निज तेज बीज नाठवें हे देहे ।
हरपला मोहो संदेसीं ॥१॥
काय करुं सये कोठें गेला हरी ।
देहीं देह मापारी हरी जाला ॥२॥
विदेह पैं गंगा पारुषली चित्तीं ।
चिद्रुपीं हे वृत्ति बुडीयेले ॥३॥
गुरुलिंगी भेटीं निवृत्ति तटाक ।
देखिलें सम्यक समरसें ॥४॥
दत्तचित्तवृत्ति ज्ञेयज्ञानकळा ।
समाधि सोहळा विष्णुरुपीं ॥५॥
ज्ञानदेव गाय हरि नामामृत ।
निवृत्ति त्त्वरित घरभरी ॥६॥
अर्थ:-
सर्व जगताला अधिष्ठान जे हे तुझे तेजबीज ब्रह्मस्वरूप त्याचे ठिकाणी संशयासह वर्तमान देहसंबंधी मोह हारपून गेल्यामुळे त्याचा आठवही होत नाही. काय करू रे बाळा ! आतां तुझ्या देहाच्या जन्ममरणाचा मापारी. हरिच झाला आहे. म्हणजे तुझ्या ठिकाणी जन्ममरण नाहीच. विदेहरूप गंगासुद्धा तुझ्या देहांत परकी झाली. म्हणजे ती विदेहवृत्ति चिद्रूपातच बुडूनी गेली. तुला उपदेश कर्ता जो मी त्याच्या तटाकावर उभे राहन म्हणजे त्याची सहायता घेऊन सम्यक् प्रकारे गुरूलिंगाचे तुला दर्शन झाले. माझ्या उपदेशाकडे तूं चित्तवृत्ती दिलीस म्हणून ज्ञेय, ज्ञान, समाधी, इत्यादिकांचा सोहळा विष्णुरुप झाला. हरिनामामृताचे मी गायन केल्यामुळे माझे निवृत्तीनाथ फार संतुष्ट झाले असे माऊली सांगतात.
संत ज्ञानेश्वर अँप डाउनलोड करा.
