श्रवण घ्राण रसना त्त्वचा आणि लोचन
हें तों दैन्याची द्वारें वोळगसी ।
यांचें यांसीचि न पुरे तुज पुरविती काये ।
यालागीं धरिजेसु आपुली सोयरे बापा ॥१॥
अरे मनारे अरे मनारे ।
न संडीं न संडीं हरिचरण कमळारे ॥२॥
स्वप्नींचें धन तें धनचि नव्हे ।
मृगजळींचें जळ तें जळचि नव्हे ।
अभ्रींची छाया ते साउली नव्हे ।
ऐसें जाणोनिया वेगीं धरिजेसु
आपुली सोयरे रया ॥३॥
तूं जयाचा तेथोनि जिवें जितासी ।
त्या श्रीहरीतें रे नोळखसी ।
बापरखुमादेविवरा विठ्ठला चिंतीसी ।
तेणें पावसी तूं सुखाचिया राशी रया ॥४॥
अर्थ:-
विषयरुपी दैन्याची व्दारे ही कान, नाक, त्वचा, जीभ व डोळे उघडतात.हेच त्यामुळे तृप्त होत नाहीत तर तुला काय तृप्त करणार. तेव्हा स्व तृप्तीसाठी त्या सोयऱ्या हरीला धर. अरे मना तू हरीचरण कमल सोडू नकोस स्वप्नातील धन धन नाही. मृगजळातील जळ जल नाही. अभाळाची छाया सावली नाही. असे जाणून तू आपली सोय पहा. तू ज्याच्यामुळे जीवन जगतोस त्या श्रीहरीला तू ओळखत नाहीस माझे पिता व रखुमा देवीचे पती श्री विठ्ठल यांचे चिंतन केलेस तर तुला सुखाच्या राशी मिळतील असे माऊली सांगतात.
संत ज्ञानेश्वर अँप डाउनलोड करा.
