शांति दिसे ओहं पर दिसे सोहं ।
क्षमा हे कोहं कारुण्य सदां ॥१॥
स्नेहाची दिवाळी फ़ेडूनी काजळी ।
या दीपें वोंवाळी जीवशिवीं ॥२॥
ज्ञेय ज्ञाता ज्ञान दृश्याद्रष्टा दीप्ती ।
रुपीं रुपस्थिति अंकुरलासे ॥३॥
बापरखुमादेवीवर विठ्ठल साच ।
मी माझें आहाच वांयावीण ॥४॥
अर्थ:-
सर्व सामान्य जीवांना ‘कोहं’ म्हणजे मी कोण आहे. हे कळत नसते. अशा जीवांच्या अपराधाची क्षमा करून कारूण्याने सदैव असणाऱ्या श्रीगुरूनी पर म्हणजे अत्यंत श्रेष्ठ असणारा जो परमात्मा तोच तू आहेस असा उपदेश केला असता जीवाच्या ठिकाणी मीच परमात्मा आहे. असा बोध उत्पन्न होऊन सर्वत्र शांति दिसु लागते. प्रपंचाची काजळी फेडून स्नेहाची म्हणजे आनंदाची दिवाळी होते. अशा बोधरूपी दिव्याने जीवशिवांची आरती करावी. त्या स्वरूपांच्या ठिकाणी ज्ञेय, ज्ञाता, ज्ञान, दृश्य, द्रष्टा, दर्शन ह्या त्रिपुटी त्या परमात्मस्वरूपांवरच आहेत.माझे पिता व रखुमादेवीचे पती श्री विठ्ठल तेच एक सत्य आहे. या शिवाय मी माझे इत्यादी दिसणारा प्रपंच मिथ्या आहे. असे माऊली सांगतात
संत ज्ञानेश्वर अँप डाउनलोड करा.
