तोंडे जाले संन्यासु ।
भोगावरी धावें हव्यासु ॥१॥
ते नेणती ब्रह्मरसु ।
वायां होति कासाविसु ॥२॥
ब्रह्मकर्मानें साधु जाती ।
वायां चुकली तुझी भक्ति ॥३॥
सर्वत्र आपणचि म्हणती ।
अभक्ष्य भक्षण करिती ॥४॥
तोडी दंभ माया धंदा ।
शरण रिघे रे गोविंदा ॥५॥
चुकले विठ्ठला उदारा ।
बापरखुमादेविवरा ॥६॥
अर्थ:-
मी संन्यासी आहे असे तोंडाने लोकांना सांगता आणि मन भोगप्राप्तीच्या हव्यासामुळे भोगाकडे धावतो.अशा संन्याशांना यथार्थ ब्रह्मरस न कळल्यामुळे कासाविसी होते. ब्रह्मप्राप्तीच्या मार्गाने धार्मिक लोक जातात खरे, पण त्या प्राप्तीचे मुख्य साधन ते जे तुझी भक्ति त्या साधनाला ते चुकून सर्वत्र आत्मा व्याप्त आहे असे तोंडाने पोकळ गप्पा मारून अभक्ष भक्षण करतात. तोंडाने दंभाचा बाजार माजवून मायिक धंदा करण्यापेक्षा गोविंदाला शरण आ. रखुमादेवीवर माझा बाप उदार श्रीविठ्ठल त्याला चुकून असल्या धंद्यात पडू नका. असे माऊली सांगतात.
संत ज्ञानेश्वर अँप डाउनलोड करा.
