दृष्टीचें सुख अंतरी देख ।
ओंकार अरुष बोलताती ॥१॥
नादुले ऐकसी बिंदुले ते देखसी
कोंदलें चौपासी सांवरेना ॥२॥
तें आतु न बाहेरी
आणि अभ्यंतरी ।
एकलेंचि निर्धारी वर्ततसे ॥३॥
उफ़राटिये दृष्टी निवृत्तीच्या
शेवटीं ज्ञानदेवा भेटी
होऊनि ठेली ॥४॥
अर्थ:-
आत्मज्ञानाचे सुख अंतःकरणातच पहा.नुसत्या ओंकाराच्या गोष्टी बोलणे फुकट आहे. तु नाभिस्थानाच्या ठिकाणी उत्पन्न होणारा नाद ऐकतोस परंतु बिंदु या पदाने बोध करुन देणारे परमतत्त्व पाहत नाहीस. ते परमतत्त्व एवढे कोंदाटले आहे की त्याची व्याप्ती अगाध असून ते आंतबाहेर सर्वत्र आहे. अंतर्मुख दृष्टीनी निवृत्तीच्याही शेवटी असलेल्या परमात्मतत्त्वाची भेट मला झाली असे माऊली ज्ञानदेव सांगतात.
संत ज्ञानेश्वर अँप डाउनलोड करा.
