संसारा येऊनी लागले फ़ांसे ।
गुंतला आशा मायामोहें ॥१॥
न खंडे न तुटे कर्माची बेडी ।
अनुभवेंविण तोडी तो योगिया ॥२॥
कर्माची सांखळी पडली असे पायीं ।
गुरुमुखें खुणें उगउ पाहीं ॥३॥
ज्ञानदेवो म्हणे तुझे कृपेवीण
न तुटे फ़ांसा ।
निवृत्तीनें कैसा उगविला ॥४॥
अर्थ:-
संसारांच्या फासात अडकलेल्या मनुष्याला आशा व मायामोह अजुन बध्द करतो. त्या संसाररुपी कर्माची बेडी तुझ्या पायात पडली आहे. व ती तोडण्याठी योग्यांना अनुभवाची गरज नाही पण आपण अनुभवसंपन्न श्रीगुरुना शरण जाऊन त्यांच्या मुखातून आत्मज्ञानाच्या उपदेशाची खूण ऐकून ती बेडी काढून टाकली पाहिजे. ज्ञानेश्वर महाराज म्हणतात. हे श्रीगुरु निवृत्तीराया आपले कृपेशिवाय हा संसाराचा फांसा तुटणार कसा? पण आपल्या कृपेने आपण मला पार पाडलेत. असे माऊली सांगतात.
संत ज्ञानेश्वर अँप डाउनलोड करा.
