आप आपीं माये तेजी तेज समाये ।
पवनगे माये पृथ्वी जाये ॥१॥
हंस कोठें गेला तूं
पाहो विसरला ।
भ्रमेंचि भुलला कोई शब्दें ॥२॥
सांडी तू रे जाती होई रे विजाती ।
येणें रुपें समाप्ती प्रपंचाची ॥३॥
ज्ञानदेवा घर विठ्ठल आचार ।
वेगीं परंपार हंसपावे ॥४॥
अर्थ:-
पाणी पाण्यात, तेज तेजात, वायु वायुत व पृथ्वी पृथ्वीत लय पावली. हंस कोठे गेला? किंवा देह वियोग झाला असता त्यातील परमात्मा कोठे गेला याचा विचार करायचे सोडुन मी कोण आहे. या विचाराच्या भ्रमात पडला आहेस.या करिता मी मनुष्य आहे. मी ब्राह्मण आहे, मी क्षत्रिय आहे. अशा तऱ्हेचा जातीचा अभिमान जातिरहित जो परमात्मा त्याचे स्वरुप हो म्हणजे तुझ्या प्रपंचाची समाप्ती सहज होईल. अशा रितीने आत्मानात्मविचार करुन माया कार्य पदार्थाचा निरास करुन आपले स्वस्वरुप जाणणारे जे मुमुक्षुरुपी राजहंस आपले मूळच्या स्वरुपचा आधार म्हणजे, श्रवण मननादिक करुन संसाराच्या पैलतीराला पोहोचले. असे माऊली ज्ञानदेव सांगतात.
संत ज्ञानेश्वर अँप डाउनलोड करा.
