसी अनानीं ठाई ।
तूं रिघेपां सोई संताचिये ॥३॥
जें तपाव्रतांचे ठायीं ते
येथेंचि पाही ।
परि ते ठाईच्या ठाई
म्हणे ज्ञानदेवो ॥४॥
अर्थ:-
गुरुमुखाने ते ब्रह्म तुं आहेस असे समज असा उपदेश केल्यानंतर आपणच आपणाला उपदेश करावा.तो दृढ निश्चय होण्याकरिता अगोदर तत् त्वम् ‘ पदार्थाचा शोध घ्यावा मी व परमात्मा शोधावा. हा विचार करावयाचे सोडून मायिक पदार्थाच्या ठिकाणी कशाला हिंडत बसावे ? त्यापेक्षा संताना शरण जाऊन त तपामध्ये व्यापक असलेले ब्रह्मस्वरुप आपल्या ठिकाणी जागचे जागी जसे आहे तसे पाहावे असे माऊली ज्ञानदेव सांगतात. अभंग उबलब्ध नाही.
संत ज्ञानेश्वर अँप डाउनलोड करा.
