द्वीपोद्वीपींचे पक्षी मेरुतळवटीं उतरले ।
रत्न म्हणोनी त्या स्फ़टिका झेपावले ॥१॥
राजहंस ते भ्रमलें हो पाषाण चुंबिती ।
आडकलिया चाचू
मग मागिल आठविती ॥२॥
एक श्रीकृष्ण तें विसरलें ऐसें
ज्ञानदेव बोलें ।
मूर्खेसी संगती करितां
शाहणे सिंतरलें ॥३॥
अर्थ:-
अशी कल्पना करा की. देशोदेशीचे पक्षी मेरु पर्वताच्या तळी येऊन बसले त्याठिकाणी पांढरा स्वच्छ स्फटिकाचा खडक होता. त्या स्फटिकामध्ये नक्षत्रांचे प्रतिबिंब पडले होते. राजहंस पक्षी. रत्ने खात असल्यामुळे उतरलेल्या पक्ष्यामध्ये राजहंसही होता. त्या राजहंसाने रत्नाप्रमाणे नक्षत्राच्या प्रतिबिंबाच्या ठिकाणी रत्न समजुन ते खाण्याकरिता चोच मारली. पण ती त्या स्फटिकांच्यात अडकुन पडली तेंव्हा त्याला आपला मुर्खपणा कळला. त्या राजहंसा प्रमाणे निरक्षिर करु शकणारे पंडित ही मुख्य श्रीकृष्णाला विसरुन संसारातील सुखदुःखात अडकले असे माऊली ज्ञानदेव सांगतात.
संत ज्ञानेश्वर अँप डाउनलोड करा.
