त्रिभंगी देहुडा ठाण – संत ज्ञानेश्वर महाराज अभंग ३५

त्रिभंगी देहुडा ठाण मांडुनिया माये । कल्पद्रुमातळीं वेणु वाजवित आहे ॥१॥
गोविंदु वो माये गोपाळु वो । सबाह्य अभ्यंतरीं अवघा परमनंदुवो ॥ध्रु०॥
सांवळे सगुण सकळा जिवांचें जीवन । घनानंद मूर्ति पाहतां हारपलें मन ॥२॥
शून्य स्थावर जंगम व्यापूनि राहिला अकळ । बाप रखुमादेविवरु विठ्ठलु सकळ ॥३॥

अर्थ:-

मांडी, गुडघा व पाऊल या तीन ठिकाणी वाकडा झालेला, पाय दुसऱ्या पावलाजवळ ठेवल्यामुळे जो देहुडा म्हणजे दीड पाय झाला आहे, अशा स्वरूपाची ठेवण मांडून ( मुरलीधराचे स्वरूप धारण करून ) कल्पवृक्षाखाली वेणू वाजवीत उभा आहे. जो अंतर्बाह्य परमानंदरूप आहे, व जो मंगवान श्रीकृष्ण, ज्याला गोविंद, गोपाळ अशीं अनेक नांवें आहेत, तो मी पाहिला गे माय ! असें तें सावळें सगुण रूप सर्व जीवांचें जें जीवन आहे व केवळ आनंदाची मूर्तिच आहे, अशा त्या श्रीकृष्णाला पाहून माझें मनच हरपून गेले. तो आकाशादि स्थावर जंगम सर्व वस्तूंत व्यापलेला असूनहि, मौज अशी की, त्याचे स्वरूप कोणाला कळत नाहीं.